Kara Kedi

Bölüm 1 / Yeni Görev

İyi okumalar Kara Kediler! <3

Hayatımda ilk defa yamuk bir adım atmıştım.

Normalde her şeyi düzgün ve disiplinli yapardım. Kanunlara uyardım. Sicilim temiz bir sayfaydı, meslek hayatım başarılarla doluydu.

Oraya kırmızı harflerle evrakta sahtecilik yazılması kulağa pek de iyi gelmiyordu.

Tam bir kâbustu. Kurallar ve kanunlar katıydı, bunu iyilik için yapmış olsam bile cezam açık ve netti. Görevden atılmak.

John ‘a saatlerce bağırmam bir şeyi değiştirmiyordu. Onun gücünden yararlanmayı çok istesem de onun elinde sihirli bir değnek yoktu. Yapabileceği şeyler sınırlıydı. Buna rağmen bir şekilde görevden men cezasını görev yerinin değiştirilmesi olarak değiştirmeyi başarmıştı.

İşe yaramayacağını bildiğim halde John’a bağırmaya devam ettim çünkü buna ihtiyacım vardı.

“Neden herhangi bir şey yapmadın? Gidip birileriyle konuşmak o kadar zor muydu!” diye haykırdım umutsuzluk içinde.

“Chery, elimden başka bir şey gelmedi. Ne bekliyorsun, başkana gidip rüşvet vermemi mi?” Bunu yapan John tablosu aklımda canlanınca gülmemek için kendimi zor tuttum. Sanırım bu durumda gülmem bir mucizeydi.

“Hayır, yani demek istediğim…” derim bir nefes alıp şakaklarımı ovuşturdum, “boşver. Aslında ne demeye çalıştığımı ben de bilmiyorum.”

“Çok yorgunsun,” dedi John beni inceleyerek. “Tüm bu olanlar için üzgünüm.”

“Ben de,” diye onayladım. Eve gidip bir şeyleri kırmak istiyordum.

“Eğer sen olmasaydın Amy kurtulamayabilirdi. Yaptığın şey kanunlara göre yanlış olsa da bana göre doğru,” dedi gergin bir şekilde.

“Bana göre de doğru.”

“Yeni görev de fena değil ha?” dedi beni neşelendirmeye çalışarak, “benden ve işlerimden sıkıldığını umuyorum.”

“Yok canım,” diye yalanladım ama içimdeki ben evet diye bağırıyordu.  

“Belki de senin için daha iyi olur. Yeni görevin çok daha az yıpratıcı ve kişisel.”

“Dosyalara göz attın mı?” dedim bıkkınlıkla.

“Evet, aslında daha önceden duymuş olduğum bir davaydı,” dedi duvardaki saate bakarak. “Belki sen de duymuşsundur. Kara Kedi dosyası.”

Kulaklarım duyduklarıma itiraz ediyordu, şaşkınlıkla ona baktım. Elbette biliyordum, tarihin en kanlı ve hala çözülememiş davalarından biriydi. Ancak çok kıdemli insanlar bu işte çalışıyordu. Ben kesinlikle onlardan biri değildim.

“Ne demek istiyorsun? Kara Kedi’de görev almış olmak bir ödül olur, evrakta sahteciliğin cezası değil.”

“Tam olarak davada görev almayacaksın,” dediğinde kaşlarımı çattım.

“Yani?”

“Davanın mahkemede görülmesine aylar var ve şahitler tehlikede. Davanın yirmi şahidinden altısı öldürüldü ve sadece on dört kişi kaldı.”

“Hala görevimi anlayamadım. Ölülerin cesetlerini temizlememi falan mı istiyorlar? Bu gerçekten bir ceza olurdu. “

Soğuk esprime kısa da olsa güldü. “Hayır Chery… Aslına bakarsan dava şahitlerinin hayatta kalması ve bilgileri saklaması gerek. Bu nedenle genel bir koruma görevi başlatıldı. Kişisel koruma.”