Bölüm 14 / Ölüm Sevgisi

1.9K 209 75
                                    

Merhaba kediler! Multimedya Chery, şarkımız Madison Beer- Unbreakable.

İyi okumalar!

Önceki Bölümden…

Buna yapabileceğim bir şey olmadığını düşündüm, “Arabada yedek kıyafetlerim var. Arkaya geçip giyineceğim, sakın arkana bakma.”

Arsızca sırıttı, “bu keyfimi yerine getirebilir işte.”

Hala nasıl olurda bu kadar şakacı kalabildiğine şaşırarak arkaya geçtim ve çantadaki kıyafetlerimi çıkardım. Hızla üstümü çıkarırken pencerelerden görünmemeye dikkat etmiştim, çünkü spor atleti giydiğim için üzerimde sutyen yoktu.

Üstümü hızla giyindikten sonra altımı debelenerek çıkardım ve kotumu giydim, sonunda silahımı koyabileceğim bir yer olduğu için sevinmiştim.

Vakit kaybetmeden ön koltuğa geçtim ve arabayı çalıştırdım. Daniel bu arada, “Planımız ne?” demişti.

Bu alaycı tutumu gerilmiş sinirlerimi biraz gerdiği için, “bu bir oyun değil!” dedim hafifçe sesimi yükselterek.

Arabayı çalıştırdım ve CIA’e sürmeye başladım, onlarda bize doğru geliyordu, biliyordum. Şansımız varsa ortada buluşabilirdik.

“Oyun gibi düşündüğümde daha az stres verici oluyor,” dedi kısık sesle.

Arabayı sürerken şaşkınlıkla kısa bir an ona dönüp baktım, söylediğim şeyden utanmıştım. Direksiyonu sıkıca kavradım, “Özür dilerim Daniel.”

Cevap vermedi, ben de yola odaklandığım için başka bir şey dememiştim.

Son hız sürdüğüm için hem korna çalan arabalara dikkat etmem, hem de kaza yapmamam gerekiyordu.

Telefonum çalmaya başladığında elimi direksiyondan ayıramadığım için Daniel’a, “telefonum cebimde,” demiştim.

Daniel uzanıp elini cebime soktu, rahatsızca kıpırdansam da kısa sürede onu oradan alabilmişti. Telefonu açıp hoparlöre aldı.

“Chery?” Amelia’nın sesini duyduğumda rahatlamıştım, “kötü haberlerim var.”

“Dinliyoruz,” dedim birinci çoğul şahısa vurgu yaparak.

“Size doğru gelen ekibin önü tıkanmış,” dedi, sesi kısık geliyordu, “bir kaza olmuş ve tüm yol tıkanmış. Ancak çevre yolları kullanabilirler ki bu size ulaşmalarını yaklaşık bir saat uzatır.”

“Bunu örgütün yapmış olma ihtimali?”

“Çok yüksek,” dedi Amelia boğazını temizleyerek, “daha kötüsü nereye gidip ne yapacağımızı biliyorlardı. Plan değiştiriyoruz, sana mesaj attığım adrese gidin, ekipler gelene kadar orada güvende olacaksınız.”

Güvende olmak çok değişik bir tanımdı. Bu kadar önceden söylemek saçma bir güvence vermek gibiydi.

“Tamam, adresi mesaj at.”

Telefon kapandı, saniyeler sonra adres mesaj olarak geldi. Daniel bana adresi okuduğunda nereye gideceğimi anlamıştım.

“Bu nasıl olur?” diye söylendim direksiyonu sağa doğru kırarken, “nasıl olur da her şeyi bilebilirler?”

Daniel sadece homurdandı, “beni öldürmek için bu kadar hevesli olmaları hoş.”

“Ölmeyeceksin,” dedim kendimden emin bir şekilde.

Kara KediHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin