The Campus Epic Girl [SOON TO BE FINISHED]

Chapter 35

Chapter 35

Third Person's POV

"Doc, how's my daughter?" Tanong ni Mrs. Smith, ang nanay ni Trixie sa Doktor na nag-check sa kanya.

"She's fine, i think she just need some rest." Sagot naman ng Doktor at diretsong umalis na rin sa harapan nila.

Habang si Mrs.Smith o tawagin nalang nating si Martha, eh medyo napakalma na unti sa narinig niya.

"Don't worry Martha, the doctor said. She's fine." Sagot ni Mr.Smith/Art. Ang bagong napangasawa ni Martha, simula ng nagsimula siyang makipaghiwalay kay Hiro.

"I can't calm! Art! " Pagaalalang sabi ni Martha.

"Ayoko nang mangyari ulit, ang nangyari last..TIME!" Dugtong pa nito.

Napakamot nalang si Art sa ulo, dahil hindi niya rin alam ang isasagot niya sa sinabi ni Martha, ikaw ba naman kausapin ng ibang language diba?

"Sorry, what did you say?" Agad na sabi ni Art.

"Nothing.." Yun nalang din ang nasagot ni Martha, dahil kahit siya hindi rin alam kung paano niya maipapaliwanag ang lahat nang nasabi niya.

"Sana naman talagang, ok na siya. " Sabi ni Martha sa kanyang isip.

Sa kabilang dako naman...

Puntahan natin si Gester, na ngayon eh. Naglalaro ng playstation niya mag-isa. Hindi kasi pumasok, dahil masyado na siyang matalino. Di na niya kailangan mag-aral.

Dati kasi may kasama siyang kalaro nito, kaso sa dahil sa isang pagkakamali naglaho nalang lahat, andaming nawala sa pamilya nila.

Nang biglang sumagi sa isipan ni Gester ang nangyari..matagal na panahon na.

"Hoy Gester! Panget! Habulin mo kamii!"

"Eh. Ayoko babae kayo e, matatalo lang kayo."

"Who cares? Real man did."

"Baliktad ata?" -Gester.

"Dali na Gester, Nerdy!"

"Sige na nga, gusto niyo eh >:) "

-End of Flashback-

Natigil si Gester sa paglalaro nung naalala niya ang lahat ng ito. Nakaramdam siya ng sakit sa dibdib dahil minsan hindi man niya lang, naipatanggol and naligtas ang babaeng minahal niya simula nung bata pa siya, si Monique.

Pero sadyang mapaglaro ang tadhana, hindi na niya muling nakita ito, Pati ang mga kapatid nito na minsang naging matalik niyang kaibigan, eh biglang nawala nalang ng parang bula.

Sa inaasahang pagkakataon, Bigla nalang tumulo ang luha sakanyang mata.

"Gester." Tawag ng kanyang Tatay. Napalingon si Gester, na mulang mula ang mata.

"Anak, ayos ka lang ba?" Tanong nito. Tumango naman si Gester at kinusot kusot ang mata niya.

Napuno naman nang pagtataka si Luther, ang tumayong tatay ni Gester. Oo, dahil nung bata pa siya, ay iniwan siya ng tunay niyang ama. Kaya lumaki siyang walang tatay. Hanggang nakilala ng kanyang ina si Luther, na nagparamdam sa kanya ng pakiramdam na may Ama. Kaya ngayon, ganun nalang si kalapit na aakalain mo'ng magkadugo o sabihin na nating 'magtatay' para maganda.