The Campus Epic Girl [SOON TO BE FINISHED]

Chapter 44.1: Kylene Heartbreaks?

Requested ni @Girlintoyou ang continuation nung last. Kaya hindi pa natin mararamdaman ang anino ni Betty Mae Garcia! kaya ito, kailangan muna nating iparamdam si Kylene! xx

Sorry sa very late update, pasensya na. xx

--

"I thought you're in a vacation ALONE, How great huh? Should i let myself beneath those trees again & watch you all along SWEET with that guy?"

Nanigas ako sa kinatatayuan ko at tila bang umurong ang dila kong handa ng magsalita. Hindi nalang din umimik si Sean pero hinawakan niya nang mahigpit ang kamay ko dahilan para tumindi ang electric current sa dalawa.

"Wow, Just wow. May gana pa kayong maglandian sa harapan ko ah?!" Nag-fist siya at pasuntok na sana nang mapigilan siya ni Sean sa pagtama nito.

"Kakalabanin mo ko? Aba, Mag-ingat ka pre. Baka bukas makawala wala ka na mundong ibabaw." Kinabahan ako sa pagkasabi ni Sean nun para bang siguradong sigurado na talaga siya na madidispatsya niya si Kota.

"Tch. Yabang mo ah?"

"Binabalaan lang."

Pagkatapos nun ay bigla nalang hinigit ni Sean ang kamay ko papaalis sa harapan ni Kota pero parang hindi mapigilan ng paa ko puntahan si K-kota. Parang ngayon hinihila hila ako ni Sean.

"Ayaw mo ba?" Sa pagkasabi niya nun napatigil kaming dalawa sa paglalakad. Tumingin muna ako sa likod bago humarap sakanya.

"K-kailangan naming mag-usap." Kahit kinakabahan ako na harapin siya eh wala eh kailangan ko'ng maayos ang gusot na 'to ayokong ma-karma.

"Hihintayin kita." Pagkasabi niya nun ay ngitian ko siya at dire-diretsong pumunta kay Kota.

Pagkadating ko, I hugged him tightly as i could. "I-I'm s-sorry.." Bigla nalang tumulo ang hindi inaasahang luha sa mga mata ko. Alam ko ang mali ko, Sinagot ko si Kota para makalimutan ang sakit na pinadama ni Sean nung nagtapat ako.

Panglawa, Dahil ako rin naman na masayang ang engradeng effort ni Kota. Diba masakit ang mareject? Parang yung nangyari sakin kay Sean, NA-REJECT AKO. Kaya alam ko ang pakiramdam. Masakit parang nawarak ang puso mong napaka-fragile.

Our heart is very fragile once it fall, it breaks into pieces & it takes time to heal the wounds of past.

Naramdaman kong itinulak niya ako para maitanggal ang yakap ko sakanya,

"Tama na. Ayoko na. Masakit na. Warak na." Mas lalong tumulo ang luha sa mata ko. Mas lalo niyang naipamukha sakin ang mali ko.

"Look. I did my efforts pero anong ginawa mo ha? SINIRA MO! I did all of my best pero HINDI MO NAMAN ATA NA-APPRECIATE! Ginawa ko ang lahat eh pero parang inivisible lang ako sayo at lagi mo lang nakikita yang SEAN na yan na wala namang pakielam sayo!! Nikatiting WALA! Ansakit lang dahil oo sinagot mo ko, pero iba naman ang sinisigaw ng puso mo! Niloko mo ko! Niloko mo ko!!"

Napaluhod ako sa harapan niya at humagol-gol as much i could. Alam ko namang sa pag-iyak kong to walang mangyayari eh, mababago ba ang nangyari syempre hindi.

"I-im sorry..Kota.." Pinagpatuloy ko lang ang pag-iyak ko, hang-gang sa k-kaya k-ko pa. Nanginginig ang tuhod ko, ang buong katawan ko. Sinusubukan kong maiharap ang sarili ko pero hindi k-ko na k-kaya.

"WALANG MAGAGAWA YANG SORRY MO!"

"Kota, I gave myself a chance na mahalin ka. Na baka pagminahal kita makalimutan ko si Sean, na baka pagsinagot kita mawala yung sakit na naibigay ni Sean."

"Ano yun REBOUND?!"

"Hindi naman-" pero bago ko masabi yun tinalikuran na niya ako. Leaving me like i'm nothing..