Fuck me Daddy | Chardre

Rozdział 21.

- Proszę tatusiu puść m-mnie - załkałem cicho, a Charlie nagle mnie puścił.

Od razu cofnąłem się w kąt pokoju i usiadłem tam. Podsunąłem kolana pod brodę.

- Ja perdole Leondre ja... Ja nie chciałem.

Sfrustrowany pociągnął się za włosy. Usiadł na łóżku bojąc się do mnie podejść

- Nie lituj się nade mną. To ja powinienem się ogarnąć. Przecież to było dwa lata temu.

- Nie lituje tylko martwię. Poza tym masz prawo do takiego zachowania bo na pewno został ci jakiś uraz w psychice i tego nie zapomnisz.

Moja psychika jest cała zjebana.

- Byłeś z tym u psychologa? - pyta po chwili.

- Byłem, a-ale nic mi to nie dało - nadal czuję łzy spływające po moich policzkach. - Nawet dostałem leki - zaczynam się panicznie śmiać - ale je zgubiłem.

Wybucham jeszcze większym śmiechem. Podnoszę się i idę na łóżko obok Charliego. Siadam przy nim po czym opadam do tyłu i chyba coś źle odmierzyłem bo uderzyłem głową w ścianę. Blondyn odwraca się w moją stronę wystraszony przez co znów zaczynam się śmiać.

- Ty się dobrze czujesz? - pyta.

- Nie tatusiu - tym razem mój śmiech jest bardziej histeryczny. W końcu się ogarniam - Przepraszam za to moje zachowanie... Chyba właśnie po to są mi te leki. Fajnie, że nawet nie wiem gdzie są. Ugh..  Jestem taki beznadziejny.

- Nie mów tak o sobie Leondre. To nie prawda - chcę się odezwać, ale znów mi przerywa. - Jeśli jeszcze raz usłyszę z twoich ust o sobie złe zdanie dostaniesz karę. Rozumiesz? - kiwam głową.

Podnoszę się, a Charlie niepewnie łapie mnie za biodra i sadza na swoich kolanach. Wtulam się w jego klatkę piersiową i napawam jego zapachem.

- Mów jak coś będzie nie tak... Okej?

- Dobrze tatusiu.

Macie niewyżyte kuny xd Nie, nie zrobię maratonu bo muszę mieć wene i muszę być w domu, żeby ją mieć. A nie ma mnie w domu więc wena słaba. Przepraszam, że tak długo czekaliście dziś na rozdział.. Ale ten też mam swoje życie i problemy... :')

30 ☆ I 25 KOMENTARZY = KOLEJNA CZĘŚĆ XDD