Achter het masker (GESTOPT sinds 2013)

Slecht plan...

We zaten op de grond uit te stippelen hoe we mijn vader gingen redden. Het liefste had ik hem laten wegrotten, maar ik moest hem wel redden. Ik was tevens ook een leider van de Bokkenrijders. 'Elize? Wat is er? Je kijkt zo moeilijk.' Zei dokter Kirchhoffs bezorgd. Ik beet op mijn lip en maakte een "hmnh" geluid. 'We moeten het kasteel in... en dat wordt moeilijk. De kans is groot dat ze ons te pakken krijgen...' Mompelde ik zacht. 'Ik kan ook een dreigbrief schrijven.' Zei dokter Kirchhoffs bedenkelijk. 'Dat kan... maar...'

Na een paar minuten zat ik op mijn paard. Ik moest het briefje aan de deur van de schout gaan vastmaken. Ik keek bedenkelijk rond en zuchtte even. Het was donker en ik was gelukkig onherkenbaar. Ik keek rond en stapte van Diablo af toen ik redelijk in de buurt was. Ik liep naar het huis van de schout en zag dat er een poort voor zijn huis was. Dan maar aan de poort. Of juist over dat ding heen zodat hij wist dat we binnen konden komen. Ik koos toch maar voor de eerste optie en maakte het briefje vast aan de poort.

Peinzend liep ik terug naar Diablo en reed daarna naar de verzamelplaats van de bokkenrijders. Daar stonden ze. Allemaal in een kringetje. Ik slikte en keek ongemakkelijk rond. Ik haatte dit. Waarom had ik dat briefje nou opgehangen? Waarom moest ik hem nou gehoorzamen?

Ik merkte dat ik van streek was en voelde een brok in mijn keel. Dokter Kirchhoffs was ten dode opgeschreven en ik moest...

Ik moest meteen gaan beginnen met reddingsplannen maken! Meteen! Ik keek rond en stapte van Diablo af. Ik moest ervoor gaan zorgen dat de Bokkenrijders bang voor me werden en me gingen gehoorzamen. Ik had ze ten slotte nodig bij het redden van...

'Aha! Daar is onze ruiter!' Hoorde ik de zwarte kapitein zeggen. Ik knikte en zuchtte even. 'Goedenavond, dames.' Mompelde ik met een zware stem en keek met een duistere blik rond. Ik ging ergens zitten en keek iedereen aan. Iedereen stond me aan te gapen. 'Ga verder met jullie plan!' Gromde ik en keek niet begrijpend naar de zwarte kapitein die naar zijn masker wees.

'Godverd...!' Ik pakte vliegensvlug mijn masker en zette die op. 'Iedereen zwijgt hierover! Begrepen?!' Riep ik en stond meteen op. 'Diegene die me bij mijn echte naam noemt, hang ik persoonlijk op!'

'Elize. Waarom zouden we?' Vroeg Geraerts die naar me toe liep en glimlachte. Ik keek verrast en knikte toen. Daarna begonnen we weer plannen te maken en uit te leggen over de redding van Van Brakel.