Achter het masker (GESTOPT sinds 2013)

Plannen voor wraak

'En nu zijn jullie van mij! Wij gaan de zwarte kapitein koste wat het kost uit die toren halen of jullie gaan eraan! Wie weigert, hang ik op! Ik weet het! Ik ben aan het dreigen! Maar dit is dalijk het einde van de bokkenrijders als we onze leider maar laten martelen!' Zei ik grommend tegen de bokkenrijders. 'Wij... gaan ervoor zorgen dat onze trouwe leider niets overkomt. Wij gaan hem uit dat kasteel halen! Het is ons een keer gelukt bij onze andere maten en nu gaan we hetzelfde doen voor onze schepper! De zwarte kapitein!' Riep ik.

'Wie gaat er mee?!'

De bokkenrijders schreeuwden en joelden zo hard als ze konden. Ik maakte een gebaar waardoor ze stil waren. 'Goed. Wij gaan plannen maken. Geen getreuzel! Geen geknoei! Anders duurt het nog langer.' Zei ik streng. We gingen met zijn alle bij elkaar zitten. Het was al enorm laat, maar dat deerde niet. Ik keek rond. 'Geraerts. Jij leidt een groep met sterke mannen. Jullie gaan via de achterkant en schakelen daar de rakkers uit.' Zei ik tegen Geraerts en keek toen naar Theo.

'Theo, jouw taak wordt om samen met jouw groep de boel veilig stellen. Alles aan de kant zetten en een paar rakkers opruimen als het nodig is.' Zei ik toen tegen hem. Toen waren Piret en Soree aan de beurt. De sluwste en ook erg sterk. Zij waren soldaten geweest in het Franse leger. Ik keek ze met een duistere blik aan. 'Jullie gaan met een iets grotere groep. Jullie bevrijden de zwarte kapitein en zetten de beul in zijn eigen martelwerktuigen. Zo veel mogelijk. Spaanse laarzen, duimschroeven, noem maar op! Laat hem maar eens voelen hoe het is om zelf slachtoffer te zijn! Later kom ik met de schout. Hij gaat er ook flink aan geloven. Als dit allemaal klaar is, rekenen we letterlijk af met die rakkers. Verdrink ze, verbrand ze of hang ze op. Als ze maar sterven. De schout wil spelen met de duivel, dan doet hij dat maar. Maar de duivel slaat terug. En de duivel sleept hem en zijn vriendjes mee naar de hel!'

Iedereen juichte en klapte. Ik maakte weer het gebaar dat ze stil moesten zijn. 'Niet te vroeg voor jezelf applaudisseren. Pas als de klus geklaard is, mogen we onszelf waardige bokkenrijders noemen. Morgen voeren we dit plan uit. De rest die nog geen opdracht heeft gekregen, splitsen zich ook in groepen en gaan via zo veel mogelijk ingangen naar binnen. Als dit plan mislukt, helpen we onze kapitein pas als hij wordt opgehangen. Dan hebben we wel nog maar één kans, maar het moet dan wel lukken.'

Ik keek rond. 'Bereid je goed voor en neem lichte, maar goeie wapens mee. Morgenavond wordt de avond van de duivel. Van de bokkenrijders! En nu terug naar huis!'

Iedereen deed wat ik zei en nam de benen. Ikzelf liep naar Diablo toe en keek verdrietig naar hem. 'Het was ons niet gegund zo te merken...' Zei ik zacht tegen hem en deed mijn masker af. Ik ging met alle lust die ik in me had strijden voor diegene waarvan ik al zo lang had gehouden. En niemand kon van me winnen... niemand...