Achter het masker (GESTOPT sinds 2013)

Een bezoek aan de kerkers.

De volgede dag was vreselijk. Ik slenterde als een zombie door valkenburg. Iedereen had het erover dat dokter Kirchhoffs in de gevangenis zat en nu gemarteld werdt. Bij elk woord dat over hem ging, ging ik langzamer lopen, schever lopen of liet ik mijn hoofd meer hangen. Ik hoorde ook dat hij de hele avond nog een kik gegeven had. Ik was nu op weg naar de toren om hem te onderzoeken.

Dat had de schout me opgedragen. Hij wist dat dokter Kirchhoffs me een aantal dingen geleerd had. Ik had zijn jas aan en zijn tas met spullen. Ik keek rond toen ik binnen was en zag dat hij op een houten plank lag met aan zijn voeten de spaanse laarzen. Ik moest me inhouden om niet als een klein kind te gaan huilen toen ik zag dat het bloed van zijn voeten droop.

Ik liep voorzichtig dichterbij. Dokter Kirchhoffs keek omhoog... alsof hij niet echt hier was. Hij zag mij niet eens toen hij bij hem stond. Hij was afwezig. Aan zijn duimen te zien had hij de duimschroeven ook al gehad. Ik begon steeds meer te neigen naar vanavond. Wraak... mijn zoete wraak. We werden even alleen gelaten en ik pakte een flesje uit de tas.

'Drink...' Droeg ik hem zacht op en hield het voor zijn mond. Dokter Kirchhoffs deed wat ik zei, maar bleef naar het punt kijken waar hij de hele tijd al naar staarde. Ik aaide even door zijn krullen. 'Vanavond ben je er vanaf, dokkie... we gaan je hier weghalen en wij vertrekken. Wij gaan ergens wonen... hier heel ver vandaan. Zodat ze ons niet meer te pakken kunnen krijgen en wij weer zorgeloos verder kunnen leven. Zonder al dit gedoe... zonder mijn vader en zonder risico's...' Fluisterde ik zacht. Even leek het alsof zijn ogen blij lachten, maar dat was zeker maar verbeelding.

Ik draaide me om toen ik de schout hoorde en zuchtte even. 'Ik denk niet dat jullie iets aan dokter Kirchhoffs hebben, heer schout. Hij ziet er niet echt uit alsof hij gaat praten.' Zei ik zacht. 'Hij heeft nog een paar maanden de tijd om te spreken. Anders wordt hij opgehangen' Zei de schout hatelijk. "En jij nog maar een paar uur." Dacht ik hatelijk terug. 'Fijne dag nog.' Zei ik met de meest neppe glimlach die ik op mijn gezicht kon planten en liep snel weg. Ik kon niet wachten tot ik zijn lelijke tong eindelijk uit zijn strot kon trekken... Ik grijnsde vals bij het idee en liep snel naar het huis van dokter Kirchhoffs.

Daar aangekomen ging ik mijn wapens, kleren en bescherming bij elkaar zoeken. Vanavond brak de hel los is Valkenburg. Want niemand mocht spotten met de bokkenrijders.