Black Roses #READINT2017

Κεφάλαιο 26 (Μεριά Αχιλλέα)

Και οπως σηκωνομαι απο το γρασίδι με κοιτάει με ενα λυπημένο ύφος.
Με κοιτάει στα μάτια και θέλω να την αρπαξω και να φύγουμε.
"Δεν θέλω να σε ξαναδώ Αχιλλέα.."
"Οχι..δεν γίνεται αυτό.. Δεν μπορείς να με ξεφορτωθείς τόσο εύκολα.."
Το τοπίο γύρω της αρχίζει μα εξαφανίζεται..
Εχω φρικαρει..τι γίνετε;
Η μορφή της σιγα σιγα να γίνεται χιλιάδες κομμάτια.
"ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙΙ"

"ΑΧΙΛΛΕΑ ΞΥΠΝΑ ΡΕΕ"
Ανοιγω τρομοκρατημενος  τα ματια μου και βλέπω τον Γιάννη.
"Ονειρό ηταν;"
"Τι λες ρε μαλακα;" με ρωτάει και με κοιτάει απορημένος.
"Ονειρο ηταν." δηλώνω με σιγουριά.

Εξηγω στον Γιάννη όλο το όνειρο και γελάει ο ηλίθιος.
Ε βέβαια. Αυτός παντρεύτηκε.
"Ακόμα δεν το έχεις χωνέψει που παντρεύεται σε μια βδομάδα ε;" λεει γελώντας.
Ναι πολύ αστείο.

"Αντε σήκω μας εχει καλέσει για δείπνο. Δεν θα έρθεις;" με ρωτάει και εχει ηδη σηκωθεί απο τον καναπέ.
Ναι βέβαια να παω καλε.
Να την δω δίπλα στον χλεχλε..

"Δεν ξερω.." λεω ξερά και σηκωνομαι.
"Μαλιστα.." λεει και κλείνει την πόρτα σιγά για να μην μου σπασει τα νεύρα.

---------------------

Ντυνομαι γρήγορα γρήγορα,παίρνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου και φεύγω.
Ο δρόμος αυελειωτος.
Ουτε ξερω που πάω.
Δεν μπορώ να παω στον δείπνο.
Δεν θα αντεξω να την δω δίπλα του.

Φτάνω στην παραλία και παρκαρω ατσουμπαλα το αυτοκίνητο.
Κάθομαι κατω στην άμμο και βλέπω τα αστέρια.
Ο ουρανος ειναι καθαρός
Φαίνονται και τα αστερια και το φεγγάρι.

Η θάλασσά σκοτεινή.
Αν ηταν η Ροζυ εδω θα ελεγε πως δεν ειναι πιο σκοτεινή από την ψυχή μου..
Πουστη μου..Ποσο δίκιο είχε..
Με εκανε να την ερωτευτω, αλλα ηρθα τόσο αργά..
Κατάλαβα πόσο άσχημο ήταν για εκείνη το να αγαπάει χωρίς να αγαπιέται.
Ειναι ότι χειρότερο.

Θέλω τόσο πολύ να την πιασω να της μιλησω..
Να της τα πω όλα.

Ο ηχος απο το κινητό μου με βγάζει απο τις σκέψεις.
"Ελα;"
"Πες που εισαι γρηγορα" μου λεει ο Γιαννης χαμηλόφωνα ισα που τον ακουω.
"Στην παραλία που ειχαμε έρθει μια φορά όλοι μαζί" του λεω και νομιζω πως το κατάλαβε.
Μετα απο λιγο δεν ακουω τίποτα.
Μου το εκλεισε ο μαλάκας.

Συνεχιζω τις σκέψεις μου.
Πόσο έχω μετανιώσει.

--------------

Συνεχιζω να πετάω πετραδάκια στην θάλασσα με οση δύναμη έχω.
Εχω δίπλα μου το μπουκάλι με το ουίσκι.
Παντα κραταω ενα μπουκάλι στο αυτοκίνητο.
Δεν το εχω ανοίξει.
Νιωθω εντονα την αναγκη να πιω και να καπνισω..
Ειναι τόσο έντονο.
Ανοιγω το πακέτο και παιρνω ενα τσιγάρο.
Το βαζω αναμεσα στα χείλη.
Το αναβω και κανω τζουρα.