Black Roses #READINT2017

Κεφάλαιο 11

"Προς τι τα νεύρα παρακαλω;" της ειπε χαμογελαστα.
"Σαλιαριζεις μπροστά στα μάτια μου..γιατί να έχω νεύρα. Δεν σε καταλαβαίνω." του ειπε αυστηρά.
"Εγω σαλιαριζω;" της ειπε ειρωνικά και έφυγε.

--------

"Βρε Γιάννη μου κάτσε λίγο ακόμα. Παει να σπάσει το κεφάλι μου απο την δουλειά." ειπε φανερα κουρασμένη.
"Αντε να κάτσω να σε βοηθήσω και λίγο." της ειπε παιχνιδιάρικα και της χαμογελασε.

"Κοιτα Ρόζυ..Θέλω να με βοηθήσεις σε μια πλάκα που κάνω στον Αχιλλέα."
"Οπα πες μου. Τρελαινομαι για κάτι τετοιαα."
Της εξηγησε ολο το θέατρο που έχει παίξει στον Αχιλλέα και το πιο ερωτικό ενδιαφέρον που δείχνει για αυτήν μπροστά του.
Εκείνη συμφώνησε σε οτι της ειπε.
Το παιχνίδι αρχίζει.

----------

"Ερχεται έρχεται" λεει εκείνη και αμέσως βγάζει το τριαντάφυλλο ο Γιάννης.
Μολις ειδαν διακριτικά οτι τους είδε της το έδωσε και εκείνη έπεσε στην αγκαλιά του.
Γέλια ακουγοντουσαν απο το γραφείο της.
Και ενας Αχιλλέας να πήγαινε εκεί όλο νεύρα.
"Τι γίνετε εδω;" ειπε με νεύρα και του κοιτούσε αυστηρά.
"Αχιλλεα..εε τιποτα..Γιάννη.. Πες" ειπε και καλα αμήχανα εκείνη.
"Τιποτα τιποτα" εκανε τον φοβισμένο ο Γιάννης.
Πηγε κοντά στην Ρόζυ και της έπιασε το πιγουνι.
"Εμεις..θα τα πουμε σπίτι" της ειπε και έφυγε.
"Καταφέραμε τον σκοπό μας." της ειπε ο Γιάννης και εκείνη χαμογέλασε.

-----------

Ηταν πάνω απο 3 ώρες κλεισμένη στο δωμάτιο της μαζι με τους φακέλους της δουλειάς.
"Να σε ρωτησω; Αυτος ο Παπαδάκης ποτέ θέλει τα χαρτια του συμβολαίου ετοιμα;" ρώτησε τον Γιάννη απο το τηλέφωνο και έπεσε προς τα πισω και ακούμπησε στο μαλακό κρεβάτι της.
"Μεθαύριο τα θέλει έτοιμα.Καλα αυτα κάνεις ακόμα;"
"Ναι ρε συ. Και  δεν εχω φάει και τίποτα. Πειναω σαν λύκος." ειπε στεναχωρημένη.
"Πρέπει και να φας όμως. Χεστηκες για τις δουλειές του Αχιλλέα." ειπε φανερά νευριασμενος με αυτο που του είπε.
"Θα φαω σε λίγο" είπε και χαμογέλασε γιατί άκουσε την πόρτα ,που σημαίνει πως είχε μόλις γυρίσει ο Αχιλλέας απο την εταιρεία.
"Κλεινω κλεινω" ειπε βιαστηκα και το έκλεισε.

Πηρε καποιους φακέλους στο χέρι και με χαμόγελο τους πηγε μπροστά απο τον Αχιλλέα.
Τους πέταξε πανω στα πόδια του.
"Αμαν ουτε να κατσουμε δεν μπορούμε" ειπε με παράπονο.
"Ετοιμοι είναι" του είπε και το μάτι της πηγε στο πουκαμισο του  και στον λαιμο του που ηταν γεμάτο κόκκινο έντονο κραγιόν.
Καπου το ειχε δει αυτο το κραγιόν.
Ηταν με κάποια.. Ηταν το μόνο σίγουρο..

Την είδε να βλέπει το πουκάμισο του και αμεσως μετα να φεύγει με γρήγορα βηματα για το δωμάτιο.
"Γαμωτοο" ειπε και κοπανισε το χερι του στον καναπε.

------------

"Ηρεμισε ερχομαι απο κει. Θα παμε βόλτα εντάξει;" της ειπε προσπαθώντας να την ηρεμήσει.
"Θα είμαι στο πάρκο λιγο πιο κατω" ειπε και σκουπισε τα μάτια της.
"Εντάξει θα έρθω αμεσως εκεί.

Εβαλε μια φόρμα και μια κοντομανικη μπλουζα. Εβαλε αθλητικά και κατεβηκε κάτω.
"Που πας;" την ρώτησε καθως έτρωγε.
"Βόλτα" ειπε ξερά και βγήκε έξω.

Κάθισε σε ενα παγκάκι στο Μικρό πάρκο.
Εβλεπε παιδάκια να παίζουν να γελανε.
Επιασε τον εαυτο της καποια στιγμή να χαμογελάει.
Είδε ενα αγοράκι με την μαμα του και να της δείνει κατι τριαντάφυλλα.

Το αγοράκι γύρισε απότομα και είδε την στεναχωρημενη κοπελα στο παγκάκι να κάθεται και να χαμογελάει ενω δάκρυα ξεφευγαν απο τα μάτια της.
"Μαμα κοιτα εκείνη την κοπέλιτσα που κλαίει γιατί κλαιει;" ειπε και γυρισε να κοιτάξει την μαμα του.
"Είναι στεναχωρημενη αγάπη μου." του ειπε εκείνη.
Το αγόρι πηγε και έκοψε ενα κόκκινο τριαντάφυλλο και το πηγε προσεχτικά και της το πήγε.

"Γεια σου" της είπε γλυκά.
"Γεια σουυ" απάντησε και εκείνη.
"Πως σε λενε;" την ρώτησε και πηγε ακόμα πιο κοντά της.
"Ρόζυ εσένα;"
"Εμενα με λένε Σωτήρη. Πόσο χρονών είσαι;"
"19 εσυ;"
"Εγω είμαι 7" ειπε και κάθισε πλέον δίπλα της.
"Γιατί κλαις; η μεγάλοι δεν κλαίνε"
"Δεν είμαι και τόσο μεγάλη" του ειπε και γελασε.
"Τι ωραίο χαμόγελο που έχεις" της είπε και έβαλα τα χερια του μπροστά απο το πρόσωπο του απο την ντροπή.
"Αγάπη μου εσυυ" του ειπε και το αγκάλιασε.
"Να πάρε" της ειπε ντροπαλά και της εδωσε το τριαντάφυλλο.
"Ευχαριστω πολύ. Ειναι το αγαπημένο μου λουλούδι" του ειπε.
Ειδε την μαμα του να του κάνει νοημα και εκεινος το ίδιο.
"Οο πρέπει να φυγωω.Χαρηκαα" ειπε και έφυγε τρέχοντας προς την μαμά του.
"Και γω" ειπε στον αέρα.

Ενιωθε αρκετά καλύτερα οπότε έστειλε μηνυμα στον Γιάννη να συναντηθούν καλύτερα σπίτι.
Εφυγε καπως χαρούμενη απο το πάρκο.
Περπατουσε αργα και άκουγε μουσική.
Το τελευταίο πράγμα που είδε ήταν ένα μαύρο αυτοκίνητο να έρχεται κατα πανω της. Το μονο που της ηρθε στο μυαλό ηταν ο Αχιλλέας.
Εκλεισε τα μάτια σφιχτά και χάθηκε στο μαύρο σκοτάδι..

Το επομενο κεφαλαιο αυριο το μεσημερι❤
Αρκετα γίνανε σε αυτο το κεφάλαιο.
Τα υπόλοιπα(πολλα και απροβλεπτα) θα γίνουν στα επόμενο κεφαλαια😏😈.