Black Roses #READINT2017

Κεφαλαιο 24 (Μεριά Ρόζυ)

"Ξέρεις τι σκέφτηκα;" λεει κοιτώντας κάτι χαρτιά.
"Για πες" λεω περίεργη.
"Μιας που ψάχνεις για το νυφικό της Λουίζας και τα αλλά. Γιατί να μην βλέπεις και για τα δικά μας. Μια και καλη και τα δυο." σήκωσε το βλέμμα του απο τα χαρτιά για να δει τι θα απαντήσω.
Ειναι καλή ιδέα αλλα με τον Αχιλλέα..
"Πολύ καλή ιδεα αγαπη μου. Αυτο θα κάνω." του λεω και βγαινω απο το γραφείο του.

"Ροζυυυυ, Ρόζυ , Ρόζυυυυυυ"  οι φωνές τον παιδιών μόλις με είδαν.
Πόσο τα αγαπώ
"Αγαπεεες μουυ" λεω και ολα τους έρχονται γυρω μου.
"Ποτε θα μπουμε για μαθημαα;" ρωτάει η Μαριέτα με γλυκιά φωνουλα.
"Σε λιγο αγαπη μου. Παω να ετοιμασω λιγο την αιθουσα και μολις σε φωναξω μαζεψε και τα αλλα 10 παιδάκια για τα ιταλικά και ελάτε" λεω με χαμόγελο.
"Πως είσαι σήμερα;" την ρωταω ενω την ςχω σηκώσει στην αγκαλιά μου.
"Λιγο καλύτερα. Αλλα ηθελα να κανω μαθημα μαζι σου. Μην με πας στο δωματιο" λεει κάνοντας μου παπι φεις.
Την φιλαω στο μέτωπο. Δεν ειναι ζεστουλα.
Της χαμογελαω και την αφήνω.
Ωρα για μάθημα...και μετά πάλι τρεχαματα με τον..Αχιλλεα.

---------------------

"Κατέληξες τελικά για νυφικό;" με ρωτάει ενω συνεχίζει να κοιτάει τον δρόμο.
"Ναι..αυτο που ειδαμε χθες το τελευταίο. Εχω να σου πω και κατι.." λεω διστακτικά.
Πως θα το πάρει τωρα ενας θεός ξέρει.
"Πες" λεει ψυχρά.
Ναι παγωσαμε τωρα Αχιλλέα.

"Να..σκέφτηκα μιας που τα κανουμε ολα αυτα για τα παιδιά.. Να ξεκινησω να ψαχνω και για τα δικά μου. Εφόσον βλέπουμε και για εκείνους να δω και για τον δικό μου .. γαμο."
Σφίγγει το τιμόνι.
"Βεβαια. Μα ναι γιατί οχι;" λεει μες την ειρωνεία.
"Να σε βλεπω να ετοιμαζεις τον γάμο σου. Αυτο μου έλειπε." λεει και παρκάρει.
"Βγες. Εχουμε να διαλεξουμε προσκλητήρια και μπομπονιερες.

--------------------

"Γεια σας" λεει ευγενικά η γυναίκα απο χθες.
"Καταληξαμε σε αυτο που ειδαμε χθες" λεω χαρουμενη.
"Αα και θέλω να δω άλλο ένα" λεω και μου χαμογελαει ευγενικά.
"Ωραια. Θες να δεις μήπως θες καποια αλλαγή στο νυφικο; Κατι να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις;"
"Οχι οχι το θέλω όπως είναι" της λεω και βλέπω τον Αχιλλέα για αλλη μια φορά να κάθεται αναπαυτικά στο μικρό καναπε.
"Ελα να σου δειξω και αλλα" μου λεει και την ακολουθω.
Δεν μου κάνει τίποτα εντύπωση.
Βλεπω τον Αχιλλέα με ενα περιοδικό του μαγαζιού στο χέρι.
"Μπορω να κάνω μια ερώτηση;" ρωταει την γυναίκα.
"Ναι πειτε μου "
"Αυτο εδω..το έχετε;" ρωταει δείχνοντας ενα νυφικό.

Ετσι και ειναι και αυτο ωραίο παραδινομαι.
Μα τι στο καλό; Εγω γιατί δεν τα βλέπω αυτα τα ωραία;
"Μα ναι βεβαια. Μισο. Το εχουμε στην αποθήκη." λεει και φεύγει.
"Να δωωω" λεω και κρύβει την φωτογραφία.
"Μετά." λεει ψυχρά.
Το οτι θα μου διαλεγε ο Αχιλλέας νυφικό για τον γάμο μου δεν το περίμενα.

Η γυναίκα φέρνει το νυφικό και πραγματικά ειναι υπέροχο..τόσο απλό και τόσο του γούστου μου.
"Δοκιμασε το" τον ακούω να μου λέει ψιθυριστά στο αυτί.
Εχω ανατριχιασει..
Μπαίνω να το δοκιμασω.

Είναι τόσο όμορφο πάνω μου..
"Αντε θα βγεις;" ακουω την βραχνή φωνή του.
"Ναι..τωρα" λεω και εχω βγει ήδη.
Δεν μπορώ να με κοιτάει έτσι..
Ερχεται κοντά μου και με γυρνάει προς το μεγάλο καθρέφτη.
Εχει σκύψει στο αυτί μου.
"Βλέπεις πόσο ταιριαζαμε σαν ζευγάρι; Εισαι τόσο μικρή μπροστά μου..και τοσο όμορφη..μην μιλησεις." ειπε στο τέλος μαλωνοντας με.
"Αν με περιμενες..τωρα δεν θα παντρευοσουν εκείνον.." λεει και χαϊδεύει το χέρι μου απο τον ωμο μέχρι την παλάμη.
"Θα σου αγοραζα εγω δαχτυλίδι οχι αυτός.." λέει καθως μεσα απο τον καθρέφτη προσπαθούσε να δει τα μάτια μου.

Σιγά μην του δωσω την χαρα.
Τα εκλεισα και απομακρύνθηκα.
Μπηκα με μηχανικές κινησεις στο δοκιμαστήριο.
Πρέπει να αλλαξω. Για να φύγουμε. Δεν μπορώ άλλο να είμαι μαζι του. Δεν αντεχω..

-----------------

"Λουίζα μπορείς να το ειδοποιήσεις πως για 4 μέρες να μην έρχεται να με παίρνει απο το ορφανοτροφείο.. Εχω κάτι δουλειες." της λεω γρήγορα  και σιγα  για να μην με ακούσει ο Γιώργος.

Θεε μου πως εμπλεξα ετσι;
"Εντάξει αγάπη μου θα του το πωω. Πρέπει να κλεισω φιλακιααα"
Δεν προλαβα να της πω τιποτα αλλο μου το ειχε κλείσει ηδη.
Ηταν εκεί.. Σίγουρα.
"Ροζυ μου να σου πω;" με ρωτάει καθως μπαίνει στο γραφείο.
"πες μου μωρο μου." λεω προσπαθώντας να μην ακουστω ανήσυχη.
"Σε πειράζει σήμερα να μείνουμε εδω; Εχει προκύψει ένα πρόβλημα στην κύρια Ελένη και δεν μπορεί να μείνει μονο η Αλεξία με τα παιδιά."
"Εννοείται κανένα προβλημαα" λεω χαρούμενη που θα είμαι με τα κορίτσια που κάνουμε μάθημα ιταλικών.
""Εχεις κάτι;" ρωτάει καπως "ύποπτα" ας το πω.
"Απο τοτε που γυρισε ο Αχιλλέας..σαν να μην είσαι η κοπέλα που γνώρισα.." λεει...στεναχωρημένος;..
Οχι οχι μην μου το κάνεις αυτο Γιώργο.
Πως τα καταφερνω παντα να στεναχορω ένα άτομο που μου δείχνει τόση αγάπη;
Ειμαι τόσο ηλίθια.

Ο Αχιλλέας με εχει επηρεάσει άσχημα. Κατι πρέπει να κανω. Και γρήγορα. Δεν γίνεται να σκέφτομαι συνεχεια τον Αχιλλέα και όχι το τι θα κανω με τον γάμο μου.

Γιωργος-Αχιλλεας
1-1

~Από στιγμές έχω κρατήσει μία μόνο.. Την πρώτη μας, όταν σε κοίταξα  για πρώτη φορά
στα μάτια και εσύ μου χαμογέλασες.~

Στην φώτο πάνω είναι το νυφικό που δοκιμασε η Ρόζυ για τον εκεινη.