Black Roses #READINT2017

Κεφάλαιο 9

"Τι θα κάνεις;" του ειπε και κάθισε αναπαυτικά στον καναπέ απέναντι του.
Τον είδε να παίρνει αυτο το σοβαρό ύφος που παίρνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Εψαχνε τα χαρτιά.
Τον είδε να σκίζει κατι χαρτιά.  Σηκώθηκε και τα πήρε στα χέρια του.
"Τι είναι αυτα;" τον ρώτησε με ελάχιστο τσαμπουκα.
"Γιάννη.. Δεν ειμαι παντρεμένος κανονικά με την Ρόζυ." ειπε με εμφανείς απογοήτευση στην φωνή του.
"Τι λες ρε μαλάκα;"
"Λεω οτι είχαμε πληρώσει για να γίνουν τα χαρτια μονο..τωρα που δεν υπάρχουν χαρτιά.." Ειπε και σταματησε εκεί.

Ουτε ο ίδιος δεν πίστευε πως ειχε φτάσει σε σημείο να κανει έναν ψεύτικο γάμο.
Αλλα ήταν σίγουρος πως σήμερα θα της έλεγε τα πάντα και θα την άφηνε να διαλέξει εκεινη τι θα κάνει.

----------

"Από τότε που εκείνος σκότωσε την μητέρα μου ,εμπλεξα με τον 'κακο' κόσμο. Είχα μπλέξει με ναρκωτικά. Ο ίδιος ο πατέρας μου μου εδινε την δόση μου. Η αδερφή μου προσπαθούσε να με βγάλει απο όλον αυτόν τον εφιάλτη. Ο πατέρας μου ομως δεν ήθελε..την χτυπούσε, ηταν κάθε μερα γεμάτη αίματα. Ημουν μόλις 18 χρονών τότε. Ειχε αποτυπώματα δικα μου πάνω της.
Ειχα μολις πάρει την δόση μου όταν είχα μπει σπίτι εκείνη την μέρα.. Επιασα το μαχαίρι ,μετά την πληγή της..Την έθαψε εκείνος για να μην μπλεξω ουτε εγω ούτε εκείνος.
Μετά γνώρισα τον Γιάννη..Με βοήθησε στο να κοψω τα ναρκωτικά.
5 χρόνια πέρασαν και το ξεπερασα.
Ηταν δύσκολο.. Πολυ δύσκολο.
Στην ζωη μου μπήκε η Μαρία.. Η γυναίκα της ζωης μου οπως έλεγα. Παντρευτηκαμε κανονικά. Εγίνε μεγάλο γλέντι. Εμαθα πως ηταν έγκυος. Ο πατέρας μου ομως δεν την ήθελε. Εκανε τα παντα για να μας χωρίσει ώσπου φύγαμε.. Μακρυα πολυ μακρυά απο δω.
Καποιος την απειλουσε..μου το ειπε αργα..αργα γαμωτο..μια σφερα  στην καρδιά της..πεθανε..μεσα στα χερια μου..μεσα στη αγκαλιά μου..και αυτη και το μωρό μας..Δεν μπορω να σου πω τιποτα παραπανω..Συγγνώμη. Αμα θες να φύγεις μπορείς να φύγεις ..Αν θες να μεινεις μείνε. Εγω θα σε προστατεψω..Να σε αγαπησω ομως δεν θα μπορεσω..".

Τα δάκρυα στα μάτια της τον έκαναν κομμάτια. Επρεπε ομως να της τα πει. Και ειδικά το τελευταίο. Δεν θα μπορούσε ποτέ να την αγαπήσει.
Δεν θα μπορούσε ποτέ να την κοιτάξει οπως κοίταζε την Μαρία.
Της το ειχε υποσχεθεί..

-----------

"Αχιλλέα.. Αν παθω κάτι θα συνεχίσεις την ζωη σου;" Ειπε χαμογελώντας του γλυκά.
"Οχι ψυχη μου..οσο αγαπώ εσενα δεν θα αγαπήσω καμία. Στο υπόσχομαι. Εισαι μια και μοναδική για μένα μωρο μου" της ειπε τρυφερά.

----------

"Μεχρι να  βρω μια δουλειά και ένα σπίτι θέλω να μεινω εδω..Αν γίνεται βέβαια.." του ειπε απότομα και ψυχρά.
Καταλάβαινε ποσα ειχε περάσει.. Αλλα το οτι δεν θα την αγαπήσει την έκανε να λυγίσει..ποσο πολυ πονάει τελικά να τον αγαπάς χωρις να σε αγαπάει..
Να σου κάνει τόσα και στο τέλος να σου λέει πως δεν θα σε αγαπήσει..

Τελικά τι είναι ερωτας και αγαπη;
Αυτο; Αυτο εκείνη ομως δεν το ήθελε. Να αγαπαει χωρις να αγαπιέται...την πονουσε τοσο πολύ.

"Να μείνεις οσο θέλεις.. Εγω θα κανονισω να βαλω ανθρώπους δικους μου γυρω απο το  σπίτι για να μην φοβάσαι" ειπε και σηκώθηκε να φύγει..

"Αχιλλέα; Λυπαμαι πολυ για την αδερφή σου και την μαμα σου.." του ειπε με σκιμένο κεφάλι.
Την κοίταξε και έφυγε.
Το ίδιο και αυτή.
Ο καθενας στο δωμάτιο του παρέα με τις σκέψεις τους.

------------------------

"Ειμαι μια χαρα Γιάννη μου" του ειπε χαρούμενη.
"Χαιρομαι καρδουλα μου. Αντε και το απόγευμα θα έρθω απο κει να δω και τον μεγάλο" ειπε γελώντας.
"Τελειααα"

Είχαν τουλαχιστον 1 μήνα που δεν τους ενοχλούσε κανείς.
Η Ρόζυ ηταν υπο την προστασία του Αχιλλέα. Και ας ειχαν απομακρυνθεί αρκετά ένιωθε πως αυτος ο άνθρωπος νοιαζόταν εστω και λίγο για αυτήν.

"Ποιος ήταν;" την ρώτησε καθώς έμπαινε στο σαλόνι με τα πατατακια στο χέρι.
"Ο Γιάννης, θα ερθει μετά απο εδώ"
Την είδε χαρούμενη.
Εδω και μέρες την βλέπει πραγματικά χαρούμενη. Με ενα τεράστιο χαμόγελο.
"Πήγαινε λιγο στον κήπο" της ειπε και καθισε αναπαυτικά.

Σηκωθηκε και πηγε προς την πισω πόρτα του σπιτιού.
Ανοίγει και βγαίνει στον κήπο.
Παντού τριαντάφυλλα. Ο κήπος ηταν γεμάτος απο τριαντάφυλλα.
Κοκκινα,ασπρα,ροζ,λιλα,πορτοκαλι,κίτρινα.

Πηγε απο πίσω της. Την ειδε πως έκανε. Χαμογελασε. Ναι χαμογέλασε με την αντίδραση της. Της αρεσαν πολυ τα τριαντάφυλλα για αυτο και της το εκανε αυτο το "δωρο".
"Εκείνα εκεί ειναι ψεύτικα" της ειπε δείχνοντας της σε μια μικρή γωνία λιγα μαύρα τριαντάφυλλα.

Γυρισε τον κοίταξε με απορία.
"Μαρεσουν τα μαυρα" ειπε και γυρισε να φύγει.
"μαλισταα" την ακουσε να λεει και έφυγε χαμογελώντας.

Συγγνώμη που είναι μικρό και δεν έβαλα χθες.
Αλλα πέθανε η προγιαγια μου και δεν ημουν και πολύ καλά😞

Το βραδυ θα ανεβασω μεγαλύτερο κεφαλαιοο.
Ειδατε ειπα τα μισά τα οποία έπρεπε η Ρόζυ να μάθει για τον Αχιλλέα. Τα αλλά.. Θα τα μάθει σιγά σιγά😏😏