Black Roses #READINT2017

Κεφάλαιο 10

"Πάντως ρε φιλέ φαίνεται να είναι πολύ καλυτερα." ειπε ο Γιάννης βλέποντας την Ρόζυ απο το παράθυρο.
"Ναι..όντως." συμφώνησε ο Αχιλλέας και πήγε να φύγει.
"Την ερωτευεσαι σιγα σιγα μεγαλε..εγωιστή δεν θα το παραδεχτεις" του ειπε και τον επιασε απο το μπράτσο.
"Μην λες μαλακιες. Μην το ξανά ακούσω αυτο." ειπε και έφυγε.

--------

"Λοιπόν πεντάμορφη; Ωραιο δώρο σου έκανε το τέρας." της ειπε για να γελασουν.
"Δεν έχεις ιδέα ποσο χάρηκα. Μαρεσουν παρά πολύ. Τα λατρεύω.." ακουγόταν όντως χαρούμενη. Οντως αυτός ο άνθρωπος την είχε κάνει χαρούμενη αλλη μια φορά.
"Αντε πάμε μεσα." της ειπε και την πηρε αγκαλιά μεχρι μέσα.

-----------

"Η Ρόζυ αύριο θα έρθει στην εταιρεία. Η γραμματέας μου θα λείψει αρκετό καιρό και πρέπει να εχω καποια να γνωρίζει τα βασικά." δήλωσε και δεν της έριξε ούτε μια ματιά.

"Ενταξειιι" συμφώνησε χαρούμενα εκείνη.
"Δεν σε ρωτησα. Δήλωση ηταν." της είπε απότομα.
"Δεν με νοιάζει." απάντησε στον ίδιο τόνο εκείνη.
"Τι ωραία. Θα σε εχουμε και στην δουλειά μια χαρα." ειπε ο Γιάννης αλλα γρήγορα μετάνιωσε λόγο του βλέμματος που του έριξε ο Αχιλλέας.

Τον ζήλευε το ειχε καταλάβει.
Αλλα ήθελε να παίξει ακομα λιγο θέατρο. Εννοείται πως την Ρόζυ δεν την έβλεπε καθόλου ερωτικά. Την είχε σαν μικρή του αδερφή.

"Μην χαιρεσαι. Θα εχει πολυ δουλειά αυτές τις μέρες. Που σημαίνει οχι χαμένος χρόνος για βλακειες" ειπε απότομα και πηρε το σοβαρό του ύφος.

"Αραξε φιλαρακι." του ειπε αστεία ο Γιάννης.

"Παω να κόψω μερικά τριαντάφυλλα να τα βαλω σε ενα βαζο εδω στο σαλόνι." ανακοίνωσε η Ρόζυ και σηκώθηκε να φύγει.
Ο Αχιλλέας ομως την επιασε απο το μπράτσο την έφερε στο ίδιο ύψος με αυτόν και την φίλησε πεταχτά στα χείλη.

Για κάποιον λόγο της φάνηκε εντελώς αδιάφορο. Κανένα συναίσθημα. Χωρις να πει κάτι συνεχισε για αυτο που είχε σηκωθεί να κάνει.

------------

Τα αγκάθια την τρυπισαν ελάχιστα. Οταν επλινε τα χέρια της ,επιασε το βάζο και πηγε να βάλει τα λουλούδια.
Για κακη της τύχη το βαζο της γλίστρησε.
Και μαζι με το βαζο εχασε και η ίδια την ισορροπία και βρέθηκε στο πάτωμα με ματωμένα χέρια.

"Αχιλλεεεααα" φώναξε..
Ο πόνος στην φωνή της φανερός.
Ο θόρυβος του βάζου ειχε ανησυχήσει τους δυο αντρες.
Σηκωθηκαν και γρήγορα πήγανε εκεί.

Οταν την είδε κατω με γυαλιά γύρω της και χερια ματωμένα θόλωσε.
Την σηκωσε αμεσως και την πηγε γρήγορα στο σαλόνι.
Με προσεκτικές κινήσεις την  ξάπλωσε στον καναπέ.
"Ποναωωω" άρχισε να 'γκρινιάζει' η Ρόζυ απο τον πόνο.
"Ελα ασε με να δω το χέρι σου σε παρακαλώ." της ειπε ενω ήταν ακομη αναστατωμένος με το συμβάν.

Του έδειξε το ενα τη χερι μονο.
Μονο που δεν ηταν αυτο που την πονουσε.
"Το αλλο Ρόζυυυ" την μάλωσε.
Του εδειξε και το άλλο.
Ενα οχι πολύ μεγάλο κομμάτι γυαλιού είχε μείνει ακομα στην παλάμη της.
"Μπορεί να πονεσει λίγο μονο. Ενταξει;"
Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά.

"Γιαννηη φερε μου το βαλιτσακι των πρώτων βοηθειών." φώναξε στον φίλο του για να τον ακούσει.
Ο Γιάννης και εκείνος γρήγορα γρήγορα του το πήγε και έμεινε εκεί.

"Δεν θα πονεσει πολυ στο υπόσχομαι" της ειπε τρυφερά.
Σιγα σιγα επιασε το κομμάτι γυαλί και άρχισε να το τραβαει προς τα έξω.
Αμέσως μετα της καθάρισε την όχι και πολύ μεγάλη πληγή συο χέρι και της το έδεσε με γαζες.
Το τελευταίο ομως εκανε ακομα και την Ρόζυ να αναρωτηθεί για το ποσό νοιάζεται τελικά για αυτην.
Της φιλησε τρυφερά το χέρι και μετα το κρατησε και το χαϊδευε.

------------

"Δεν νομιζω να σου είναι πολύ δύσκολα ε;" την ρώτησε και άφησε τους φακέλους πανω στο ξύλινο γραφείο της.
"Μάλιστα κύριε Μαρτινί." του απάντησε.
"Δεν είναι αναγκη να με--" τον εκοψε εκεί.
"Ναι μην ανησυχειτε. Θα τα έχω έτοιμα." συνέχισε να του μιλάει στον πληθυντικό.

Γυρισε πισω διακριτικά και είδε την γραμματέα του προϊσταμένου του κάτω ορόφου.
"Τι έγινε Τάνια;" την ρωτησε αυστηρά.
"Τιποτα βρε Αχιλλουκο. Ηρθα να δω την καινούρια σου γραμματέα." του ειπε ναζιαρικα.
"Εχω πολυ δουλεια αν θελετε περαστε εξω" ειπε η Ροζυ με αυστηρη και σταθερή φωνή.

Απο την γυάλινη πόρτα την έβλεπε να του την πέφτει ανοιχτά.
"Κοιτα πως κανει..τς" ειπε και πηρε τον φάκελο μπροστά της.
Κατι ομως την τράβαγε να ξαναδει.
Αυτην την φορά ήταν ακόμα πιο κοντά του.
Δεν άντεξε και βγήκε και εκείνη εξω.
"Κύριε Μαρτινί..ερχεστε λιγο να σας ρωτησω κατι;" του είπε και τον κοιτούσε με νοημα.
Μονο που αυτος σαλιαριζε και απλα της εκανε νόημα να περιμένει.

Μετα απο λίγο μπηκε στο γραφείο της με ύφος θεού.
"Πες μου" της ειπε χαλαρός.
"Αν η πόρτα δεν ήταν γυάλινη θα σου έριχνα μια σφαλιαρα να το ευχαριστήσει η ψυχουλα μου." του είπε χαμογελαστα ωστε να μην φανεί ο θυμός και στο πρόσωπο της.
"Δεν καταλαβαίνω" της ειπε και συνέχιζε να εχει το υφος θεου.
"Αι στο διάολο Αχιλλέα" του ειπε και χαμογέλασε.

Το επόμενο κεφάλαιο θα μπει αυριοο το απόγευμααα❤