Art of Legs

گياهان و زن ها

معدم مي سوزه . خيلي مي سوزه . اگه الان بالا نيارم از حال مي رم . سريعا دويدم به سمت باغچه و خب استفراغ كردم . مي خوام برگردم و بزنم تو گوش هري كه من رو اورد به اين جهنم ولي مي دونم كه نمي تونم بندازم تقصير اون . انسان هاي لعنتي . به چمن خيره شدم.
" مي دوني ما انسان هاي چه جوري هستيم؟ هميشه داريم همه چي رو مي اندازيم تقصير بقيه و براي كاراي خودمون بهونه مياريم ..."
به چمن گفتم و دوباره روش استفراغ كردم .
" و همون طور كه من به تو گند زدم ، به همه چيز گند مي زنيم ، زنده يا غير زنده . حالم از خودمون بهم مي خوره ..."
و آخرين چيز هايي كه تو معدم بود رو بالا اوردم .
پا شدم و با دستمال تو جيبم لبم رو پاك كردم .
هري به يه درخت تكيه داده بود و بر خلاف فيلم ها نيومد موقع بالا اوردن رو پشتم دست بكشه و بگه خوب مي شي. كم كم داره ازش خوشم مياد .
لعنتي دارم با كي شوخي مي كنم ؟ همون روزي كه با دمپايي هاي گوچيش بهم بستني داد ازش خوشم اومد .

" بيا از اين جا بريم "
هري با آرامش گفت و من سرم رو به نشونه موافقت تكون دادم .

" جين ، گفته بودي چند سالته ؟ "
وقتي تو خيابون بوديم اون پرسيد

" هميشه سن بقيه يادت ميره ؟ "
با سكسكه گفتم .
سن . سن بقيه مهمه ؟ چند بار دور خورشيد چرخيدنشون مهمه؟

اون پوزخند زد . چرا همه ي پسرهاي جذاب پوزخند مي زنند؟
اون يه چال خيلي خوشگل داره كه شايد تمام دنيا بخوان يه روز دستشون رو فرو كنند توش .

" سن تو رو هميشه يادم ميره . بعضي اوقات مثل يه نوجووني ، بعضي اوقات مثل يه پيرزن كه همه عزيزانش رو از دست داده و خب بعضي اوقات هم مثل يه زن بالغ رفتار مي كني . اين آخري كم پيش مياد . "
اون همونطور كه به كفش هاش نگاه مي كرد گفت و آروم خنديد. وقتي سرش پايينه موهاش ميريزه تو صورتش و اين خيلي معصوم نشونش مي ده .

" شونزده سالمه "
ساكت موندم. ساكت موند.

" كجا مي خوايم بريم ؟ "
آروم پرسيدم ولي اون صدام رو شنيد .

" خونه من ، شايد؟ "

" شايد؟ "

" منظورم اينه كه ، شايد تو نخواي بياي؟ مي تونيم بريم يه جا ديگه . "

" تو خونه ات هم گل داري؟ "

" گل ؟ "

" آره ، همون موجوداتي كه جعبه ي سفيدت رو پر كردن "

" جعبه ي سفيد؟ "

" خدايا هري ! تو خيلي احمقي . "
بعد از اين كه اين رو گفتم سريع دستم رو گذاشتم رو دهنم . اون دوازده سال لعنتي از من بزرگ تره و من نمي شناسمش .