His Hired BedWarmer (Enticed Series 1)

HHBW-7

Chapter Seven
Fragments of the Dark Past

Reys

    "Nakadalawang kape ka na," pambasag naman ni Tin sa katahimikan. Ilanga raw na ang nakalipas matapos ako'ng makalipat sa bahay ni Rohan at ngayon lang ako nag-decide na lumabas.

    "Rohan's always busy," huminga ako nang malalim. I was expecting a bit intense with my stay there. But so far wala pa namang nangyayari, aside from my first night. Naiinis pa naman ako kapag binibitin. I wondered if he was okay with it?

    From these past days that I stayed with Rohan, I learned some things about him. He's a freaking rich pero sobrang damot. He likes to work a lot. Lasing siya lagi pag-uwi kaya diretso tulog. He's not vocal but I could see that he's such a lonely person. He'd skip meals and just drinks his wine. He's silent most of the time.

    And all along I am envious of him having all the things that I want. But without even telling me everything I know that there is something missing within him.

    "Eh 'di, hindi mo pa natitikman?" ngising saad ni Tin. Umiling lang ako sa kanya.

    "Balita ko nasuspinde ang doctor ni Moira," nanlaki ang mga mata ko sa ibinalita ni Tin. Galit pa rin ako sa kanya at kung ano man ang nangyayari sa kanya ngayon sa career niya, I am happy with that. Sana nga matanggalan siya ng lisensya.

***

    Pagkatapos nagpaalam ni Tin sa akin upang umalis dahil may lakad daw siya ay napag-isipan ko'ng puntahan si Rohan sa kanyang opisina. I still have his business card kaya alam ko ang pinuntahan ko. I'm not sure if I should come here but I want to see his workplace.

    Nagulat ako nang sinabi ko ang pangalan ko sa front desk ay pinapasok nila agad ako. Maybe Rohan foresee that I might do this. That's so smart of him.

    Nang makarating ako sa floor kung nasaan ang opisina ni Rohan ay hindi ko inaasahan na makakasalubong ko ang taong iyon.

    Ngumiti ako habang palapit sa kanya pero inirapan ako nito. Alam kong lalagpasan lang sana niya ako at hindi kakausapin ngunit hindi ko naman inaasahang parehong direksyon ang pupuntahan namin.

    "It's been a long time, Agent Keegan," I smiled a bit as I kept my pace with him. Nahagip ko naman sa gilid ng mata ko na nagdilim ang mga tingin nito sa akin.

    "Why do you look so terrified? It's a good day to smile..."

    Parehas kaming napahinto sa harapan ng pintuan sa opisina ni Rohan. Finally we exchanged glares. "I'm really hoping for a good motive, Reys," mahinahong saad naman nito.

    "What makes you think I have a bad one?" I asked. Hindi siya nakasagot agad. Maybe it's still hard to say it out loud after ten years. "Is this about what happened ten years ago?" pinagtaasan ko siya ng kilay. Bakas sa mukha niya ang takot nang sinabi ko ito.

    "I think, you should be the one to tell it. It's not mine."

    Rowin didn't answer me, instead he just turn away. "Hindi ka ba papasok?"

    "Hindi na." malamig na sagot naman nito.

    Nang binuksan ko ang pintuan sa opisina ni Rohan ay sakto namang umikot ito sa kanyang swivel chair na may kausap sa cellphone niya. I want to compliment how hot he looks right now. Kahit nakaupo lamang siya sa kanyang swivel chair. I suddenly had fantasies of doing him here. I never had an office sex before and that would be fulfilling for me.

    "Are you hot? We can have a quickie," bungad ko naman sa kanya sa. I like the face he make whenever he's pissed of.

    "Alright," nang makalapit ako sa lamesa niya ay ibinaba naman kaagad niya ang tawag. Nagtungo ako sa tabi niya nang may naisip ako. Hindi ako umupo sa mga upuan na nakalaan sa mga bibisita sa kanya. Umupo ako sa mesa niya. I crossed my legs trying to seduce him.

    "Or you want me to eat you under your table," kininditan ko naman siya pero nakakunot-noo pa rin siya sa akin at parang naiinis sa sinabi ko

    "You're distracting me, I'm working..." mariing napapikit naman ito.

    "Isn't that my job? Your distraction?" I leaned down to take a closer look.

    "Here," binuksan naman nito ang isa niyang drawer at inilapag sa kanyang mesa ang isang gold na card.

    "Credit Card?" hindi ako makapaniwala sa nakita ko. "Akin ba ito?" galak kong tanong sa kanya.

    "Oo, umalis ka na muna dito—" hindi pa man din niya natatapos ang sinasabi niya ay nagmadali ako'ng magtungo sa pintuan.

    "Sige na . Magtrabaho ka na para dumami pera mo," paalam ko naman sa kanya ang bago ako tuluyang lumabas ng office niya.

***

    "Pasok!" Wala ako'ng nagawa nang tinulak ako ni Sir Emil papasok sa silid na iyon. Kahit ano'ng pagmamakaawa ko sa kanya kanina ay parang lumabas pasok lang sa tenga niya ang lahat ng sinabi ko.

    Nagtratrabaho ako sa bar, at sumubok na ako'ng maghanap ng ibang trabaho pero parang lagi na lang ako'ng minamalas at sa bar palagi ang bagsak ko. Gusto ko sana munang pagtiisan ang trabahong ito hanggang sa makahanap ako ng mas magandang trabaho.

    "Ito na oh. Maganda 'to. Batang-bata pa," sabi ni Sir Emil at tinulak ulit niya ako kaya nabagsak ako sa kama. Medyo madilim ang mga private room dito at hindi ko masyadong mamukhaan lalaking nasa harapan ko. Tuluyan nang umalis si Sir Emil at sinarado pa ang pintuan.

    Nang makita ko'ng lilingon na siya sa akin ay nag-iwas ako ng tingin. Tinangka ko'ng bumangon pero kaagad niyang tinungkod ang dalawa niyang kamay sa kama at nakulong ako nang tuluyan sa bisig niya. Tila tumayo ang mga balahibo ko nang inamoy niya ang leeg ko. Ito ang iniiwasan ko'ng mangyari rito sa bar, pero hindi yata ako aabot sa punto na hindi ako magagalaw ng isang lalaki hangga't nandito pa ako.

    "I love the smell of young girls," sisigaw sana ako ngunit tinakpan niya ang bibig ko gamit ang palad niya. Hindi ako makapalag, kinilabutan ako nang dinilaan niya ang pisngi ko.

    Wala ako'ng nagawa kundi lumuha at mapahikbi habang naglalakbay ang kanyang bibig sa ilang parte ng katawan ko.

    "I'll make this quick for you..." bulong nito sa tenga ko. Nanlaki ang mga mata ko nang bigla ko'ng naalala kung kanino ko narinig ang boses na iyon...

***

    "Huwag!" Napakabilis ng tibok ng puso ko nang nag-mulat ako ng mata ko at nagtinginan kami ng driver nang bigla ako'ng sumigaw. Mukhang naidlip yata ako habang pauwi ako. Naisipan ko'ng mag-grab na lang dahil madami ako'ng binili.

    "Nandito na po tayo, Miss!" inis na sabi naman ng driver. Kaagad ako'ng nagbayad sa kanya at lumabas ng kotse. Tinulungan pa rin naman niya ako magbaba ng mga pinamili ko kahit inis siya sa akin. Kung Taxi siguro ito natadtad na ako sa metro. Baka nga hindi na ako ginising ng driver.

    Pero sa lahat ba naman ng puwede ko'ng mapanaginipan ay iyon pa talaga? The darkerst part of my past is even hunting me in my dreams...