His Hired BedWarmer (Enticed Series 1)

HHBW-20

Chapter Twenty
Deep Wounds

Rohan

I saw Mia and Rowin together awhile ago, It's been a year since they were in a relationship and I admit, it's still hard for me to accept that she's with my brother. I tried to be happy for them but I am just fooling myself because I am so insecure of Rowin. Puro si Rowin, siya na lang lagi and I hate it. I hate that he stole Mia from me. Ako ang nauna. Mia loved me but he is a jerk.

Hindi makita ni Mia ang masamang side ni Rowin and I really think I am the only one who sees it. Biglang tumino si Rowin nang makuha niya si Mia sa akin.

But I am not okay with that. I have to do whatever it takes for them to break up.

Nakita ko si Rowin na pumasok sa Bar. Kanina ko pa siya hinihintay. May usapan kasi kaming magkita rito. Kinausap niya yata 'yung manager ng Bar, 'tapos may biglang tinawag na babae na mukhang menor de edad at nag-usap sila.

What the hell is he doing this time? Is he hitting on young girls? Look at you Rowin... You look good only in front of Mia. She doesn't deserve you.

"Hey, You wanna try my pills? Nakakaadik 'to. Murang presyo lang," napatingin ako sa lalaking tumabi sa akin at iniurong ang maliit na sachet na parang mga gamot ang laman.

"Walang lasa ito, lagay mo lang sa beer mo then Boom!" Nagulat pa ako nang sumigaw ito, "You'll have a good sex."

Hindi ko na siya pinansin. Mukhang adik naman ang isang 'to. Binalik ko ang tingin ko kay Rowin. Nakita kong nagtungo siya sa VIP Rooms kasama 'yong Babae. What the hell is he going to do?

Inilapag ko ang baso ng alak ko at tumayo para sundan siya pero bigla akong napatigil.

"What does your pill do again?" Lumingon ako sa lalaking katabi ko kanina.

"Hahaha!" Napahalakhak siya. Lumapit ito sa akin at inakbayan ako "Mabenta 'to, Alam mo ba na ito ang iniinom ng mga bagohang babae rito sa club. It will get rid if your nervousness. Pampatapang ito sa sex."

"Want to try?" kumindat pa ito sa akin.

***

Nabalik ako sa ulirat nang makarinig ako ng hiyawan. Napatiningin kami sa dalawang nag-unahan papunta sa finish line. Kaso nauna ang isang myembro ng Finance Team. Ngayon ay ang pangalawang team building ng company. Nagsimula ang hiking kanina at nandito sa itaas ang finish line. 'Di naman gaano katarik ang iha-hike nila. Tamang-tama lang sa mga gustong mag-unwind.

Sinama ni Rowin si Lianne, kanina ay napatingin ako sa kanilang dalawa, naro'n kasi sila sa tent at nag-aasikaso ng mga inumin para sa mga empleyado. They look cute together, kaya napabalik-tanaw ako sa nakaraan kung kailan masaya rin si Rowin kay Mia habang nalulunod ako noon sa inggit.

But that was in the past.

"Nice Job," lumapit ako kay Keneth at ibinigay ang trophy sa kanya.

Lumipas ang ilang minuto at nagsidatingan na ang lahat ng mga empleyado at sinimulan na ang Awarding. Well, this event is very exciting sa lahat ng empleyado. We conclude that our workers love adventures.

"Sir Rohan." Lumapit sa akin si Kaycee, ang head ng HR namin at in-charge rin sa event na ito.

"Kulang po tayo ng isang empleyado," napatigil ako sa sinabi niya. "I thought everyone is here, kaya nagsimula na ang program," saad ko naman sa kanya.

"Actually sir, I just finished checking the logbook."

"Who's the missing one then?" I asked her.

"It's Miss Cortez. Her sign is not here or maybe she is here and she forgot to sign?"

Agad kong kinuha ang logbook sa kanya at tinignan ang bawat pangalan ng empleyado. Hanggang sa makita ko ang pangalan niyang wala pang pirma.

Geez, I forgot about her. I was totally focused on the event and I forgot she also came here with me.

"Just continue the program. I'll find her."

Good thing is kabisado ko ang bundok na ito. I always come here with Rowin when I was a kid. Mom and Dad would bring us here for meditation.

I went down and I tried to search her everywhere.What could possibly happened to her? Did she faint? Nadapa? Nahilo? O baka naman namaga ang paa niya kaya hindi na siya makaakyat? Damn it! Why did I forgot about her?

Napatigil ako nang mula sa di kalayuan sa ibaba ay may nakita kong babaeng nakaupo sa malaking bato at minamasahe ang paa niya.

"Hey..." I walked towards where she was.

"Rohan," she called my name and then she looked up to me. Halatang pagod na ang mukha niya. Para ngang malapit na siyang mamutla.

"Let me see it," hinawakan ko ang paa niya. Lumuhod ako para tignan ito. Luckily hindi naman siya nabalian. Maybe her legs are tired and hurt.

"Hindi ka na tumuloy," nagsalita ako. "Hmmm. Hindi ko kaya maghiking," saad naman niya.

"You didn't even pass half," I laughed softly.

"Talaga!?" gulat nitong sabi. "Kaunting lakad pa pababa, you'll reach the start," sabi ko naman sa kanya at itinuro ang daan pababa.

"Gano'n kalapit ang nilakad ko lang?" hindi makapaniwalang saad naman nito.

"I was afraid you were wearing your heels again. Wala ka bang rubber shoes man lang? Flat Shoes aren't suitable for hiking. You should have told me first before you came."

Narinig kong nagsasalita ito pero wala naman akong maintindihan. "Sige. Pa'no ko malalaman 'yang sinasabi mo kung kinakain mo naman," Ibinaba ko ang paa niya at tumingin sa kanya

"Wala ako'ng sinasabi 'no," mataray ang boses na pinakawalan nito "O baka naman may nakikita kang hindi ko nakikita..." luminga ako sa paligid, it's just the two of us though...

"Ouch," hinampas naman niya ang balikat ko "Kapag itutuloy mo pa 'yang pananakot mo sinasabi ko sayo gugulong kita pababa," pagbabanta naman nito sa kabila ng takot na nararamdaman n'ya.

"Huh," tumayo ako "Sige para maligaw ka. Magdidilim na. So Paano ka? Nasa taas sila. May Tents do'n. Bukas ng madaling araw na sila bababa. So Matutulog ka rito?"

"Ha!? Ano. So tataas talaga tayo? I can't climb anymore."

I tried hard to hold back my laughter when I saw her freaked out.

"Then sa baba tayo. Easy," I said as I started walking down. Sumunod naman ito sa akin "Teka hindi ba nakakahiya?"

"Hindi mo na kayang umakyat 'di ba? I'll just tell them you hurt your feet."

"So asan tayo pupunta?" tanong naman nito.

Humarap ako sa kanya at naghalukipkip "Since hindi ka nakaakyat sa taas, napaka-unfair naman kung bababa ka na lang ng basta basta 'di ba?" Tumango-tango naman siya

"I'm just going to punish you a little bit," nag-taas ako ng isang kilay sa kanya. Hindi ko alam kung naipaabot ko sa kanya ang nais kong sabihin.

Biglang nag-iba ang ekpresyon ng mukha niya. I wanted to burst out in laughter. But I am really holding it.

"Well..." She walked closer to me then she touched my chest. "Fair Enough." There goes her seductive voice again.

Ngumiti ito sa akin at napatiuna na sa paglalakad.

"Wow. That's Hot..." Pinaypayan ko ang sarili ko gamit ang kamay ko at sumunod na sa kanya.

***