When Love Falls Inlove

Kabanata 31: Ikaw

Kabanata 31: Ikaw

Jassy

It's been two days since Kurt contacted me. Hindi ako makapag trabaho ng maayos dahil naiisip ko kung ano na ang nagyayari sa kanya, the last time he texted me was he's out of town somewhere in cebu for the business. Im upset alright, hindi naman ganito si Kurt dahil kahit pagkain niya ay tinetext niya sa akin. Kinuha ko ulit ang aking cellphone upang tignan kung may naligaw man lang na mensahe mula sa kanya. I'm starting to get annoyed. Damnit!

Tumayo ako at kinuha ang bag ko lalabas nalang ako para magkape, may coffee bean na malapit sa opisina, hindi ko naman dati gusto ang kape dahil napapaitan ako pero ngayon ay nasasanay na ako uminom nito. Tumunog ang aking cellphone agad ko itong sinagot.

"Hello" boses ni Rikini

"Oh?" kumunot ang noo ko ng humikbi siya sa kabilang linya.

"Hey what's wrong?" I ask her.

"Nothing. It's j-just that.............. I'll just call you back." then she hang up.

I frown and decided to visit her place. She makes me worried. That crazy girl! Tumawag ako ng taxi at sumakay. Lumingon ako sa bintana ng makita ko si Blake. Kurt's friend. Kasama niya si Kurt sa cebu dahil isang bussines patner si Blake. Pinara ko ang taxi at bumaba, pinuntahan si Blake na ngayon ay nakaupo sa labas ng coffee shop.

"Hey!" I approach him.

"Oh Jassy! How are you?" He is surprise to see me.

"Im good. Ikaw? Kamusta ang bussiness trip?" tanong ko sa kanya.

"How did you know that?" tumaas ang kilay niya sa akin.

"Tsss. Kurt's of coarse!" I retorded smiling.

" Really? Cool padin kayo kahit nagbreak na kayo?" sinabi ni Blake iyon na nagtataka. Kumunot ang noo niya sa akin.

Nanlamig ako sa sinabi niya sa akin at unti unting lumalakas ang kabog ng aking dibdib. Tumawa ako ng peke at kumurap para pigilan ang mga luha na tumulo. What the fuck did he just said? Anong break na kami ni Kurt? Eh pumunta lang siyang cebu para sa bussiness trip at nag I love you pa siya sa akin at nangakong magdadate kami pag-umuwi na siya at succesful ang deal nila roon. Tumaas ang kilay ko kay Blake at hindi nagpahalatang gustong gusto ko nang umiyak sa harapan niya.

"H-How the hell did you know that?" I manage to ask.

"Kurt told me that a month ago. Dumating na kasi si Elizabeth, his finace." tuloy tuloy na sabi ni Blake.

"S-sya ba yung kasama niyo ni Kurt this past two days sa cebu?" niyukom ko ang kamao ko.

"Yup! Ang sweet nga nila eh! Akalain mo yun no? Childhood sweetheart ang pakakasalan ni Kurt. Sinabi ko na sayo kasi mukha namang cool kayo ni Kurt kahit nagbreak na kayo. Saka he even mention me that you're already seeing someone now. At alam mo ba ---"

Tumayo ako at hindi ko na siya pinatapos. I walked out at pumara ng taxi. WALANG HIYA KA KURT! TANG NA- MO! WALA KANG BALLS PARA SABIHIN NA BREAK NA TAYO. KAYA PALA...... KAYA PALA HINDI KA NA NAGPARAMDANG HAYOP KA! PINAGBINATANGAN MO PA AKONG MAY LALAKI NA! ANG KAPAL KAPAL NG MUKHA NIYA! Iyak ako ng iyak habang nasa loob ng taxi. Umiiling na lamang ang taxi driver na tumingin sa akin. Sobrang sakit. Feeling ko mamatay na ako dahil halos hindi na ako makahinga sa kakaiyak. Ano pa bang kulang? Bakit? Fuck!

"Manong sa tabi lang po." sumisinghot pa ako nang nagpara sa tabi.

Tumunog ang aking cellphone at nagflash sa screen ang pangalan ni Kurt. Agad ko itong sinagot.

"Hello babe." paos ang boses niya sa kabialang linya.

"H-hello." pumiyok pa ako at pumatak muli ang aking mga luha ng sinagot ko ang tawag

"Hey what's wrong? Are you sick?" sick mong mukha mo! Shit! Pumikit ako at huminga ng malalim.

"Magkita tayo." sinabi ko ang lugar kung saan kami magkikita at naglakad ako patungo sa park malapit sa kanila. Hindi ko alam kung nakauwi na si Kurt mula sa cebu pero sa tingin ko ay nandito na siya sa maynila dahil kasama niya naman ang umalis si Blake at mas may silbi naman si Blake sa kumpanya kesa sa kanya.

Naupo ako sa isang bench at tulala. Nakita ko si Kurt na paparating may kausap siya sa cellphone at nakakunot ang noo. Hindi niya pa ako napansin dahil kahit palubog na ang araw ay may ilan-ilang tao parin ang naroon. Luminga linga siya at napansin niya ang presensya ko. Tumayo ako at sinalubong siya ng isang malakas na sampal.

"What the fuck!" malakas niya na sigaw sa akin.

"What the fuck kading hayop ka! Ang kapal kapal ng mukha mo para lokohin ako!" bumuhos ang masaganang luha mula sa aking mga mata. Tinignan ko ng matalim ang lalaking pinakamamahal ko.

"Pinagkatiwalaan kita!" mariin ang pagkakasabi ko at dinuro siya.

Tinangka niya akong hawakan pero umiwas ako. Nakaawang ang panga niya at hawak parin ang pisngi na nasampal ko.

"Ikaw lang Kurt Ramirez! Ikaw lang yung lalaking minahal ko nang ganito. Fuck you! Ano? Kelan pa kayo ni Elizabeth? Kelan pa niyo pa ako niloloko? Ang sakit sakit Kurt! Lahat naman binigay ko ah.." halos mapaos ako kakasigaw sa kanya. Wala siyang ginawa kundi tumayo at nakatitig sa akin na parang hindi makapaniwala na alam ko ang kagaguhan niya.

"Nakailan kayo ha? Which motel Kurt? Tang-! ka. Binigay ko naman diba? Buong puso ko namang binigay sayo! Magsalita ka! Fuck you to the bones! I REALLY REALLY HATE YOU RAMIREZ. I HOPE YOU WILL ROTT IN HELL WITH YOUR SLUT!!! SHIT." Buong lakas kong sigaw sa kanya halos kumawala ang kaluluwa ko ng murahin ko siya.

"Im sorry."

Yan lang ang narinig ko sa kanya. Umalis ako at hindi niya ako hinabol. Mabilis ang takbo ko at pahina ng pahina ang mga hikbi ko. Hindi ko namalayan na nasa elevator na ako ng aming condo ni Jan. agad akong pumasok at nilock ang pintuan. Humiga ako sa kama at umiyak ng umiyak.