I'll win this! 1&2 || One Direction & Little mix

《TWO》

"Hallo allemaal in hotel de goede moed." Orginele naam. De vrouw komt binnenlopen en gaat aan de andere kant van de tafel zitten, tussen Niall en een andere jongen in. Plagend steek ik mijn tong naar hun uit als ze een moeilijk gezicht trekken. "Ik ben Pamela en ik ben de eigenaresse van dit hotel, het is al eeuwenlang in mijn familie maar ik heb besloten om er een tv programma van te maken." Even kijkt ze mij aan en dan gaat ze verder met haar verhaal. "We beginnen met een voorstel rondje en dan komen de regels." Iedereen knikt begrijpend en kijkt omlaag want niemand wil als eerste. "Jij mag eerst." Ze wijst naar de jongen naast haar. Hij heeft bruin haar en ziet er iets ouder uit dan de anderen.

"Ik ben Liam Payne, 22 jaar." Zegt hij droog en Harry geeft hem lachend een boks.

"Ik ben Jesy Nelson en ik ben ook 22." Het meisje met lang bruin haar glimlacht vriendelijk.

"Ik ben Perrie en ik ben 20." Zegt Perrie en dan kijkt iedereen naar mij.

"Ja, ik ben Jessica en ik ben 21 jaar." Zeg ik droog. De meiden grinniken even en dan gaat de aandacht naar het meisje naast mij.

"Mijn naam is Leigh-Anne, 22." Zegt ze. We kijken allemaal naar het meisje naast Leigh maar dat heeft ze niet door. Zenuwachtig kijkt ze naar haar schoot waar ze met haar handen aan iets aan het friemelen is.

"Ahum." De vrouw kucht even subtiel en het meisje kijkt op.

"Oh, ik ben Jade, 21 jaar." Zegt ze verschrik en ik geef haar een warme glimlach. Alle meiden mag ik wel. De jongens zijn gewoon assholes.

"Ik ben Louis Tomlinson, ik ben 23 jaar en ik weet zeker dat ik beter kan voetballen dan alle meiden bij elkaar." Grijnzend zet hij zijn handen in zijn zij.

"Challenge accepted." Fluister ik en Perrie kijkt mij verbaasd aan.

"Kan jij voetballen?" Vraagt de iets te hard.

"Wat?" Ook Niall kijkt geïnteresseerd op. "Een meisje die kan voetballen? Pfff, schattig hoor."

"Hoezo zouden meiden niet kunnen voetballen?" Vraag ik onschuldig en ik knipper overdreven met mijn wimpers. "Misschien omdat jullie veel sterker zijn dan ons en veel meer durven van ons en misschien km dat jullie er beter uitzien dan o-"

"Ja stop maar." Onderbreekt Niall mij geïrriteerd.

"Morgen om 12:00 op het voetbalveldje in de tuin." Zeg ik dan boos en ik kijk naar de vrouw.

"Juist ja." Zegt ze. Volgens mij heeft ze dit niet helemaal gevolgd, maar goed. "Volgende."

"Ik ben Zayn Malik en ik ben het met Louis en Niall eens." Zegt hij met ren ondertoon waarvan je bíjna zou denken dat hij een grapje maakt. Maar nee.

"Volgende." Roep ik geïrriteerd en kijk wie er naast hem zit. Helaas is dat Niall. Leuk.

"Ik ben Niall, 22 jaar en ik ben benieuwd welke geheime talenten Jessica allemaal heeft behalve 'voetballen'." Bij het woord 'voetballen' houd hij zijn vingers omhoog als gebaar dag het enorm sarcastisch is. Rotkind.

"Leuk om jullie allemaal te ontmoeten, ikzelf heet Gerda en jullie hoeven mij geen u te noemen want dan voel ik mij zo oud." Glimlacht ze vriendelijk en ze klapt in haar handen. "Goed. Ik heb al vriendschappen gezien dus dit word een leuke maand voor jullie allemaal. Maar nu komen de regels want die zijn er hier wél!" Plots zijn haar lieve ogen weg en hebben die plaats gemaakt voor de strenge versie. "Na half 11 is iedereen in zijn kamer en om 11 uur gaan de lichten uit. Dat betekent dus geen nachtwandelingen en gezellige ontmoetingen." Één voor één worden we streng aangekeken voordat ze verder gaat. "Je mag geen dingen kapot maken, je moet de opdrachten voltooien als je er een krijgt en je mag niet vechten. Duidelijk?" Ze wacht geen antwoord af en wijst naar de deur. "Iedereen naar zijn kamer zodat je jouw kamer genoot beter kan leren kennen." Iedereen loopt de deur uit; de meiden zuchtend en de jongens met een vieze grijns op hun kop.

🏤

"Wens me succes!" Roept Leigh dramatisch als ze achter Louis haar kamer in loopt.

"Succes!" Roep ik aha nog na en dan loop ik mijn eigen kamer in. Met een diepe zucht ga ik op mijm bed zitten en pak ik mijn voetbal en ga er een beetje mee rotzooien.

"Kan je hooghouden?" Vraagt Niall opeens en hij wijst naar de bal. Grijnzend knik ik en hij lacht spottend. "Meiden kunnen niet voetballen!"

"Heb jij ooit een meisje zien voetballen?"

"Nee maa-"

"Dan weet je ook niet of ze het kunnen of niet." Boos gooi ik mijn bal naar hem. "Jij begint als jij het toch zo goed kan." Hij heeft de bal behendig opgevangen en gooit hem een keer omhoog waarna hij die met zijn voet vangt en hij begint met hooghouden.

"Dit als 20, hé, cutie!" Grijnst hij breed en ik negeer hem, verder tellent. Na 43 keer laat hij de bal vallen en gooit hem naar mij. Dit word niet zo moeilijk. Met mijn voet vang ik zijn gegooide bal op en begin met hooghouden.

"Dit zijn er al 44, hé, klootzak!" Sis ik en hij kijkt niet zo blij.

Als ik bij 77 aankom is hij er klaar mee en schopt de bal buiten mijn voet bereik.

"Aww, kan Nialler niet tegen zijn verlies?" Vraag ik met een baby stemmetje.

"Nialler?" Hij gaat chagarijnig op zijn bed liggen met zijn pet over zijn ogen.

"Ik moet toch íets verzinnen." Zeg ik schouderophalend. Hij bromt iets onverstaanbaars dus dat negeer ik maar en pak één van mijn boeken. Het is een klassieke roman, mijn lievelingsboek. Het gaat over een meisje die moet trouwen met iemand waarvan ze niet houd want ze houd al van een andere man en dan gaan ze samen ontsnappen en uiteindelijk bouwen ze een nieuw leven op in de bossen. Heel cliché maar clichés zijn leuk!

"Ga je nou serieus een boek lezen?" Vraagt Niall verveelt en ik knik blozend. "Pff, nerd."

####

Hoofdstuk 2! Ik ben er wel trots op!

XXX me