I'll win this! 1&2 || One Direction & Little mix

《NINETEEN》

[Deze is vast wel goed geschreven toch?]

P.o.v. Niall

"Waar is Jessica?" Horen we uit de gang komen. Een flippende Perrie rent de wachtkamer in en kijkt ons één voor één aan.

"In de operatie kamer dinges." Antwoord Louis vaag en hij wijst naar de grote deuren aan de andere kant van de gang. "Ze is daar nu al een uur." Nu komen ook de anderen binnen lopen inclusief een filmploeg. De tranen stromen nog steeds over mijn wang waardoor het stukje van mijn mouw bij mijn hand helemaal nat is.

"Hoe is het gebeurt?" Vraagt Liam nu en ik sta op, van plan om naar de wc te gaan maar ik word door Liam tegengehouden. "Hebben jullie iets?" Vraagt hij en hij kijkt mij met zo'n blik aan waarvan je het wel moét zeggen. Langzaam knik ik en hij neemt mij in een knuffel. Ik begin nóg harder te janken en ik voel dat de anderen ons ook een knuffel geven. Grouphug. Plots hoor ik een geluid aan het einde van de gang vandaan komen dus wurm ik mij los uit alle knuffelende mensjes en kijk in de richting waar het geluid vandaag kwam. Twee dokters komen uit de operatie kamer en duwen een bed op wieltjes naar voren. Ze komen onze kant uit.

"Zijn jullie de vrienden van Jessica Trompse?" Snel knik ik en de dokter haalt het doek van de patiënt haar hoofd af en we zien daar Jessica liggen. Haar ogen zijn open en kijken ons met een zwak glimlachje aan.

"Hoi." Zegt ze schor. Meteen loop ik naar haar toe en geef haar een knuffel voor zover dat kan op een ziekenhuisbed. Ze voelt warm en zwak aan.

"We hebben een gevaarlijke operatie aan haar nek gedaan zodat we bij sommige plekje in haar schouder konden komen en dat is helemaal geslaagd. Over twee dagen kan ze wel weer naar huis." Legt ze dokter uit. Blij laat ik haar los en word gelijk door Perrie weggeduwd bij Jessica want Perrie wil ook knuffelen. "Het is beter dat jullie nu naar huis gaan zodat ze rust heeft en dan kan ze morgen misschien wel weer naar huis." Perrie laat Jessica nu ook los en nu is Zayn aan de beurt. Nadat hij haar heeft los gelaten word Jessica weggereden en verdwijnt als ze de hoek om gaat.

"Kom, we gaan naar huis." Louis trekt mij mee aan mijn arm en we lopen de gang uit.

🏤 (de volgende dag)

Jessica springt op en neer om mij heen en knuffelt mij dan. We staan bij de uitgang van het ziekenhuis en de eerste stap die ze buiten zette begon ze te springen. Ik sla mijn armen om haar middel en druk haar heel dicht tegen mij aan. Ze kijkt mij aan en haar ogen schieten heen en weer naar mijn ene oog en het andere. Ze opent haar mond om iets te zeggen maar ik hou haar tegen door mijn lippen op die van haar te drukken. Verbaasd glimlachend gaat ze er in mee en we blijven zo, al zoenend, voor de uitgang staan.

"Weet je nog toen wij jong waren, Ben?" Hoor ik de stem van een oud vrouwtje zeggen. Blozend en glimlachend laat ik haar los en kijk het oude koppel aan. "Wij waren toen ook zo." De bejaarde vrouw loopt weer door met haar bejaarde man.

"En later worden wij als hun." Lach ik en ze knikt, ook lachend.

"HÉ STELLETJE BEJAARDE SLAKKEN, KOMEN JULLIE NOG?" Horen we Louis in de verte roepen.

"LOUIS WORD AGRESSIEF! KOM SNEL EN RED ONS LEVEN!" Roept Leigh er achter aan. Ik til Jessica op en ik steek de weg over, niet kijkend of er een auto of iets aankomt, en spring in het busje.

"Hehe."

P.o.v. Jessica

In het hotel aangekomen werd ik door Jade gedwongen om in bed te gaan liggen omdat ze bang was dat ik anders zou flauw vallen ofzo en zij is het EHBO-kind van ons tien dus luister ik maar naar haar. Om mij gezelschap te houden heeft Niall mij van mijn bed naar zijn bed gebracht en lig ik nu in zijn armen met een laptop op schoot, netflix te kijken want netflix is life.

"We zijn al op de helft van de maand." Zegt hij opeens en ik zet de film op pauze.

"Het gaat echt snel." Antwoord ik zacht. Hij knikt treurig. "Laten we er maar het beste van maken de komende halve maand." Zeg ik om hem weer op te fleuren en het werkt. Hij word weer wat blijer en hij zet de film weer aan. Het is zijn lievelingsfilm dus gingen we die kijken. Toch ben ik nog door aan het piekeren hoe het moet gaan als de maand is afgelopen. Waar gaat iedereen heen en vergeten we elkaar dan alsof dit 'een fase' in ons leven was?

-

"Het is half 11 en jullie weten donders goed dat de lichten nu uit moeten." Klinkt de stem van Gerda door de speakers. Meteen knipt Niall het licht uit en gaat weer tegen mij aan liggen. Zijn warme adem voel ik in mijn nek wat mij een fijne rilling geeft.

"Heb je nog pijn aan je schouder?" Vraagt Niall fluisterend.

"Nee, niet echt."

"Mooi, kan je je dan de brand nog herrineren?"

"Een beetje." Antwoord ik. "Hoe is het eigenlijk gebeurt?"

"Dat weet niemand." Zucht hij.

"Waar was jij toen het gebeurde eigenlijk?"

"Ik hoorde een minuutje van te voren een geluid maar ik ging niet kijken wat ik achteraf beter wel had kunnen doen. Ik was tussen de rekken aan het speuren naar iets wat mijn verveling kon doden." Antwoord hij en hij kijkt sad voor zich uit.

"Het is niet jou schuld." Fluister ik zacht en hij kijkt mij aan. "Echt niet." En dan druk ik mijn lippen op de zijne.

####

YEEY nieuw hoofdstuk!

Over 14 dagen (in dit boek) gaan ze uit het hotel HELP

XXX me