I'll win this! 1&2 || One Direction & Little mix

《ONE》

DIT IS HOOFDSTUK 1 VAN DEEL 2

3 jaar later

P.o.v. Jessica

"Gosh, ik wil niet naar huis." Lach ik. "We hebben het net zo gezellig." Ook Demi lacht.

"We zien elkaar morgen weer." Grijnst ze en ik lach ook weer. Ja, dat is Demi Lovato en ja, ik schrijf liedjes met haar. Net zoals, onder andere, Ariana Grande, Bruno Mars, Taylor Swift en Maroon 5. En waar ik het meest trots op ben is een liedje die ik met Cristina Aguilera heb geschreven voor Beyonce.

Na 3 jaar ben ik een songwriter geworden en werk ik dus samen met de meest beroemde personen van dit moment. Ik woon op dit moment in London met nog een paar andere mensen die ongeveer mijn familie zijn. Sonja is degene die het huis verhuurd en die mij dus een kamer heeft aangeboden, ze heeft een dochter van 12, Maya. Sonja heeft ook 2 kamers verhuurd aan Berard die een zoon heeft van 9 genaamd Jelle.

Ik loop met Demi het gebouw uit waarna er meteen flitsen komen en achter de hekken staan een aantal fans. Je raakt hier echt nooit gewend aan. Snel loop ik naar mijn auto aan de andere kant van het gebouw en rijd naar het huis. Het staat midden in een woonwijk wat er dus erg gezellig uit ziet. De hele buurt kent ons wel en vind ons wel een aardige boel. Ik parkeer mijn auto op de parkeer plaats naast het blok huizen en ik stap uit de auto. De frisse lucht dringt mijn neus weer binnen waardoor ik automatisch een glimlach op mijn gezicht krijg. Al mijn hele leven hou ik van de natuur en gewoon buiten zijn. Met een klikje doe ik de auto op slot en loop via de achtertuin het huis binnen. Sonja zit op de bank een boek te lezen en Jelle zit op de stoel tegenover haar met een koptelefoon op zijn hoofd achter de tablet.

"Goede avond Sonja." Zeg ik vrolijk en ik sluit de deur weer achter mij.

"Hallo meis, hoe was je dag vandaag?" Sonja legt meteen haar boek weg en kijkt mij aandachtig aan terwijl ik mijn leren jasje uit doe.

"We hebben weer aan een nieuw liedje gewerkt en die gaan we volgende week maandag opnemen in een studio bij het industrieterrein." Vertel ik en een paar seconden later zitten we in een gesprek over allemaal onbelangrijke zaken. Zoals bijna altijd komen er vanavond gasten kijken voor een kamer in dit huis en ze heeft weer een interessant gesprek gehad met de bakker om de hoek.

Als ik met haar even heb gepraat zeg ik dat ik boven moet werken aan mijn administratie en ga naar boven. Mijn kamertje is op zolder dus ik moet twee trappen op. Mijn kamer is niet veel bijzonders. Ik mag dan wel rijk en beroemd zijn maar dat betekent niet dat ik al mijn geld wil uitgeven aan een villa en een sportauto. Ik wil het liever simpel hebben. Met een zwaai ligt mijn zwarte tasje aan de andere kant van mijn kamer. Snel ga ik achter mijn laptop die op mijn bureau staat zitten en open ik mijn mail. Mijn manager stuurt zo nu en dan wel eens een mailtje waarin ik kan kiezen tussen mensen met wie ik wil samen werken. Daarom moet ik ongeveer elke dag mijn mail checken om te zorgen dat ik niets oversla en mijn manager niet boos word want hij heeft een opvliegend karakter.

En ja hoor, weer een mailtje. En voor de zoveelste keer staan one direction en little mix er tussen. Meteen klik ik hun weg en kijk ik verder in het lijstje. Bebe Rexha of Camilla Cabello lijkt mij wel wat. Snel stuur ik een mailtje terug met mijn antwoord. Al drie jaar lang ontwijk ik mijn vrienden van vroeger. Al drie jaar lang ontwijk ik vooral Niall. Het is mij tot nu toe al drie jaar gelukt. Nadat ik toen wegreed in de taxi en hem zag staan bij de uitgang heb ik hem niet meer in real life gezien. Al het contact vermijd ik en dat geldt hetzelfde voor de andere. Ik weet dat ze niets fout hebben gedaan maar alsnog. Dan gaan ze mij overhalen het weer goed te maken en daar heb ik niet heel veel zin in. Er is één keer geweest dat one direction, Little mix en ik 'toevallig' in hetzelfde gebouw een photoshoot hadden. Gelukkig heb ik het voor elkaar gekregen dat ik aan de andere kant van dat gebouw mocht omdat 'het licht daar mooier is'. Ze geloofden het dus prima. Dan denk je misschien dat ze daar gewoon heen kunnen lopen maar dat gebouw was echt huge en je hebt voor bijna elke deur een bliep pasje dinges nodig dus zo makkelijk kom je daar niet.

Verder heb ik dus geen contact meer met ze gehad en ik ben er best wel blij mee.

Ik klap mijn laptop weer dicht na een tijdje en zie dat het al bijna 10 uur 's avonds is. Normaal slaap ik pas om 1 uur 's morgens omdat ik bezig ben met lezen of liedjes schrijven maar morgen moet ik vroeg op om naar een photoshoot in Manchester te gaan. Dan ga ik na de photoshoot naar een vriendin van mij die daar woont en dan ga ik in de avond naar een dansles.

Snel schiet ik in mijn slaap trui en shorts en ik ga in mijn bed liggen met de lichten uit. Net als ik op het punt sta in slaap te vallen gaat de bel beneden en schieten mijn ogen weer wijd open. Damn of, ik haat die bel. Het is zo'n schelle bel die je oren maakt bloeden maar niemand in dit huis heeft zin om de deurbel te vervangen dus leven we er maar mee. Ik hoor beneden wat stemmen en dan stappen die naar boven gaan. Het zijn bezoekers voor de kamer naast mijne. Dat is een best wel grote kamer dus er kan zo een hele familie in wonen.

Er zijn al meerdere familie's komen kijken maar elke familie heeft uiteindelijk nee gezegd dus nu is het nog rustig. Ik heb namelijk niet zo'n behoefte aan gillende baby's in het midden van de nacht.

"Dit zijn de kamers van huurders die er al wonen, de rechter kamers zijn van Berard en Jelle en de linkerkamers zijn van Maya en mij." Hoor ik Sonja's stem zeggen. Elke avond hoor ik dat weer dus ik ken haar gesprek ondertussen uit mn hoofd. "Boven is jullie kamer en daarnaast die van Jessica." Ik hoor meerdere mensen even iets onverstaanbaars zeggen tegen elkaar en dan klinken de voetstappen op de zoldertrap. Laat ik maar gewoon gaan doen alsof ik bezig ben met schrijven.

Ik klik mijn licht aan en stap uit bed om dan achter mijn bureau te gaan zitten en mijn super fancy bril op te zetten die ik nu al een paar jaar heb. Het is voor als ik net wakker word of als ik bijna ga slapen want anders krijg ik hoofdpijn van het staren naar schermpjes of kleine letters op bladzijdes. Maar serieus, wie bedenkt het nou om boeken te printen met letters zo klein als bacteriën?

"Maya en Jelle zijn op dit moment aan het slapen dus we moeten een beetje stil zijn en Jessica is bezig met haar werk waar ze heel ijverig in is." Hoor ik Sonja zeggen. Ik rol met mijn ogen. Ze zegt het elke keer om ons een goede indruk te geven. Ik ben wel ijverig in mijn werk maar niet thuis. Dan kijk ik liever netflix met een kop chocomel en popcorn.

Het volgende wat Sonja gaat zeggen is dat ik moet komen om de gasten te ontmoeten.

"Jessica, lieverd, kom je de kijkers van de buurkamer even ontmoeten?" Told ya. Met mijn afgesloten laptop in mijn handen loop in naar de deur en maar die open met mijn elleboog waardoor ik met mijn rug naar ze toe sta. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht want ik vind het leuk om mensen te ontmoeten maar ook omdat ze nu denken dat ik druk bezig ben maar mijn laptop staat eigenlijk uit. Ik draai mij om en zodra ik de vijf bekende gezichten zie verdwijnt de lach van mijn gezicht.

"Jessica, dit zijn Harry, Liam, Louis, Zayn en Niall." Zegt Sonja met een glimlach dus ik plak snel ook een geforceerde lach op mijn gezicht.

"Aangenaam mensen die ik totaal niet ken." Zeg ik half sarcastisch, half serieus.

"Hey." Zegt Liam, de enige met de ballen om iets te zeggen terwijl de anderen mij met een half open mond aankijken. "Hoe gaat het met je?" Vraagt Liam dan.

"Goed, en met jullie?" Antwoord ik snel en ik slik.

"Prima." Antwoord Liam weer met een scheve glimlach en een bezorgde blik.

"Ik moet weer, euh, werken." Zeg ik stamelend en ik zet gauw een stap naae achteren mijn kamer in en ik sluit de deur. Nu leun ik met mijn rug ertegen aan. Langzaam zak ik tegen de deur naar de grond en ik leg mijn laptop naast mij. Waarom precies hun die naast mij moeten komen wonen?

####

Heyy, dit is het eerste hoofdstuk van deel 2🙈

Ik hoop dat jullie het leuk vinden❤

XXX me