P.o.v. Niall
Het is nu één week later maar het is alleen maar slechter gegaan met Jessica. Ze eet minder en huilt haarzelf in slaap. Na die ene kus zijn er niet meerdere gevolgd maar zijn we wel closer geworden. Het is alsof Jessica iets met ons allemaal doet. De jongens en ik zijn afgestapt van het badboy gebeuren en we hebben met de meiden besloten dat we vrienden worden. Er zijn nu al zes opdrachten geweest maar Jessica heeft er maar 2 gespeeld. Grotendeels komt dat door haar gebroken been maar ook door dat er iets in haarzelf is gebroken. Ze heeft niemand iets verteld over het telefoontje, zelfs de meiden niet.
Deze avond is er weer een opdracht die verplicht is voor iedereen dus moet Jessica ook wel meedoen. Op dit moment zitten we aan tafel voor het avond eten. Jessica heeft een schep salade op haar bord liggen waarin ze levenloos zit te prikken met haar vork.
"Jess, je moet echt iets eten." Zucht Perrie en ze kijkt Jessica bezorgt aan. "Zo meteen val je flauw." Jessica zegt niks maar staart nog steeds naar haar bord. Plots prikt ze in een tomaatje en stopt die in haar mond.
"Nu blij?" Zegt ze verveeld en Perrie zucht.
"Wat is er met jou de laatste tijd?" Vraagt Perrie en Jessica haalt haar schouders op. "Gaat het nog steeds om dat telefoontje?" Jessica blijft stil.
"Jess, je kan ons niet voor eeuwig negeren!" Zeg ik plots en ze kijkt verbaasd op van mijn plotselinge zin.
"Het is niet bepaald nieuws dat ik wou weten maar toch is het gebeurd en kan hij niks mee terug draaien want dat gaat moeilijk als 'ie dood is!" Sist ze en ze staat op van tafel en hinkt op haar krukken weg.
"Wie is dood?" Vraagt Perrie verbaasd en iedereen haalt zijn schouders op. Jessica is niet voor niets zo verdrietig, het moet wel iemand die dichtbij haar is in het leven en dat kan maar één iemand zijn voor zover ik mij kan bedenken.
P.o.v. Jessica
We zitten in een busje op weg naar weet ik veel waar. Het is een hobbelig pad dus ik heb wel een vaag vermoeden maar ik weet niet of ik daar nou zo graag heen wil aangezien eerdere ervaringen. Niall kijkt mij de hele tijd bezorgd aan terwijl ik zijn blikken negeer. Nadat ik weg was gehinkeld ben ik naar het dak gegaan. Sinds een paar dagen geleden heb ik ontdekt dat je daar heen kan met de lift dus zit ik daar heel vaak. Een tijdje nadat ik daar zat kwam Zayn bij me zitten. Hij zat daar ook vaak en sinds dien zitten we daar samen. Ik heb het hem ook verteld over mijn vader en ik heb hem laten zweren dat hij het aan niemand zou vertellen.
Plotseling stopt de auto en gaan de laadkleppen open. Een man in donkere kleding gebaard dat we uit moeten stappen en we staan midden in een bos. Mijn vermoeden klopte dus en nu weet ik ook dat ik er niet blij mee ben. De man gebaart dat we het pad moeten volgen dus kruk ik het pad op. De anderen gaan gauw naast mij lopen zodat ik niet loner op pad ga.
-
Na een paar minuten lopen komen we aan bij een drama wiel. In elk vak staat een opdracht die je dus waarschijnelijk moet doen als je daarop beland. Aan het wiel hangt een briefje die Jade er snel afpakt. Ze opent het en leest het vlug door.
"Iedereen moet één keer aan het wiel draaien en moét ook persé de opdracht doen die erop staat. Doe je het niet, dan hebben wij nog een niet zo aangename verrassing voor jou en je mede kandidaten." Leest ze voor. Scary. "Wie eerst?" Ze kijkt iedereen veelbetekenend aan maar iedereen blijft stil. "Ik dus." Zucht ze en ze gooit het briefje op de grond. Met een zwaai laat ze het wiel draaien en na een paar draaien blijf het hangen op 'leen Jessica's krukken en kruk een rondje met iemand op je rug'. Dat valt nog mee. Ik gooi mijn krukken op de beurt naar haar toe en ga dan tegen Zayn aanleunen. Meteen krijg ik van Niall een jaloerse blik. Wat is er toch met hem?
"Mag ik op je rug?" Roept Leigh entaustiast en Jade knikt grinnikend. Een paar seconden later liggen zijn ze beide omgevallen en liggen ze in de modder.
-
Een paar opdrachten later ben ik aan de beurt. Ik geef een zwaai aan het wiel en het blijft hangen op 'laat de meiden voor de rest van de reis op de rug van de jongens zitten, kamergenoot bij kamergenoot'.
"En waar moet ik mijn krukken laten?" Vraag ik zuchtend.
"Ik hou ze wel vast." Zegt Niall en ik knik dankbaar. Na een paar mislukte spring pogingen op één voet zit ik op zijn rug en vervolgen we de tocht.
-
"Gosh, jij bent zwaar!" Verzucht Louis grappend als hij Leigh loslaat. Meteen geeft Leigh hem grijnzend een tik en stappen ze het busje weer in. Niall laat mij ook voorzichtig zakken en ondersteunt mij om in het busje te komen. De jongens zijn helemaal uitgeput van de reis met ons op hun ruggen maar dat boeit mij niet zo belachelijk veel. Ik vond het wel chill. Net als Niall en ik erin zijn klappen de deuren dicht en begint het busje te rijden. Ik heb misschien dan niet gelopen maar ik ben wel moe ervan geworden. Uit mijn mond ontsnapt een gaap en Niall trekt mij tegen hem aan.
"Ben je moe?" Fluisterd hij en ik knik langzaam.
"Ben jíj moe?" Vraag ik terug en hij knikt ook.
"Een beetje."
"Mag ik zometeen bij jou liggen?" Vraag ik als een klein kind en hij knikt grinnikend.
"Sure."
-
Ik zwaai de deur van onze kamer open en kruk naar de kast. Uit de kast pak ik een oversizede trui die tot iets boven mijn knieën komt en ga naar de badkamer. Daar kleed ik mij snel om en haal het kleine beetje make up eraf dat ik vanochtend op had gedaan vanwege mijn grote wallen.
"Kan ik er weer in?" Vraag ik en ik hoor wat gestommel waarna Niall een 'ja' terug roept. Voorzichtig open ik de deur en kruk naar mijn bed. Mijn krukken leg ik erop en mijn kleren smijt ik ook daar ergens. Nu hinkel ik naar Nialls bed en kruip onder de dekens. Hij komt er ook bij en trekt mij tegen hem aan.
"Weltrusten babygirl." Fluisterd hij.
"Weltrusten Ni." Fluister ik terug en al snel val ik in slaap.
####
YEY nieuw deeltje!
Ik moet zo naar school... yey.
XXX me
JE LEEST
I'll win this! 1&2 || One Direction & Little mix
FanfictionJessica heeft zich ingeschreven voor een wedstrijd in een hotel. Ze ontmoet daar negen andere mensen waar ze al snel een beeld van heeft: aardige meiden en irritante badboys. Ze worden vrienden maar met sommige gaat dat moeilijker. En hoe zit het me...