I'll win this! 1&2 || One Direction & Little mix

《TWENTYVIFE》

(Dankjulliewel voor 7K en alle lieve comments❤)
P.o.v. Jessica

We zijn weer thuis, bezig met het inpakken van onze spullen. Over een half uur gaat bus voor mij naar Liverpool waar ik nog een keer al mijn spullen ga pakken en bij 2 van mijn vrienden ga wonen. Morgen avond is er nog een red carpet event waar wij in één van de hoogtepunten staan maar omdat we een maand in een damn hotel hebben gewoond heeft niemand van ons een outfit daarvoor. We hebben ook helemaal geen informatie gekregen over hoe en wat maar alleen waar het is er dát het er is.

"Jess, is deze van jou?" Vraagt Niall en hij houd een shirt omhoog.

"Noop, dat is jou shirt waarin ik heb geslapen." Grinnik ik en hij grijnst.

"Mooi, dan ruikt hij nu naar jou voor de komende maand." Zegt hij blij en hij stopt het shirt in zijn koffer. In stilte gaan we door met inpakken totdat we beide tegelijk klaar zijn en de kamer helemaal leeg is. We staan bij de deuropening en kijken de kamer rond. "Deze maand was geweldig met jou." Zegt Niall en hij slaat zijn armen om mij heen.

"Ik ga je zo erg missen." Fluister ik, al bijna huilend. En het is nog niet eens het officiële afscheid aangezien we elkaar morgen weer zien. Niall duwt zijn lippen in mijn nek en houd mij nog steviger vast. Van beneden horen we iemand mijn naam roepen dus draai ik mij voorzichtig om naar Niall en pak mijn koffer zonder oogcontact te verbreken. "Mijn bus is er." Fluister ik. Hij knikt en pakt mijn vrije hand vast. Hand in hand lopen we naar de lift en hij drukt op het knopje naar beneden. Als de lift beneden is stappen we eruit en daar zien we iedereen op een rijtje staan. De grote deur naar buiten staat open en daar zie ik een bus staan. Ik laat mijn koffer en Niall los en ren naar Perrie, die het dichtstbij staat.

"Ik ga je zo erg missen, babe." Fluistert Perrie en ze houd mij nog steviger vast.

"Vertel please aan Zayn wat je voor hem voelt voor dat het te laat is." Fluister ik terug en ik laat haar los. Ze kijkt mij blozend en glimlachend aan.

"I will." Zegt ze en ik lach. Zayn trekt mij dan in een knuffel en tilt mij half op want ik ben kleiner dan hem. Lifestruggles.

"Vertel Perrie over je gevoelens voor dat ze weg is, Zaynie." Fluister ik. Ik weet dat ze allebei elkaar leuk vinden, ook al heeft Perrie dat niet gezegd, dus moeten ze snel bij elkaar komen voordat hun wegen scheiden en ze nauwelijks contact meer hebben want ik weet zeker dat dat gaat gebeuren als ze niet gaan daten.

Als ik iedereen een knuffel heb gegeven, inclusief Niall met een lange zoen, toetert de bus voor de honderdste keer en pak ik mijn koffer weer.

"Doei mensjes waarvan ik heel veel hou!" Zeg ik half huilend.

"Doei kleintje!" Zeggen ze allemaal behalve Niall die 'doei babygirl' zei. Ik draai mij om en stap de bus in. Als ik net in de bus stap begint hij al te rijden en heb ik geen kans meer om nog naar ze te zwaaien. Met een zuurhoofd vraagt de buschauffeur het geld die ik hem snel geef en dan, half vallend, achterin ga zitten. Ik mis ze nu al.

♡

In de avond kom ik eindelijk aan bij mijn 2 vrienden; Ivan en Emilio, een eeneiige tweeling. Ze komen uit Spanje en zijn vanuit daar naar Liverpool verhuist waarvan ik ze ken. Ik geef de taxichauffeur zijn geld en stap uit de taxi met mijn 3 koffers aan de hand. Al mijn spullen zijn erin gepropt waardoor het nét past. De taxi rijdt weg en ik loop naar de deur van het grote huis. Hun ouders zijn best wel rijk door een groot bedrijf dat ze bezitten en daarom heeft de tweeling ook veel geld. Nog voor dat ik kan aanbellen gaat de deur al open en staan ze in de deuropening. Er komt een lach op mijn gezicht en ik trek ze in een omhelzing. Ik heb ze eigenlijk al aardig lang niet meer gezien.

"Hola ratoncito." Zeggen ze beide en ik lach. Ze noemen me al sinds we elkaar hebben ontmoet zo, en dat was in Spanje, 10 jaar geleden. Het betekent 'klein muisje' omdat ze langer zijn dan mij, ookal ben ik wel ouder. Het is ook niet zo gek dat ze langer zijn dan mij aangezien ik even groot ben als een derde klasser dus de meeste mensen van mijn leeftijd zijn groter dan mij.

"También hola monos no más grandes." Antwoord ik, wat betekent 'ook hallo niet grotere apen'.

"Kom gauw binnen, je bent vast erg moe." Zegt Ivan en ik knik.

"Morgen is er een awardshow en daar staan wij in één van de hoogtepunten dus daar moet ik een beetje wakker blijven." Ik loop naar binnen en zet mijn koffers tegen de muur. Het is een luxe appartement met een enorm mooi uitzicht op het meertje achter deze straat.

"Vertel ons eens even over je vriendje." Zegt Emilio plots en ze trekken mij beide mee naar de woonkamer. Ze sleuren mij op de bank en gaan zelf op de twee stoelen er tegenover zitten.

"Vertel." Zeggen ze in koor.

"Wat moet ik over Niall vertellen?" Vraag ik lachend en ze halen hun schouders op. "Ik wil slapen." Zeg ik dan.

"We hebben je kamer al klaargemaakt dus je kan er meteen in." Meld Emilio dus ik sta snel op en loop naar de gang om ook een koffer mee te nemen waar de juiste spullen in zitten.

Zodra ik boven ben gekomen loop ik de eerste deur in en plof op het bed. Ik mis Niall. Gelukkig zien we elkaar morgen weer maar daarna misschien voor een lange tijd niet. Hoe ga ik dat volhouden. Hij woont in Ierland en dat is zo ongeveer aan de andere kant van de wereld.

Fuck.

####

Hey, weer een nieuw deeltje!

Dankjewel voor de 7K en de leuke reacties op de hoofdstukken!

Het einde van deel 1 is bijna in zicht! Nog 1/2 hoofdstukken vol met drama😈

XXX me