Royal Kingdom Academy

Chapter 4: Scarlette

SCARLETTE POINT OF VIEW

Hindi mapigilang mapapikit ng humaplos ang sariwang hangin sa aking balat, malamig ngunit masarap sa pakiramdam. Isang pitik ng daliri, nilahad ang palad, agad bumagsak ang berdeng mansanas. I smirk. Sinandal ang likurang bahagi sa malapad na katawan ng puno, kumagat sa mansanas.

Masayang pinagmamasdan ang mala asul na kalangitan, habang tila isang agos ng karagatan na tinatangay ang malabulak at nyebeng ulap nito. Mga huni ng mga ibon na kay sarap pakinggan, mga punong sumasayaw sa bawat hampas ng hangin—

I frown when I felt someone's coming, she's here. Bahagyang napatigil, tulalang nakatitig sa kawalan hangang unti unting umangat ang magka bilang gilid ng labi. Secretly summoning a small knife, mabilis na hinagis sa kanyang kinaruruonan. A soft groan escaped to her mouth.

"Geez scarlette! May balak ka bang patayin ako!" She hissed, nakapameywang habang papalapit sa akin. I dryly look at her.

"But you're still alive" walang amor kung komento, sarcastic naman siyang napasinghal. Marahang pinunasan ang pisnging na sugatan. Tilting my head into calm way.

"What are you doing here?" I ask saka kumagat muli sa mansanas na kinakain, kislap matang nakatayo na ito sa malagong sangang kinauupuan ko.

"Ako dapat nag tatanong niyan... kanina pa kita hinahanap" singhal nito, I twitched my lips upang pigilan ang ngiting gustong lumabas.

"Why? Something happened?" Umayos ako ng upo, isang palad nito ang nilahad.

"What?... gusto mong hawakan kamay ko?" Nagtataka kung tanong, inangat ang kamay upang hawakan ang nakalahad nitong palad pero bago pa man dumantay agad na niya itong iniwas. I look at her disbelief.

"Excuse me! May training po kaya tayo ngayon!" She hissed, napakurap naman ako ng ilang beses, hindi mapakaniwala sa pagtataray nito.

"Training? We have?" Patay malisya, hindi magawang matandaan na may training—

"Gosh Scarlette... yes we have! Para sa darating na power leveling" diin nitong sabi, napa 'O' naman ang aking bibig.

"Right" bigla kung nakalimutan ang plano namin nung nakaraan.

"Wait— don't tell me... nakalimutan mo?" Naglalakihan ang matang bulas nito, napaiwas naman ako ng tingin upang hindi makita ang guilty na pagmumukha.

"A little?" Kalmado kung sagot habang kibit balikat.

"Oh my god Scarlette! Napaka galing mo" sarkastik niyang sabi habang masama ang tingin, napanguso naman ako—

I frown mabilis napalingon sa pinagmumulan ng malakas na enerhiya, that kind of aura seems familiar. Sa dagat ng maraming estudyante bawat palapag, sinuyod ng aking mga mata ang pinagmulan ng aura.

"Found you—" kumunot ang noo na mapagtanto kung kaninong enerhiya ang nararamdaman ko.

"You again?" Wala sa sariling bulas.

Ilang araw ko ng napapansin na may tao nagpapamasid sa akin. At first, binalewala ko lamang sa kadahilanang baka normal lang ito, maybe someone secretly admiring me or they are just curious about me.