Royal Kingdom Academy

Chapter 43: Safe Haven

SCARLETTE POINT OF VIEW

With a wooden serving tray in my hands, walang ingay akong lumakad papunta sa Pavillion at maingat na binaba ang tray sa center table. Umupo sa katabing upuan, crossing my legs and looked somewhere. Hindi ko mapigilang mapakunot ng noo bago nagtatakang tumingin kay Windy.

"What are you looking?" Tinignan ko ang kanyang tinitignan but I didn't see anything, she gasped.

"Scarlette..." gulat niyang bulas, I smiled and waved my hands.

"Hi... are you okay?" I asked softly, she nodded dazedly.

"That's good... anyway, pumunta lang ako dito upang ihatid ang dinner mo" bumaba ang kanyang tingin sa table, she looked at me.

"Salamat nag abala ka pa" I shook my head.

"Hmm, napansin ko kasing hindi ka pa kumakain..." that's what Thunder told me at naki usap lamang siya sa akin na ibigay ang pagkain kay Windy.

"Masama ang magpalipas ng gutom... kaya kumain kana" upang mabawasan na ang pag aalala ni Thunder, that poor guy, he's really worried.

"Okay" I tilted my head to the side and watched her eating—

"Is the food not to your liking?" Bigla kasi siyang natigilan.

"Ikaw ba ang nagluto nito?" May bahid na pag alinlangan na tanong ni Windy, I twitched my lips.

"Something like that" si Thunder mismo ang nagluto ng mga pagkain, I didn't do anything, naghatid lamang ako.

"Bakit may problema ba?" She shook her head.

"No, pamilyar lamang sa akin ang lasa kaya iniisip kung hindi ikaw ang nagluto" then she quickly apologizes, hindi ko naman mapigilang matawa.

"Hahaha yes, you're right, hindi ako nagluto..." I said honestly, tinukod ko ang aking siko sa hita at sinandal ang baba sa palad.

"...at siya ang taong iniisip mo ngayon" bigla naman siyang na bulunan, sunod sunod napa ubo habang marahang sinusuntok ang dibdib.

"Careful... here, water" inabutan ko naman siya ng basong tubig, she quickly took it at mabilis na ininom. While I'm gently caressing her back.

"Are you okay?" Nag aalala kung tanong, I didn't mean it to surprised her like that.

"Y-Yes, I'm okay... salamat" bahagya niyang inalis ang aking kamay and give me an apologetic smile.

"I'm sorry, bahagya lamang akong nasamid" wika ni Windy, kumuha ng tissue at mabining dinampi sa kanyang bibig. I watched her being anxious. I sighed softly.

"Okay..." malaki pa rin ang epekto ni Thunder sa kanya.

"AKO NA MAGDADALA NITO SA KUSINA... MARAMING salamat sa paghatid ng pagkain, Scarlette" mabini niyang wika, I look at the night sky.

"Hindi talaga yan ang dahilan kung bakit ako nandito..." I said calmly, umayos ng upo at diretsong humarap kay Windy.