Royal Kingdom Academy

Chapter 19: Her Parents (Part 2)

QUEEN POINT OF VIEW

I thought malakas ang instinct ng isang magulang? Why can't they even recognize their own daughter? Masama ba talaga akong anak? Bakit ganun lamang nila ako kadaling kalimutan halos umabot pa sa puntong hindi nila makilala ang kanilang sariling anak. Anak na sobra nilang inalaagan at pinalaki, napapagod sa pagbabantay at napupuyat sa pagpapatulog.

Isang araw, bata pa lamang ako bigla silang naglaho at iniwan ako mag isa sa naglalakihang palasyo. Wala kasamang magulang o magbabantay sa aking paglaki, walang magsusubaybay sa lahat ng gagawin ko. Iniwan nila akong nag iisa, malayo sa kanilang tabi. I slowly removed my cape and look at them coldly.

"L-Laine?" gulat na wika ni Mom sa aking pangalan. They both shocked and surprised.

I starred at my parents blankly, hindi ko alam kung ano ang dapat kung maramdaman, pilit hinahagilap ang tamang pakiramdam pag tuluyan na silang nakaharap but sadly wala niisang galit o tampo man lang dumaloy sa puso ko, just only pity and disappointment. Mom's tears started to fall habang si Daddy nakatulalang nakatitig sa akin.

Before, I imagined my self, pagnakaharap ko na sila, I immediately run and hug them tightly at sasabihin kung gaano ako nangulila sa kanila. Ilalabas lahat ng hinanaki at pangungulilang nararamdaman. Told them, how much I missed them. I look away when Mom starting to cry. It's awful na makita siyang umiiyak, nasasaktan ako.

I desperately want to release them from a Gold Chain Whip, run and hugged Mom tightly but I don't want to, kung maaari ayokong pangunahan ng aking nararamdaman. Because I know pag nagapos na ako nang kanilang mainit na yakap, tuluyan na akong bibigay at kakalimutan ang totoong hangarin sa pagpunta rito.

"My D-Daughter" nanginginig ang boses na pagtawag ni Mom sa akin.

"Princess" Dad called me, try to reached me.

Princess? Wala sa sarili napangiti, magmula nang maluwal ako sa mundong ito Daddy always called me a Princess. Yes, I'm a Princess, born and raised, but every time he called me, it's different. Super Surreal, Warm and sweet. Mas lalong kung nararamdaman na isa akong Prinsesa na anak ng mag asawang Hari at Reyna. I sighed before face them.

"Yes is me Mom and Dad... I'm your precious Daughter" I said at pinagdiinan ang salitang anak.

"So how are you my dearest... Mother, Father?" Coldly ask them, pilit pinatatagan ang sarili.

"Mom and Dad..." dazedly called them. I scoffed and weakly laugh.

"...tama pa bang matatawag ko sa inyo ang salitang yan? What do you think?" I starred at them dryly, hindi ko magawang maging masaya.

"Sa sobrang haba ng panahon ng inyong pagkawala, wala na niisa akong balitang natanggap mula sa inyo..." tila nakalimutan ko panandalian ang pagkawala nang isang magulang.

"How are you?... kamusta ang inyong pamumuhay sa lugar na ito?" Nilibot ang paningin sa mala paraisong lugar, napakapayapa at napaka preskong hangin na malalanghap.

"You look peaceful and... happy" ang huling kung sinabi tila na sama sa ihip ng hangin. I look at them coldly.