It was so bright...
Am I in heaven??
Am I with her now???...
But where is she??
"Oh!thank God you're awake!! Quick now Cameron! Call a doctor! "
I can't make a move.
Wait... Is that mom's voice?
"Oh Doctor my son's awake "
"Nurse lets check his vitals now "
"Yes doctor "
There was sonething I can't tell what..its blurd.
"Aertheaur..if you hear me..please move a finger.."
Move a finger?
"Okay Mrs. Dawson, your son is in stable condition now. His body just needs more time to fully recover.. But hes safe from danger now. Excuse us.. "
"Thank you doctor. "
"Hi kuya.. Naririnig mo ba ako?.. Magpagaling ka na para makauwi na tayo sa Pilipinas. Ang lamig lamig dito sa U.S no. "
Cameron??
So.....Im still alive?
.
..........
(3 days after )
"Hoy kuya kumain ka na jan! Hindi ka mabubusog kung titingnan mo lang ang pagkain mo! "
Akala ko makakasama ko na sya.. Bakit ba hindi ako mamatay matay?!! Pang limang attempt ko na to pero palpak parin!
Nami-miss ko na sya..
Sobra...
"Kuya..be strong.. "
And he wipe something on my face.
Im still crying?
Hindi parin pala ubos ang mga luha ko?
"Kuya..hindi magiging masaya ang spirit ni Ate Francine kung lagi nyang nakikitang sinasaktan mo ang sarili mo... Malulungkot yun at paniguradong magagalit yun sayo dahil jan sa mga ginagawa mo.. "
Francine??
"Cameron... Where's Francine?? Is she coming?? "
Teka... Bakit umiiyak si Cameron??
Nagtatanong lang naman ako diba?
"Kuya.. Bakit ka ba ganyan! Umayos ka nga jan! Pinapahirapan mo ako eh! "
"Teka..I need to see her now! Where is she?? "
Patayo na ako sa kama ko ng pigilan ako ni Cameron.
Inalis ko ang pagkakahawak nya sa braso ko at tinungo ko ang pinto pero humarang sya doon.
Umiiyak sya.
"Ano bang ginagawa mo kuya?!! Magtino ka nga!! "
"Pwede ba umalis ka jan sa pinto?! Kailangan ko pa puntahan si Francine.. Hinihintay nya ako! "
"Hindi ka aalis dito kuya! "
"Tabi sabi!! "
Tinabig ko sya kaya nakalabas ako
Nasaan na kaya si Francine??
"Francine?? Francine?? "
Nasaan ba si Francine?
Cameron's POV
Kawawa naman ang kuya Aertheaur ko.
Mabait naman sya pero bakit to nangyayari sa kanya?..
"There he is! "
Agad nilapitan ng mga nurse at doctor ang kuya ko at may in-inject sakanya.
Almost a month na syang ganyan.
Bilang kapatid nya damang dama ko rin yung sakit na nararamdaman nya.
Alam ko kung gaano nya kamahal si ate Francine. Pero hindi naman tama na pahirapan nya ang sarili nya ng ganito....
Pinaupo nila si kuya sa wheelchair at dinala na sa kwarto nya.
Nakatulala nanaman sya..
"Kuya??... "
Parang hindi nya ako naririnig..
Pinipigilan ko parin ang mga luha ko.
Ayokong makita nya akong umiiyak din.
"Kuya...sana bumalik ka na sa dati.... Miss na miss ka na namin nila mama... "
Bigla nalang may tumulong luha sa mga mata nya.
Bakit kailangan masaktan ang taong nagmamahal lang naman??...
