Cinderella's Great Granddaughter (EDITING)

EPILOUGE 2 - THE END

RELLY'S POV.

After 5 weeks..

"Sir, Welcome to I wish Cafe, can I have your order?" tanong ko sa lalakeng nasa harapan ko na naka shades.

And yes, I already opened my coffee shop yesterday.

He's so familiar.

"One Iced Americano Please?" sabi nung lalake at tinanggal ang shades niya.

"Phelim?" sabi ko pa kay phelim na gulat na gulat.

"What? Gulat na gulat ka naman yata diyan?" sabi pa niya at napa-ngiti.

"Wala, akala ko kasi kung sinong kakilala ko yung nasa harapan ko." sabi ko pa.

"Give me my americano please?" sabi pa niya na parang bossy.

Agad ko namang sinabihan yung employee ko na gawin na yung Iced americano niya.

"Wait po sir, please proceed to the next counter to Claim your order." sabi ko pa at napatawa nalang si Phelim.

"Let's have a talk later." dag-dag pa niya.

Tumango nalang ako at nakipag switch sa isa kong employee atsaka ako pumunta sa table kasama si phelim.

"How are you Relly?" tanong ni phelim na may concern na tune.

"I'm still moving on." sabi ko pa at napahalumbaba.

"It's fine, Wounds takes time to heal. Kahit ako nag momove-on parin." sabi ni phelim at humigop sa americano.

"Gusto ko siyang puntahan Phelim." sabi ko pa

"akala ko ba, hindi mo pa kaya? Eh nung araw na---" pinutol ko ang sinabi ni phelim.

"I will, I can.." sabi ko pa kay phelim.

"Fine, but let's wait for your shift to end." sabi niya na ikinagulat ko.

"baka nakakalimutan mong, ako ang may ari ng coffee shop na to." sabi ko pa.

"And baka nakakalimutan mong, costumers are always right?" sabi pa niya at humigop ng americano.

"uhmm.. Connection? Nasaan?" sabi ko pa kay phelim.

"pang matatalino lang yung sinabi ko kagaya ko, kaya doon ka na." sabi pa niya at sinunod ko naman.

Nang i-close ko na ang cafe ay agad na kaming pumunta sa lugar na kanina pa naming gustong puntahan.

"Hi Morven.." sabi ni phelim na nakatingin sa kanya.

"I hope you're doing fine." sabi pa ni phelim na nakangiti na may lungkot.

Kahit ako ganun din ang nararamdaman. Pero, hindi ko alam bakit kailangan niyang mang-iwan agad.

"Relly, tissue oh." sabi ni phelim at nag-abot ng tissue.

Tumulo na pala ang luha ko ng hindi ko manlang alam.

"Morven, Sana hindi ka nalang namatay, Ang daya mo talaga. Nangunguna ka eh, hindi mo talaga ako hinintay na umamin sayo? Why are you doing this?" sabi ko nalang at umiyak na ng tuluyan.

"Relly, It's not your fault." sabi pa ni phelim at tinapik ako sa likod.

"I wish morven's here.." sabi ko nalang at napayakap kay Phelim.

Naramdaman kong may malamig na humaplos sa pisngi ko. "Morven.." sabi ko panat yumakap kay phelim ng mahigpit.

"Relly, okay na yan. Baka umuwi ako ng basa" pambibiro ni phelim sa akin.

"Loko ka." sabi ko nalang at nag punas ng luha. "Magpapaalam na ako kay morven." sabi ko pa.

Nilapitan ko ang puntod ni morven at nginitian ko ang picture niya.

"Morven, Sana masaya ka sa kung saang lugar ka man mapunta. Salamat sa Memories, kahit hindi nakarating sa puntong maging tayo." sabi ko pa at ngumiti ng bahagya.

"Makaka move-on din ako. Huwag kang mag-alala, m-magaling yata ako dun." sabi ko na parang kausap ko siya.

"Someday, I'll comeback here, brave enough to face my past." sabi ko na may ngiti. "I love you morven, you'll always be in my heart."

Tumayo na agad ako at agad na kaming umalis ni Phelim.

2 weeks na comatose si Morven, at Namatay siya ng dahil sa bigla nalang siyang huminto na huminga.

Ginawa na lahat ng Doctors at Nurses noong araw na iyon pero, wala, Hindi na siya bumalik.

I guess? Hindi talaga kami para sa isa't - isa, And soon I'll move on.

-After 7 years-

"Arvin? Nasaan si Cally?" sabi ko kay arvin na busy.

"Ate, hindi ko sure? Pero sabi niya pupunta daw siya ng play ground eh." sabi pa ni arvin.

"Batang yun talaga, mana sa tatay niya." sabi ko pa at agad na nagpunta ng play ground.

"Cally? Anak?" sabi ko pa.

"Cally Harvis?" pagtatawag ko pa.

"Call--" nagulat ako sa naramdaman kong yakap.

"Mama~" sabi ni Cally na naka ngiti.

"Nag-alala ako sayo ng Sobra Cally, please huwag ka ng aalis ng walang paalam kay mama okay?" sabi ko pa.

"okay po." sabi pa niya at ngumiti.

"Sinong kasama mong pumunta dito?" sabi ko pa.

"Si papa po. Ayuuuun~ nandoon siya sa Sliiiiddee!" sabi pa ni Cally na tinuturo si Phelim na nagpapaslide ng bata.

Napa-iling iling nalang ako at agad na naglakad papunta doon.

"Hey, Sweetie buti pumunta ka dito?" sabi sa akin ni phelim.

"Sweetie ka diyan? Diba sabi ko na huwag kayong lalabas ni Cally ng wala ako?" sabi ko na mahinahon.

Lumapit si phelim sa akin at Niyakap kami ni Cally. "Humabol ka naman, tara let's buy some Ice cream?" sabi pa niya na nagpa tuwa kay Cally.

"Yey! Ice Cream!" sabi ni Cally at hinila nila akong dalawa.

Minsan naisip ko na if buhay pa kaya si Morven? Magkakaanak din kaya kami? Magiging kami kaya?

But hindi eh, Some people are meant to become just a part of your life, and some people are meant to be with you until the end of your life.

And that's the Reality.

Believe me, okay?

The End