15.Bölüm
Ritmik bir şekilde ayaklarımı sallayarak koltukta oturmaya devam ettim. Gözlerimde ki yaş bitmezcesine akmaya devam ediyordu.
Annem, yıllarca öldüğü için vicdan azabı çektiğim kadın.
Yıllarca ölmek istedim. Niye mi? Acı o kadar büyüktü ki kaldıramıyordum. Ben onca acıyı çekerken, sevgisiz büyürken neredeydi? Her 'anne' diye ağlıyışım da neredeydi? Neden şimdi şu siktiğimin zamanın da gelmişti.
"Ölmüştün." dedim zorlukla, yüzüne bile bakmaya korkar olmuştum. Biri çıkar sana şaka yapmıştım o annen değil der diye korkmuştum. Onca şeye rağmen onu tekrar kaybederim diye korkmuştum.
"Kızım." dedi ağlamaklı sesiyle 'kızım' lafı uzun zamandır duymadığım bu kelime kalbimin sızlamasına sebep olmuştu. İçim de ki kelebeğin kanat çırptığına yemin edebilirdim.
"Neden yalan söyledin? Ha neden?" burukça gülümsedi. Ellerini yavaşça saçlarıma geçirip okşadı.
"Kızım, yalanlar da saklıdır gerçekler." derin bir nefes aldı. Ateşe döndü yüzünü.
"Ateş çıkabilir misin?" Ateş arkasını dönüp giderken bağırdım.
"Hayır! Kalsın." annem tekrar ateşe dönüp yanına çağırdı. Ateş yanda ki tekli koltuğa oturup ciddiyetle yüzüme baktı. Bende sözlerime devam ettim.
"Kalsın! burada olan eğlenceyi kaçırmamalısın dimi Ateş?" ateş yüz ifadesini bozmadan bana bakmaya devam etti.
"En baştan başla anlatmaya."dedim, kafa salladı.
"Sana hamileyken çok zor zamanlar geçirdim. Babanla severek evlenmiştik ama ben çok varlıklı bir aileden geliyordum. Ailem babanla evlenmeme karşıydı, Yine de vazgeçmedim geçmedim geçmedim sizden."
" O halde neden gittin?" dedim sesimi yükselterek.
" Tehdit etti beni. " histerik bir kahkaha attım.
" Ölmemek için bırakıp gittin beni. "
" Hayır, ölmemen için bırakıp gittim seni. " sonra devam etti.
" Deden çok güçlü bir insandı sana her türlü zararı verebilirdi. Senin güvenliğin için gittim. 1 yaşına kadar büyüttüm seni anlaşmamız vardı, seni bırakmam gerekiyordu. Büyük ihtimal babandan senden bu yüzden nefret ediyordu. "
Gözlerim doldu. Sanki daha çok ağlıyorum bilirmişim gibi devam ettim ağlamaya.
" Şimdi neden çıktın karşıma? "
" 19 yaşında olmanı bekliyordum. Anlaşmamız sen 19 yaşına girdiğin de biticekti seni yanıma alabilecektim. Bu arada deden öldü. "
" Üzülmedim." tepki vermedi. Ateşe çevirdi kafasını.
"Ateş seni 2 senedir uzaktan gözetliyordu ölememenin sebeplerinden biri de ateş."
Ateşe çevirdim gözlerimi kalbim ölesiye ağrıyordu.
"Kızma ateşe, onun bir suçu yok bana can borcu vardı bende kızımı korursun borcun kalmaz dedim."
"Herşey bu kadar basit mi, sizin için ben onca şey yaşamışken!" ağladım.
Annemin kolları sardı bedenimi. yavaşça sıvazladı beni, şuan bu anı dondurmak ve hiç çözmek istemezdim.
" Çok özledim seni kızım. Hadi evimize gidelim."
Konuşamadım yorgunluktan, sadece kafa salladım. Annemin koynunda ilk defa kokusu beni sararken uyuya kalmıştım. Bundan daha güzel bir şey olabilir mi dünyada?
Bence olamazdı...
BÖLÜM SONU.
İnstagram : Burcdemircii
Yazarla tanışmak isteyenler 👆👆
ARKADAŞLAR LÜTFEN YORUM YAPIN. ❣️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umudun Pençesinde
Ficção Adolescente"Birlikte öleceğimiz güne içelim." Wattys deki ' Umudun Pençesinde' adlı ilk eserdir. Bu isim daha önce hiç kullanılmamıştır...
