Bir Boncuk Hikayesi

Bir Boncuk Hikayesi - 36. Bölüm

Arkadaşlar merhaba,

Kısa bir aradan sonra kaldığımız yerden devam ediyoruz. Aslına bakarsanız bayramda da bölüm paylaşmaya devam edecektim ama evdeki hesap çarşıya uymadı :) Kusuruma bakmayın, bana da kızmayın çünkü bugünden itibaren eski düzenimize geri dönüyor, her pazartesi, çarşamba ve cuma yeni bölüm paylaşmaya devam ediyoruz.

İyi okumalar...

Not: Bölüm başındaki videoyu bölümün sonunda ya da sonlarına doğru izleyin ☺️

*

Panikle koştum yanına. Eğilip çevirdim yüzünü. Çok şükür nefes alıyordu.

- Necati Amcaaaa! diye seslendim yüksek sesle.
Cevap vermedi.

Ölmediğine emindim ama yine de korkuyordum. 4. kattaki 4 dairenin de kapısını çaldım hızlı hızlı. 2 tanesi açtı kapıyı. 1 tanesini açan genç bir kız diğerini açan ise yaşlı bir teyzeydi. Teyze hemen içerden kocasını çağırdı bizi öyle görünce. Genç kız ise öyle film izler gibi izliyordu olanları.

Diğer kadının kocası geldi yanımıza.
- Ne oldu? diye sordu.

- Bilmiyorum, böyle buldum, merdivenlerden düşmüş olabilir. dedim.

O da benim gibi direk nefesine baktı.
- Yaşıyor. dedi.

Bunu biliyordum ama duymak yine de iyi geşmişti. Neden bilmiyorum ama her seferinde beni kandırsa da, aşağıda unutsa da seviyordum bi şekilde alzaymır amcayı. Ölmesine üzülürdüm. Çok üzülürdüm.

Boş boş bizi izleyen kıza ayar olmuştum, ama bi şey demedim. Diğer adam da sinirlenmiş olacak ki,
- Kızım ne bakıyorsun öyle, ambulansı arasana. dedi.

Kız önce yediği lafla neye uğradığını şaşırsa da kısa süre sonra toparlanıp içeri geçti. Cep telefonunu aldı ve ambulansı aradı. Adresi veriyordu, ama yanlış veriyordu. "Hay amk" diyerek kalktım alzaymır amcanın yanından. Kızın elinden telefonu aldım sinirle ve doğru adresi verdim telefondakine. Adresi verdikten sonra telefonu kapattım ve geri verdim kıza.

Alzaymır amcanın yanına döndüm geri. Döndüğümde alzaymır amca bana bakıyordu boş gözlerle. Gözlerini açmasına sevinmiş, boş bakışlarına üzülmüştüm. "Adamın kafa zaten bi gidip bi geliyordu, inşallah tümden gitmemiştir" dedim içimden.

- Necati Amca? dedim.

- Ömer. dedi.
Tanımıştı beni. Bu iyi haberdi. Adımı duyduğuma ilk defa bu kadar sevinmiştim amk.

- İyi misin Necati Amca? dedim.

- İyiyim. dedi yerinden kalkmaya çalışarak.

- Dur amca dur, ambulans geliyor. dedi diğer adam.

- Ne ambulansı, bi şeyim yok benim, arayın gelmesin. diyerek sinirlendi Necati Amca.

- Gelmek üzeredirler ama, baya oldu arayalı. dedim yalan söyleyerek.

- İşgüzar herifler. diyerek kızdı ikimize de aynı anda.

Hafifçe doğrultmuş sırtını duvara dayamıştık. Oturur pozisyondaydı. Aradan biraz zaman geçmişti ki aşağıdan yukarı gelen seri adımların sesini duyduk. Sağlık görevlileri geliyordu. İçlerinden biri ne olduğunu sordu yanımıza gelince. Necati Amca cevap vermedi.
- Düşmüş herhalde. dedi Necati Amca'nın alt komşusu.

- Düşmedim, içim geçmiş. dedi Necati Amca.

"Bi sallama amk ya" desem de içimden.
- Nasıl yani? dedim.