Never again (B-Brave fanfiction)

Never again

- Lia

'Urgh.' zucht ik.

Ik ga rechtop van me bed zitten en rek me uit.

Ik heb echt erge koppijn niet normaal.

Ik kijk naast me en zie Samuel naast me liggen.

Ik duw in zijn zij totdat hij ook wakker wordt.

'Sam.' fluister ik in zijn oor en ik hoor een kleine kreun.

'Lia waarom maak je me wakker het is pas half 8.' mokt Samuel.

'Heb jij ook zo'n koppijn ?' stotter ik.

'Nee we waren gisteravond allemaal nuchter toch ?' zegt Samuel zenuwachtig.

'Ik heb echt pijn aan me hoofd echt niet normaal.' kreun ik.

'Lia ?'

Samuel komt rechtop naast me zitten en kijkt me aan maar ik staar voor me uit.

'J-ja ?' stotter ik.

'We hebben gisteravond meerdere keren getongt maar was het gewoon voor de leukigheid of meende je het ?' stottert Samuel.

Even is het stil en ik zie dat Samuel weg kijkt.

'Samuel ik vindt je leuk.' zeg ik onverwachts.

Ik kijk hem recht in zijn ogen aan.

'Lia ik vindt jou ook leuk ik denk de hele dag aan je.' zegt Samuel zenuwachtig.

Ik buig naar voren en druk mijn lippen op die van hem.

Ik doe me mond open en zijn tong komt langzaam in mijn mond.

Ze spelen een soort spel en draaien om elkaar heen.

Samuel laat me achterover op me bed vallen en hij ligt half op me.

Ik pak hem bij zijn nek vast.

Hij gaat met zijn handen over me borsten naar me kont.

Net als hij erin wilt knijpen.

'AH KUT !' schreeuw ik en ik ruk me van Samuel los en ga met mijn handen naar me hoofd.

'Lia ik ga nu een dokter bellen dit vindt ik geen normale koppijn meer.' zegt Samuel ongerust.

'HET IS GEWOON EEN BEETJE KOPPIJN JEZUS !' schreeuw ik naar Samuel en kijk hem verdrietig aan.

'Jezus Lia dat kun je ook normaal zeggen !' schreeuwt hij terug.

Ik schrik van zijn toon maar krijg dan weer een knallende pijn aan me hoofd.

'Klote.' schreeuw ik en knijp in me dekens.

Samuel slaat zijn armen om me heen en trekt me naar hem toe.

Ik leg me hoofd op zijn borst en begin dan te huilen.

Samuel aait door me haren en staart voor zich uit.

Ik zie een traan over zijn wang rollen en ik zit dan weer rechtop.

'Waarom huil je ?' stotter ik.

'Ik vindt je echt leuk Lia.' zegt hij zenuwachtig.

'Waarom je kan elk meisje krijgen die je wilt en dan kies je deze roodharige ?' zeg ik.

'Je bent gewoon anders het voelt gewoon zo vertrouwd bij jou.' lacht hij.

Ik glimlach naar hem maar die is al weer snel weg als ik weer een steek in me hoofd krijg.

Ik grijp met me handen naar me hoofd.

'Ik ga wat water voor je halen.' zegt Samuel zenuwachtig.

hij springt op en rent naar de deur.

'Nee hoeft niet het gaat wel !' schreeuw ik en sta op.

Dan als Samuel de kamer weer in komt lopen met een glas water voel ik weer een harde steek in me achterhoofd.

Ik val om en kom met me slaap op de bedrand.

Ik zie een glas water vallen en een half huilende Samuel die boven me hangt.

Dan wordt me beeld zwart.

- Emma

Ik zit met Kim, Sem & Rose in de lift van het ziekenhuis.

Samuel kwam huilend de kamer in met Lia in zijn armen.

We hadden zo snel als we konden gebeld naar het ziekenhuis en Samuel was met haar mee gegaan naar het ziekenhuis en hij zei dat hij een van ons zou bellen als we konden komen.

De lift stopt en de deuren gaan open.

We zoeken naar het kamernummer dat Samuel ons gaf.

Dan zie ik Lia met half dichte ogen glimlachen naar Samuel.

Ik ren de kamer in en geef Lia een knuffel.

'Lia wat is er gebeurt ?!' snikt Kim.

'Ik viel denk ik flauw en ben op me slaap terecht gekomen maar de uitslag komt zometeen.' stottert ze.

Ik, Sem, Kim & Rose pakken allemaal een stoel en gaan rondom Lia zitten.

Ik zit naast Samuel en vraag 'Is ze allang wakker ?'

'Nee net 10 minuten.' stottert hij.

Dan komt er een getinte dokter binnen.

'Hallo ik ben dokter swam.' zegt hij deftig.

'Wacht u kan nederlands ?' zegt Samuel.

'Ja er zijn nog meerdere nederlandse doktoren in dit ziekenhuis.' zegt hij trots.

'Ben jij het vriendje van uh..'

'Lia.' zeg ik.

'Ja Lia.' zegt de dokter.

'Soortvan.' zegt Samuel en hij glimlacht.

'Oké kom maar even mee.' zegt de dokter.

De dokter loopt richting de gang en Samuel loopt erachteraan.

Ik kijk ze raar na maar staar dan voor me uit en er valt een ongemakkelijke stilte.

Dan komt een lijkbleke Samuel de kamer terug in en er rolt een traan over zijn wang.

'Sam wat is er ?' zegt Lia onzeker.

Ik zie dat hij naar adem snakt.

'J-je hebt..' snikt hij.

Hij begint nog harder te huilen en slaat met zijn vuist tegen de muur.

'Wat heeft Lia ?' zeg ik onzeker.

'Ze heeft..'