Never again (B-Brave fanfiction)

Never again

- Dioni

'Ik heb haar daarna niet meer gesproken.' zeg ik en kijk naar me voeten omdat ik me kapot schaam om wat ik heb gedaan. Ik voel een klap tegen me wang en zie een boze Lia me aankijken. 'HOE KON JE DAT DOEN DIONI ?! ROSE IS JE NIET WAARD !' schreeuwt Lia en loopt boos me kamer uit. Samuel is ondertussen ook opgestaan en zegt niks tegen me hij staard alleen voor zich uit. 'Samuel zeg alsjeblieft iets.' snik ik. Samuel gaat met zijn hand door zijn haren en slaakt een diepe zucht. 'Waarom Dioni waarom ?' zucht Samuel en kijkt me dan met een serieuze blik aan. Zwakjes haal ik me schouders op. Hij heeft gelijk. Waarom ben ik vreemd gegaan. Beter dan Rose zal ik nooit meer krijgen. Samuel komt naast me zitten en legt zijn hand op me schouder. 'Dioni dit moet je zelf oplossen ik kan je hierin niet helpen, ik niet, cassius niet, jai niet en kaj ook niet sorry Dioni you have too do this all by yourself.' zegt Samuel en staat op. 'Ik geef je een tip.' 'En die is ?' vraag ik. 'Dat je deze middag nog naar Rose toe gaat.' zegt Samuel en loopt me kamer uit. Ik laat een diepe zucht en sta dan op. Ik trek me sneakers aan en loop de trap af de deur uit zonder gedag te zeggen tegen Jelke. Rose woont niet zo ver weg van mij dus besluit ik om gewoon te gaan lopen even wat frisse lucht.

- Rose

Met me natte kleffe gezicht lig ik in me kussen te janken als een klein kind. Ik heb het volume van me boxen op het hardste gezet want ik ben toch alleen thuis. Amnesia van 5 seconds of summer galmt door het hele huis. Eigenlijk moet ik geen depri muziek luisteren want dan moet ik alleen nog maar harden huilen maar op dit moment ga ik ook geen happy nummer luisteren want ik ben gewoon niet in de stemming. Ookal heb ik het volume op het hardst hoor ik toch de deurbel gaan. Ik slaak een diepe kreun en besluit om toch maar open te maken want misschien is het me kleine zusje die net terug van school is en ze heeft nog geen huissleutel dus dan staat ze voor een gesloten deur en dat is zielig. Strompelend loop ik de trap af en met veel moeite krijg ik de zware deur open. Als ik zie wie voor me staat verstijf ik. Me mond valt open en de tranen rollen over me wangen. 'W-wat doe jij hier ?' stotter ik. 'Mag ik even binnenkomen ?' vraagt hij. 'Ik sta hier goed.' zeg ik bot en kijk hem neidig aan.

'Rose ik mis je ik wil je terug.' stottert hij.

'Je hebt me zo hard laten stikken en nu denk je dat ik je zomaar ineens terug neem ?!' zeg ik boos.

'Het spijt me babe maar ik mis je zo erg.' zegt hij en trekt me naar zich toe.

Ik probeer me los te wringen maar hij houdt me vast. 'ANTHONY LAAT ME LOS !' schreeuw ik. 'Je bent van mij Rose.' fluisterd hij vies in me oor en knijpt in me kont. 'Rose ?' hoor ik een gebroken stem zeggen. Anthony laat me gelijk los en draait zich om. Ik probeer over Anthony's rug heen te kijken maar als ik zie wie het is zak ik in als een klodder pudding en begin weer te huilen.