Zij is perfect (Girlxgirl)

Deel 15

Als ik de deur binnen stap kijkt mijn moeder me verbaasd aan. "Ik ben gevallen met mijn fiets" zeg ik om het voor haar wat duidelijker te maken. "Volgens mij is het gebroken", ik wijs naar mijn arm. Mijn moeder pakt haar autosleutels en zegt dat ik een warme trui moet pakken. Ik bedenk me dat mijn trui gedragen wordt door een hele mooie meid en zeg tegen mijn moeder dat ik boven een trui ga halen.

Als we door de deuren lopen zie ik haar ineens staan. "Sophie, wat doe jij nu weer hier?" Vraag ik haar, terwijl ik naar haar toe loop. Ze mompelt iets over haar fietsband die bleef haken in een greppel en dat ze last heeft van haar linkerhand. Ik knik als teken dat ik het begrijp en laat mijn arm zien.

Ze kijkt verbaasd en vraagt me of het veel pijn doet. Dan stelt ze haar ouders aan mij voor. Ook ik stel mijn moeder voor. Haar ouders lijken me heel erg aardig en ze stellen veel vragen. Na een paar vragen lopen we naar de wachtkamer. Daar gaan we met zijn alle zitten en houden we een lang gesprek. Het is namelijk erg druk en aangezien het al laat is, is er niet zoveel personeel. Tijdens het gesprek is Sophie heel stil. Ze kijkt me niet echt aan en het lijkt alsof ze me niet ziet staan. Vreemd.

Tijdens het gesprek staat ze op en legt haar goede hand op mijn schouder. "Zullen we even een rondje lopen, het duurt zo lang". Ik vraag aan mijn ouders of het mag en ze knikken.

Samen lopen we de gang uit. Als we de hoek om zijn pakt ze mijn hand en leidt me naar buiten. Daar gaan we op een bankje zitten. Ze begint: "mijn ouders weten niks, dus ik wil heel voorzichtig doen. Ze mogen niks weten". Ik knik en vertel dat mijn ouders het ook niet weten. "Maar ik vond je net wel heel afstandelijk" zeg ik tegen haar, terwijl ik eigenlijk gelijk al weer spijt heb.

De blik in haar ogen veranderd even en ze mompelt dat het haar spijt. Dan kust ze me ineens kort op de mond en fluisterd: "maar weet dat ik gek op je ben". We blijven nog een paar minuten tegen elkaar aan als ik ineens een deur achter me open hoor gaan. Ik trek mijn hand terug en zit gespannen overeind. Ik kijk achterom en zie .....

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Van de schrijver: weer een cliffhanger, wat een spanning. Ik heb ervoor gekozen om toch een naam te geven aan het meisje uit het verhaal. Omdat dit ook eigenlijk een beetje geschreven is voor haar/over haar.

Ik hoor graag wat jullie er tot nu toe van vinden! Bedankt voor het lezen en hopelijk nog veel leesplezier.