Zij is perfect (Girlxgirl)

Deel 20

Als we aangekomen zijn stap ik snel uit om haar deur open te doen. Als ze uitstapt pakt ze gelijk mijn hand vast en geeft me een kus. De vlinders in mijn buik gaan echt verschrikkelijk te keer. Het gevoel van haar lippen op de mijne is geweldig en mijn lippen blijven gloeien. Ik pak de tas uit de auto en we lopen van de parkeerplaats. We lopen richting de duinen en ik voel haar hand in de mijne. Opeens voel ik de hand trekken en Sophie trekt me mee de duinen in. Er loopt een pad tussen de duinen en het ziet er prachtig uit. Je kan net de zee zien achter de duinen. Na een tijdje lopen, ploft Sophie op de grond en ze trekt me mee. Ik ga naast haar zitten en pak voor haar een glas. Dan pak ik de fles champagne en laat die aan haar zien. Ze kijkt me aan en zegt: "Ik heb nog nooit echt alcohol gedronken". Ik begin te lachen en laat haar zien dat ik een alcoholvrije versie heb gehaald. Ook zij begint te lachen en wordt een beetje rood. "Ik heb wel deze meegenomen", zeg ik terwijl ik de fles wijn uit de tas haal. "nou ik ben benieuwd" zegt ze. 

Terwijl we lekker in de de duinen zitten en onze champagne aan het drinken zijn, sla ik mijn arm om haar heen. "Ik heb nog nooit zo'n leuk meisje ontmoet" vertel ik haar. Ze lacht en draai zich naar me toe. Ze komt dichterbij en ze begint me te zoenen. Ze zoent me zoals ze dat nog niet eerder heeft gedaan. Ze zet haar glas neer en houdt me vast. Dan gaat ze op mijn benen zitten terwijl ze me blijft zoenen. Ik geniet er heel erg veel van en speel met het randje van haar shirt. Ik doe voorzichtig mijn hand op haar blote rug en als mijn hand haar huid aanraakt, gaat er een rilling over mijn rug. Een goede rilling. Ik ga  met mijn hand naar haar zij en pak haar daar vast. Zij bijt zacht op mijn lip. 

Ineens begint er een hond heel hard te blaffen. We schrikken allebei en ik schreeuw. Niet van de schrik, maar omdat ze door de schrik heel hard op mijn lip beet. Ik proef een beetje bloed in mijn mond, maar begin toch te lachen.  Aan de andere kant van de duinen zien we een hond met zijn bal wegrennen. Nu moet ook Sophie lachen. Ze gaat weer naast me zitten en vraagt wat ik nog meer bij me heb. Ik begin te lachen en pak mijn tas.