Zij is perfect (Girlxgirl)

Deel 14

Ze komt dichterbij en sluit haar ogen. Ook ik doe mijn ogen dicht. Ik leun iets naar voren en wacht op haar lippen. Haar prachtige zachte lippen. Op het moment dat onze lippen raken, ontploft er iets in mij. Een gevoel van geluk stroomt door mijn lichaam.

Onze lippen passen perfect op elkaar en ik geniet. Alles om ons heen verdwijnt, tot ze haar lippen weer terugtrekt. Ik doe mijn ogen weer open en kijk in die van haar. Ze glinsteren.

Ik kan haar ogen niet weerstaan en wil nog meer van haar dus ik leun weer in om haar te zoenen. Het is een fijne kus, onze tongen raken elkaar en ze bijt zachtjes op mijn onderlip. Haar handen verdwijnen in mijn nek en ze speelt een beetje met mijn haar. Ik leg mijn handen op haar rug en trek haar nog iets naar me toe.

Na een paar minuten, laten onze lippen weer los en ze trekt me mee naar buiten. "Kom, we gaan weer verder", zegt ze. Ik kijk haar verbaasd aan, maar loop mee. De rest van de training hebben we het leuk, we lachen veel en hebben veel oogcontact. Aan het einde van de training kleed ze zich weer om en geeft me een kus op mijn wang. Ze knipoogt naar me en zegt me gedag. Glimlachend kijk ik haar na.

Ik sluit het clubhuis af en ga op mijn fiets zitten. Tijdens het fietsen denk ik aan haar. Ze is zo mooi en ik heb haar gezoend. Terwijl ik aan de zoen denk komen er steeds meer kriebels in mijn buik tevoorschijn. Ik denk alleen nog aan haar en mijn omgeving verdwijnt een beetje. Tot ik ineens piepende banden hoor achter mij. Ik schrik en val met fiets en al op de stoep.

Mijn arm doet zeer, maar ik kan wel opstaan. De bestuurder stopt om te vragen of het gaat. Ik zeg dat het gaat en zet mijn fiets weer overeind. Ik merk dat mijn arm nog steeds zeer doet en zie dat er inmiddels bloed vanaf druppelt. Ik bied de bestuurder mijn excuses aan en hij stapt weer in zijn auto en rijdt weg.

Ik stap snel op mijn fiets en begin naar huis te fietsen, helaas lukt dat niet zo goed met mijn arm. Ik kan hem niet meer bewegen en hij zit helemaal onder het bloed. "Dat wordt een avondje ziekenhuis", zeg ik tegen mezelf terwijl ik toch maar met de fiets aan mijn hand naar huis toe loop.