YALANIN ESİRLERİ (FİNAL YAPTI)

0.19

Selam, arkadaşlar buraya başladığınız saati yazar mısınız?🥰

Satır araları ve bölüm sonu yorumlarınızı bekliyorumm🤳

Lütfen votelemeyi unutmayın, sizleri seviyorum💕

Keyifli okumalarr👋

Sabah erkenden uyanıp okula gelmiştik.
Canın bulunması ardından 1 hafta geçmişti ve bir hafta yine urganın nefretinin kurbanı olmuştum.

Berenle bora barışmışlardı ve beren artık can ile boralarda kalacaklardı.
Lise bitincede evlenmeye karar vermiş ve diğer konuların üzerine açılmamak üzere üzerini kapatmışlardı.

Urgan kaan ve benim konuşmamı gördükçe birden bire sinirlenip bana zarar verebiliyordu.
Alışmıştım kaç aydır artık.
Temmuz ayındaydık.
Yaklaşık 7 aydır urganlarlaydım.
Ve bu 7 ayda yaşamadığım tek şey urganın bana yapacağı son şeydi.

Aklında o kadar çok şey dönüyordu ki onun bu kadar temiz ve zeki planları beni aklıma uğrayıp üzeri kapatılmış ve tozlanmış yetenekli düşüncelerimi temizlemeye itiyordu.

Urgan adeta bir makina gibi çalışıyordu.
Tek tükettiği şey sigara ve o kehribardı.

Sabah sigara ve kehribarı ile kahvaltı yapardı. Okulda ise canı sıkıldıkça kaybolurdu ortalardan ve geri döndüğünde yone o kehribar ve sigaranın karışarak oluşturduğu parfüm kokusu ile gelirdi.

Şu aralar sadece tek sinirlendiği şey kaan ve benim yakın olmamdı.

Kaan iyi biriydi, çoğu zaman komiklik yapıp beni daha önce hiç gülmediğim kadar güldürebiliyordu.

Yine oturmuş zilin çalmasını bekliyordum.
Birkaç dakika sonra zil çalıdı.

Kaan yanıma doğru gelip bana gülümseyerek konuşmaya başladı.
"Şey nefes bugün işin yoksa beraber gezelimmi?" Dedi elini ensesine götürdü.

"Nefesin benimle işi var seninle gelemez!" Diyerek ne zaman geldiğini bilmediğim urgan kesti konuşmamızı.

"Ya birşey diyeceğim urgan. Sen bu kızın sevgilisi degilsin yani bu onun hakkında karar vermen gerektiğini göstermiyor." Dedi kaan hafif bir sırıtma ile.

Urgan her ne kadar elini yumruk yapsada yüzüne alaylı bir sırıtış yerleştirdi.

"Nefesin soyadı ne kaan?" Diye sordu urgan sırıtmaya devam ederken.

"Veziroğlu" dedi kaan.
Ah benim yalandan soy adım.

"Aferin! Peki benimki ne biliyormusun?" Diyerek sordu urgan.
Kaanın yüz ifadesine bakınca bilmiyormuş gibiydi.

"Bilmiyorum" dedi kaan.
Urgan büyük bir sırıtma ile gözlerini kıstı.

"Urgan Veziroğlu!" Kaan her ne kadar bozulsada gülerek,

"Hadi be! Doğruyu söyle yoksa Nefes senin karınmı dostum?" Dedi kaan gülmeye devam ederken.
Benim onun karısı olamayacağımı biliyordu ama şöyle bir durum vardı ki ben onun karısını bırak gülme sebebi bile olamazdım.

Ha bu arada söylemeyi unuttuğum bir diğer şey ise urgan, kaandan ne kadar çok nefret ediyorsa kaanda urgandan ediyordu.

"Kuzenim!" Dedi urgan yumruğunu dahada sıkmış parmak boğumlarını beyazlatmıştı.
Umarım kaan yanlış birşey söylemezdi çünkü olay farklı bir boyuta gidiyordu.

"O zaman sana şunu söylemeliyim ki..." dedi kaan ve urgana biraz daha yaklaştı.

Benim duyamayacağım şekilde urganın kulağına birşeyler söyledi ve urganın omuzunda sanki toz varmış gibi eli ile silkeleyip, urgandan uzaklaştı.