YALANIN ESİRLERİ (FİNAL YAPTI)

ÖZEL BÖLÜM

Hayat neydi?
Denilenler gibi  nefes alıp vermekten mi ibaretti, yoksa yaşayış biçimimiz hayatımızı etkiler miydi?

İnsanın yaşayış  biçimi hayatını oluşturuyordu, peki bu hayatta neden hiç mutlu olunmamış gibi en küçük üzgünlüklerinde tüm hayatlarına lanet edip, sayıp sövüyorlardı?

Çok güzel bir söz demişti annem, bütün hayatının mutlulukları bir gülümsemenin solmasında unutulur oğlum, mutlu olmamış, mutluluğu tanımamış sayarsın kendini, oysaki mutlu olduğun günleri geride tek tek hatıra olarak bıraktığın gibi kırgınlıklarını, kalp ağrılarınıda bırakacaksın. Ama sen mutluluklarını siliyorsun evladım.

İnsanoğluyuz  yetinemiyoruz, dahasını istiyoruz, mutluluklarımız sadece o yaşadığımız günle sınırlı kalıyor biz kelepçeyle o güne kilitliyoruz.

"Baba! Ben salıncaklarda sallanmak istiyorum ama Nefes kalkmıyor."  Kaşlarını çatarak yanıma gelen oğluma baktım, yüzümde buruk bir tebessüm belirirken yanıma koşarak gelen kızıma çevirdim gözlerimi.

"Ama baba Urgan hep kendisi sallanmak istiyor, sürekli ben binince hemen indirmek istiyor!"  Allahın bahşettiği mucizelerime baktım. Belki ben iki kardeşimi kaybetmiştim ama iki evlat kazanmıştım.

"Nefes, Urgan annecim iki tane salıncak var orda neden babanıza şikayet ediyorsunuz birbirinizi?" Tabi birde dünyalar güzeli eşimi es geçmem lazımdı.  Bundan 7 sene öncesi öyle bir boşluktayken karşıma Nergiz çıkmış tüm hayata küskünlüğü elimden tutup çekip, çıkarmış verdiğim kayıpların acısını benimle yaşamıştı. Urgan ve Nefesin ölümünün ardından zorda olsa kendimi toparlamış bütün kirli işlerden şirketi arındırıp başına geçmiştim.  2 senede yükselen hisse değerlerimizle iş hayatında hatrı sayılır yerlere gelmiştim. Kardeşimin arkasında bıraktığı işi layığıyla sürdürmeye devam ediyordum.

Nefesin adına bir yetimhane ve okul yaptırmış, bir elim ayağımı ordan ayırmadığım gibi Nergiz memnuniyetle Bu işlerin yoğunluğunu üstümden almıştı. Hoş yoğunluk  tatlıydı tabiki Nefesim olsa, görse çok sevinirdi. Umarım yukarıdan izliyorsundur güzelim.

"Bugün nereye gidecektik çocuklar?" Diye sordum aralarındaki tartışmaya son  vermek için. Nergizle hayatlarımızı birleştirmiş ve iki çocuk dünyaya getirmiştik. İkiz olacağını öğreninceki heycanım ve duygusallığımı hala hatırlıyordum. O gün Nergiz yanıma gelip çocuklarımızın ismini buldum dediğinde hiç beklememiştim. Urgan ve Nefesin adını koymak isteyeceğini. Sımsıkı sarılıp teşekkürlerimin sonunu getirememiştim.
Her seslenişimde kardeşlerimi görüyordum. Onlara benzesinler ama kaderleri benzemesin dedik.

"Urgan amcam ve Nefes halamaaa" sevinçle bana zıplayan kızım ve oğlumun boyunca eğildim. "Evet babacım hadi arabaya binin bakalım amcanız ve halanızı ziyaret edelim."  Çocuklar arabaya doğru heyecanla koşarken Nergizin elini omzumda hissettim. Bakışlarımı ona çevirdim, yüzümde küçük bir tebessümle bana bakıyordu.

"İyiki hayatımdasın" tebessümü genişlerken omzumdaki elini sıktı.

"Seni seviyorum Özgür, hadi çocukları daha fazla bekletmeyelim." Kafamı sallayarak onayladım.

~~~~~~~

"Baba Nefes teyzemde çiçekleri kadar güzel miydi?"  Heycanla  Nefesin mezarındaki çiçeklere su döken kızıma çevirdim bakışlarımı.

"Çok güzeldi babacım, Urgan amcanız az uğraşmadı güzelliğiyle" şen bir kıkırtı bahşetti.

"Urgan amcamda çok yakışıklıydı demi baba, aynı benim gibi? " oğlumun sorduğu soruya tebessüm ettim.

" Çok yakışıklıydı oğlum, az kız koşmadı arkasından amcanın yakışıklılığına " Nefesin kaşlarını çatıp bana baktığını görünce diyeceğini beklemeye başladım.

" Hiç biri Nefes halamdan güzel değildir baba, Hem Urgan amcam Nefes halamı en çok sevmiş." Dedi bilmiş tavrıyla. Nasıl kızımın Nefese bu kadar huyen benzediğini bilmediğim gibi oğlumunda Urgana bu kadar benzemesi beni şaşırtıyordu.

"Evet babacım Nefes halanı sevdi. en çok onu sevdi." Ölecek kadar çok sevdiler birbirlerini.
Bir destan olsaydı, olurdu onlardan o kadar güzeldi aşkları. Güzelliği kadarda acıydı. Belki yeryüzünde mutluluklarını yaşayamadılar ama gökyüzünde mutludurlar umarım. 

Mutlu olun kardeşlerim. Siz hep mutlu olun...

Finalimizi yaptık ama Özgür ne halde nasıl bilmiyorduk...
Bu da Özgüre özel bölümümüzdü.
Destekleriniz için hepinize binlerce kez teşekkür ederim. Yeni hikayelerde görüşmekk üzereeeee😘