YALANIN ESİRLERİ (FİNAL YAPTI)

0.31

Özgür》

Nefesi acil ameliyathaneye  almışlar ve bir haber bekliyorduk.

Urgan karşısındaki duvara boş gözlerle bakiyordu.
Yanına gidip yakasına yapıştım.

"Dua et! Dua et ki ikisinede birşey olmasın! " Dedim dişlerimin arasından.

Ameliyathanenin kapısı açılınca Urganın yakasından ellerimi çektim.

"Üzgünüm bebegi kaybettik!" diyerek doktor arkasını dönüp gitti.
Urgan dizlerinin üzerine çöktü.

"Onuda kaybettim. Kendi ellerimle."
Nefesin çıkması ile hemşirenin biri normal odaya alınacağını söyledi.

Biraz zaman geçtikten sonra odaya girmemize izin verilmişti.
Odadaki koltuga oturmuş onun uyanmasını bekliyorduk.

Biraz sonra gözlerini kırpıştırarak uyandı.
Elleri hemen karnına gitti.

"O iyimi?" diye sordu gözleri dolu dolu benim ve urganın halini görünce elindeki serumu çekip çıkarttı ve ayağa kalktı.

Urganın yakasına yapıştı.
"Neden onu h- hissetmiyorum?" diye sordu gözlerinden yaşlar akarken.

Urgan dizlerinin üzerine çöktü.

Nefesin elleri havada kalırken inanmak istemezcesine kafasını sağa sola salladı.

"Hayır o iyi! O İYİ VE YAŞIYOR!" diyerek odadaki herşeyi fırlattı.

Onu sakinleştirmek için sıkıca sarıldım. Ve kulağına "Üzgünüm." diye fısıldadım.
Dizlerinin üzerine çöktü ve bağirarak ağlamaya başladı.

"Onun bu sabah kalbinin sesini duydum ben. Küçücüktü. Nokta kadardı. Kalbi atıyordu."  Diyerek bağırmaya başladı.

"Sen onun katilisin! Duydunmu beni sen onun katilisin. SEN BENİM BEBEĞİMİN KATİLİSİN!"  diyerek bağırdı Urgana.

Urgansa gözlerinden  akan yaşlarla odadan çıktı.

"O yaşıyordu özgür burdaydı. Kalbi atıyordu." ellerinikarnına koyarken Dedi.

"Duydum. Bugün onun kalbinin atış sesini duydum." Dedi sonra.
Gözlerim dolu dolu ona bakıyordum.

"Geçmeyecek belki güzelim ama alışacaksın. Daha mutlu olacaksın." Dedi.
"Çocugu ölen bir anne nasıl mutlu olur özgür?" Dedi cevabım yoktu.
Sustum ve onu yereen kaldırdım.

Bu bize 2 haftadan berri söyledigi son söz oldu.
Bu 2 hafta boyunca, Urgan hergün bokunu çıkarana kadar içmiş, nefes ise hiç konuşmadan odasından çıkmamıştı.

Bense ikisini toplamak üzere görevlendirilmiştim.
Ve başarısız olmuş sadece bir köşede oturmuş, urganın içip, sızmasını bekleyip, odasına taşımış, Nefesin agzına zorla bir iki kaşık yemek sokabilmiştim.

Bugünse herzmanki gibi urganın sızmasını beklerken, beklemedigim şey ikisinin bağrışmalarıydı.
Hızla yerimden kalkmış nefesin odasına koşmuştum.

Urgan ve nefes birbirinin yüzüne öfkeyle bakıyordu.

"Niye söylemedin lan ozaman? Niye baba olacağımı bana daha önce söylemedin?" Diye bağırdı urgan.

"Ne diyecektim sana? Urgan intikam aldığın gecenin bedeli olarak hamilemiyim diyecektim. Bu kadar kolaymı sanıyorsun?" Diye bağırdı gözlerinden yaşlar akarken.

"Özür dilerim" Dedi urgan.

"Ne için urgan? Hangileri için?" Dedi nefes kısılmış sesiyle.
"Bir umut dedim, her ne kadar kötü şeyler yaşasamda Allahım bana bit mucize verdi. Ama ben onu elimde tutamadım. Kayıp gitti ellerimden!"

Urgan bakışını nefesten çekti.

"Benim için kolaymı sayıyorsunuz siz?
Annem o adam yüzünden öldü babam desen siktir et ulan bide bana bakın annemin intikamı alacagim dedim herşeyi elime yüzüme bulastırdım. Allah belamı versin sonrada sevdim.  Sevdim lan ben seni sevdim köpek gibi. Hergün sevmiyor lan buradaki birini!" Dedi sol yanina sertce vuruken.
Nefesin gözlerinden yaşlar akarken urganın egmiş oldugu kafasıni tutup kaldırdı.

"Bende sevdim. Gözlerinde beni hayal ettim çünkü sen hep benim gözlerimdeydin. Ama sen ben seni sevdikçe yıkıp, yakıp gittin urgan. Sonra ne oldu biliyormusun ben semi sevmekten vazgeçtim. Hayatta en iyi yaptığım şey vazgeçmekken senden kolay kolay vazgecemedim. Ama alıştım. Sonra onun oldugunu ögrendim. Sana karşı oluşturdugum duvarın yıkılması zaman aldı.
Bu zamanda bebegimi kaybettim." Dedi ve sustu. Elleri yavaşça urganın yüzünden kaydı ve boşlukta sallandı.

Urgan ankanın gözlerine baktı birkaç dakika boyunca.
Sonra ona arkasını döndü ve benimle göz göze geldi.

"Özgür 1 hafta sonra bugüne nikah tarihi al evleniyoruz." Diyerek çekip çıktı odadan.
Nefes gidişinin ardından kapıya baktı bir süre aonra yatağa oturdu ve bakışlarını duvara sabitledi bu sefer.
Yanına yavaşça gittim ve oturdum.
Onun gibi bende duvara baktım. Ama bilinen gibi boş duvardı benim gözümde.
Sonra bakışlarımi alıp nefese çevirdim.

"Birşey demeyecekmisin?" Dedim.
Bir süre sustu.
"Desemde ne degişecek sonuç yine ben onun dediklerini yapıyir olacağım." Dedi. Doğruydu ne diyebilirim ki?
Urgan kafasına bir boku koyduysa ölsede o olacaktı.

"Hazırlan özgür nefes tekrardan ölüyor." Dedi ve gülerek ysnımdan kalkıp gitti.