~*~
Chapter 30 -
Juliet's POV
tumakbo ako papuntang garden, nakakaasar na kasi siya, kapatid niya padin ako, ate padin niya ako, masama bang magtanong? T^T
susundian niya kaya ako? :( nandito ako sa garden, pampalipas lang ng oras, 30 minutes na ang nakakalipas, wala padin siya:( hindi na ba ako importante sa kanya?
yumuko ako at umiyak na lang, ewan ko ba, ang arte arte ko no? :(
*kulbit*
ano yun? aish. baka guni guni ko lang -,-
"kanina pa kita hinahanap---"
"Romeo?!" napatingin ako sa nagsalita si
Chris pala...
"sorry, di ako si Romeo"
"ay pasensya na ha" sabi ko sa kanya at pinunasan ko yung luha ko.
"don't cry, don't waste your tears, mainit lang ang ulo niya ng dahil sa akin, ako na yung humihingi ng pasensya, alam ko wala ako sa lugar pero nasa akin talaga ang problema" sabi niya at pinunasan yung pisngi ko gamit ang kamay niya.
my heart beat fast.
kwinento niya sa akin lahat, lahat ng napagusapan nila ni Romeo kanina, tama nga siya, dala lang siguro ng init ng ulo, pero I feel guilt too, naawa ako sa kapatid ko(Alexandra):( masakit sa kanya yun, hindi ko naman magawang magalit kay Louella, kasi... nasasaktan din siya doon sa nangyari noon. haaaay:( di ko na alam T^T
...
after namin magusap bumalik na kami sa kwarto, tulog na tulog pa din si Louella, si Romeo naman nakatingin sa akin, gusto ko siyang kausapin pero baka mainit pa ang ulo niya, lalo pa la-laki ang problema.
THE OTHER DAY
(ito yung day na pupunta sina Renzo at Alexa sa hospital: Chapter 25 - Fatal Memories; cont.)
Normal POV
kakagising lang ni Juliet, pagkagising niya, nakita niya si Chris at Louella na naguusap.
Juliet: Morning.
BINABASA MO ANG
Runaway Groom -- (EDITING)
Teen FictionSimpleng babae lang naman ako, na gustong ikasal. Makaranas ng isang Best Wedding Ever. Matutupad ko na yun eh, kasama yung taong mahal na mahal ko, pero bakit ipinagkait mo sa akin yun? Bakit mo nagawa yun? Bakit mo ako iniwan?
