Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
beklemek
❝Neredeyse on yıl bekledim.❞
Konu: Yedi yaşındaki Sirius Black, perili bir evde yaşıyor ve bunu ona söylemekten korkmayan bir kızla tanışıyor.
Kelime sayısı: 1755
Bölüm şarkısı: Ed Sheeran - Perfect
Oh, I never knew you were the someone waiting for me
'Cause we were just kids when we fell in love Not knowing what it was I will not give you up this time
But darling, just kiss me slow, your heart is all I own And in your eyes you're holding mine
➴➵➶➴➵➶➴➵➶
Neden orada olmak zorunda olduğunu bilmiyordun. Aileni yüksek sosyete çevresinde görmeye alışkındın, ancak bu, daha önce katıldığın akşam yemeği partilerine benzemiyordu.
Giriş yolları oldukça süslüydü, en azından alışık olduklarına kıyasla. Ama odalar o kadar karanlıktı ki, sana yaklaşanı görmek için gözlerini kısman gerekiyordu. Oturma odasının köşesindeki yazı masasının sallanması kimsenin umurunda değildi. Yılan işlemeli kapı kollarını da gözden kaçırmadın. İşkence görmüş gibi duran ve orada olmaya zorlanmış görünen annene baktın. Baban bir meslektaşına gülümsüyor ve başını sallıyordu, ama o bile endişeyle omzunun üzerinden mülkün sahibi olan adamın yönüne baktı. Belki de fırsatçı baban, karısını ve küçük kızını bu özel maceraya sürüklediği için pişman olmuştur.
Bay Black, yüzünde sürekli bir kaş çatma olan uzun boylu bir adamdı. Böyle korkunç görünümlü bir adamla etkileşime girmekten babanın ne kazanacağını merak ettin... ve karısı da pek farklı görünmüyordu. Bayan Black, bir grup hanımın yanında sert bir yüzle bir şeyler anlatıyordu. Bir titremeyi bastırdın ve sadece bacağının arkasına saklanan küçük bir çocuğu gördüğünde kaşların havalandı. Küçük ve itaatkar görünüyordu. Onun oğlu olduğundan emindin. Böyle bir evde yaşamanın nasıl olacağını merak ettin... oynamasına bile izin verdiler mi? Oyuncakları var mıydı?
Başka bir çocuk daha vardı. Uzaktan, bu çocuk kısa olanın tam zıttı gibi görünüyordu. İkram masasının yanında durmuş, sıkılmış bir ifadeyle yetişkinlere bakıyordu. Gümüş renkte gözleri vardı, kara renkte saçları bir çocuğa kıyasla uzundu, omuzlarına geliyordu. Onun bir kurabiyeye uzandığını gördün, ama o daha masadan bir şey alamadan yaşlı ve çirkin bir ev cini onun eline vurdu. Çocuk sonra sinirle kravatını çekiştirdi. Bu küçük ana kıkırdadın.
