Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
düşmanım
❝Bunu sana kim yaptı?❞
Konu: Gerçek dünyayı gördüğün zaman içerisinde bulunduğun Ölüm Yiyenler'den ayrılmak istediğinde karşılığını ağır ödedin ve yardım almak için eski sevgilinin yanına gittin.
Kelime sayısı: 1547
Bölüm şarkısı: Billie Eilish, Khalid – Lovely
Oh, I hope some day I'll make it out of here Even if it takes all night or a hundred years Need a place to hide, but I can't find one near Wanna feel alive, outside I can fight my fear
Isn't it lovely, all alone Heart made of glass, my mind of stone Tear me to pieces, skin and bone Hello, welcome home
➴➵➶➴➵➶➴➵➶
Başın yaklaşan bir migrenin belirtileriyle çarpıyordu. Ağzın kurumuştu, boynun ağrıyordu, loş sokak lambaları yarı kapalı gözlerine battı. Acıdan kurtuluş yoktu; vücudunun her santimini kaplayan ıstırap her ilmekte hissediliyordu.
Vücudun birden fazla şekilde harap olmuş halde uyanmış olarak, kendini ara sokaktan zar zor çekmiştin. Ölüm Yiyenler, birbirlerine karşı nazik bile değillerdi ve en ufak bir şüpheleri olduğunda, ceza ağırdı.
Sigara dumanı, alkol, ot ve kendi kanının kokusuyla birlikte hava boğucu hale geldi. Dürüst olmak gerekirse, en sevdiğin yeşil bluzun kıpkırmızı kanla lekelenmişti. Kendini nerede bulduğun neredeyse ironikti. Bağlılık yemini ettiğin, her şeyini verdiğin çete, seni köhne bir çöplüğün hemen yanında ölüme terk eden aynı kişilerdi. Sanki çöpten başka bir şey değilmişsin gibi.
Sen rotanı çizerken gözler seni takip etti, sıra sıra şehir evlerini tanımak için yeterli konsantrasyona sahiptin. Birkaç yabancı yardım teklif etmek için öne çıktı, ancak yüzünü gördükleri anda - elin ağrıyan (muhtemelen kırık) kaburgalarına bastırılmış olsa ve sol bacağın yüzünden topallıyordun- kısa süre sonra geri çekildiler.
Belirli kişinin Muggle dairesine giden basamakları topallayarak çıkarken, önemli miktarda kanla birlikte gururunu yuttun. Onla en son karşılaştığın zaman hala aklındaydı.
Onunla en son ne zaman düşman taraflarda kavga etmeden karşılaştın hatırlamıyorsun ama onda nezaketi hatırlıyorsun, sana ikinci şans vermek istediğini...
Tanıdık kapıya uzun uzun baktın. Kapısının orta menteşesinin hemen altında, baş harfleri kazınmıştı; S.B.
Vücudun ağrıyordu. Her kas sana çığlık attı, her kemik hareketten ağladı. Kafan pusluydu, görüşün bulanıktı, ama hepsinin oldukça gerçek olduğundan emindin. Çevren karardı ve bunun nedeni geç saat değildi.
