Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
vaftiz aile
❝ Eğer onu seviyorsan, kesinlikle bana tapmışsındır.❞
Konu: Sirius, iki sevgili arasındaki bir tartışmanın ortasında kalır.
Kelime sayısı: 1070
Bölüm şarkısı: Ed Sheeran - Happier
Ain't nobody hurt you like I hurt you But ain't nobody love you like I do Promise that I will not take it personal, baby If you're moving on with someone new
'Cause baby you look happier, you do My friends told me one day I'll feel it too And until then I'll smile to hide the truth But I know I was happier with you
➴➵➶➴➵➶➴➵➶
Sirius muhtemelen geride kalmamalıydı. Tüm ipuçları, yemek odasını terk etmesi gerektiğine işaret ediyordu. Ancak burası onun yemek odasıydı. Sen onun evinde tamamen yabancı biriyle kavga ediyordun, yani kalmak için nedenleri vardı.
Adil olmak gerekirse, hala tüm şeyleri işlemeye çalışıyordu. Azkaban'da geçirdiği on iki yıl onu her zaman en kötüsüne hazırlamıştı ama Remus'un affediciliği ve Harry'nin onu kabul etmesiyle birlikte beklentileri daha da yükselmişti. Ne yazık ki, kız arkadaşının (Eski kız arkadaşı? Aslında bir ayrılık olmadı, ama Sirius oldukça hızlı bir şekilde öğrendiklerinden sonra bu kanıya vardı) ayrı geçirdikleri on dört yıl içinde evlendiğini keşfettiği anda tüm beklentileri denizin dibine gömüldü.
Şükretmesi gerektiğini düşündü. Sen ve kocan sayesinde Harry sevgi dolu bir evde büyüdü. Harry'nin bir ailesi vardı.
John. Adı John'du. İsim Sirius'u iğrendirdi. John'u tanıdıkça, adından da anlaşılacağı gibi onun tam bir kare kutu olduğunu gördü, yani bulunduğu kabın şeklini alan bir adamdı. Ama o yakışıklıydı. Sirius bunu inkar edemezdi. Kararlı. Mükemmel. Sarışın.
Aslında şu an olanlar heyecan vericiydi. Sirius'un yemek odasında sen ve kocanın tartışmasını izlemek ve John'a kaşlarını çattığını görmenin getirdiği kişisel zevkin yanı sıra, Sirius'un orada olmaya hakkı vardı. Vaftiz oğlunu ilgilendiren meseleler hakkında kavga ediyordunuz ve o zaten Harry'yi on iki yıldır yüzüstü bırakmıştı.
"Sana söylüyorum, Dumbledore'a güvenmemiz gerekiyor," diye karısıyla tartıştı John. Sesi yorgun geliyordu. Sirius sırıtmıyor olmasını umuyordu ama aynı zamanda umurunda da değildi. Bu adam ne kadar mükemmel görünse de sana ayak uyduracak dayanıklılıktan yoksundu. Bu gerçek, onu fazlasıyla tatmin etmişti.
