Edward

1 | Lastige klant

Sometimes, change is what we need.

1 | Lastige klant

Het was 1u16 in de ochtend toen ik in de lift stapte met mijn grote zware koffer, mijn ogen keken rond maar niemand was te zien. Ik drukte op nummer 5 en de liftdeuren sloten, het duurde niet lang voor ik op mijn verdiep was. Ik was moe en die klote koffer woog veel. Ik stapte uit en sleurde de koffer achter me mee, de volgende keer neem ik de koffer van Jason want die heeft wel wieltjes.

Ik nam mijn sleutels en opende de deur, ik duwde de deur zacht open en zag dat er licht brandde in de keuken.

Ik wist zeker dat ik alle lichten uit had gedaan voor ik weg ging.

Ik liet de deur open staan en zette de zware koffer zacht neer tegen de grond. Ik luisterde even maar kon geen enkel geluid horen behalve mijn eigen ademhaling, ik greep naar de 9mm die ik altijd achterin mijn broek had zitten. "Kom tevoorschijn of ik schiet je kop eraf." Waarschuwde ik luid genoeg maar niet dat iedereen in de gang het zou horen. Mijn stem trilde niet net zomin als mijn handen, voor situaties als deze was ik nu eenmaal getraind.

Ik zag een schaduw in het licht van de keuken en richtte mijn geweer naar de schaduw.

"Rustig aan Elisabeth." Klonk de stem van mijn baas, ik liet mijn geweer zakken en stak hem weer achteraan mijn broek. Ik voelde het koude handvat tegen mijn onderrug aan en kreeg kippenvel.

"Waarom bent u hier?" Vroeg ik, ik stapte naar mijn koffer en nam hem op en sloot de deur. Ik deed het licht van de living aan en zag hem in de deuropening van de keuken staan, keurig in zijn pak zoals altijd. "Ik heb een probleem met een, hoe zal ik het zeggen?" Zei hij en dacht na.

"Een lastige klant?" Hij fronste en dacht na over zijn woorden en knikte toen. "Ja, een lastig klant." Zei hij en knikte zijn hoofd, tevreden met de woorden die hij zei.

Ik fronste en zette de zware koffer met mijn sniper in, in de kast waar ik mijn winterjassen in bewaar. Ik ging weer naar de living en zag dat hij een sigaar aan het roken was. "Niet roken in mijn huis." Zei ik en nam de sigaar uit zijn mond en ging naar de keuken en opende de kraan en deed de sigaar eronder zodat hij uitdooft. Daarna stapte ik terug naar de living en gaf hem zijn sigaar terug.

Ik zette me neer in de zetel tegenover hem.

"Moet u daarom binnenbreken? U kon het toch morgen vragen?" Vroeg ik, zijn aandacht was gefixeerd op de natte sigaar die hij tussen zijn vingers hield. "Het verbaast me nog steeds dat je nog steeds dezelfde hoeveelheid pit hebt van vroeger, dat bewondert me aan jou." Zei hij en keek toen naar me. "Ik ben langskomen omdat er op het werk te veel oren zijn die mee kunnen luisteren." Hij stak zijn sigaar weg.

"Een paar weten van hem en alleen hun vertrouw ik, zijn naam is Edward. Hij heeft al 3 van onze mensen vermoord omdat hij hun door had op hun undercover missie." Ik fronste toen hij zei dat het een hij was, ik heb tot nu toe alleen nog maar vrouwelijke slachtoffers gemaakt.

De jongens wouden geen vrouw pijn doen of vermoorden dus deed ik het in hun plaats.

Hij gaf me het dossier dat hij naast hem had liggen, ik nam het aan en opende de papieren kaft. Ik verwachtte een foto te zien zoals gewoonlijk maar er zat er geen in. Er zat ook maar één vel papier in waarvan maar de helft ingevuld is. Mijn bruine ogen keken op naar mijn baas voor verdere uitleg.

"Edward is zeer op zichzelf, we weten alleen zijn naam en die van de anderen." Zei hij "Is Edward de leider?" Vroeg ik en leunde naar achteren, hij schudde zijn hoofd. "Neen, de leider is William. Edward doet het vuile werk. Alle nodige informatie heb ik je gegeven, meer weten we niet." Ik knikte.

"Wat moet ik met hem doen?" Vroeg ik, "Geraak bevriend met hun of ga in hun bende, win zo veel mogelijk informatie en geef het door aan mij zodat ik het kan opslaan. Met Edward mag je doen wat je wilt, maar hij moet dood." Hij stond op. "Maandag vertrek je naar Londen, er zal een taxi staan die je naar het appartement brengt. Hier is de sleutel van het appartement en je vliegticket, Alexander brengt je naar het vliegveld om 10 uur. Je hoeft geen wapens mee te nemen alles wat je nodig hebt ligt in de kasten. Succes." Daarmee ging hij weg en sloot de deur achter zich.

Ik keek naar het blad dat ik op mijn benen had gelegd, ik nam het op en legde het neer op het salon tafel en stond op en ging naar de voordeur en draaide hem dicht. Ik ging naar mijn kamer en legde de sleutel van mijn nieuw appartement en het vliegticket in de kluis die in mijn kast is. Ik nam mijn bril en ging weer naar de living en legde de bril op het document van Edward en ging naar de keuken.

Daarna nam ik een glas en ging weer naar de living, ik stapte naar de kast die van glas is en opende de glazen deuren en keek naar alle drank die ik had, mijn ogen vielen meteen op een fles. Metaxa.

Ik nam de fles en goot een bodem in het glas en zette het weer op zijn plek en sloot de deuren voorzichtig en zette me neer op de grond en strekte mijn benen onder het salontafel door.

Ik nam een slok van het glas en voelde het branden in mijn keel en de smaak was zoet. Ik zette het glas neer en zette mijn bril op en opende het document.

Naam: Edward

Leider: William

Bende: The Rippers

Woonplaats: Londen, Verenigd Koninkrijk

Ouders: /

Geboortedatum: /

Haar kleur: Bruin

Oog kleur: Bruin

Lengte: 1m84,5

Ik zuchtte nadat ik alles gelezen had en legde het document weer op tafel en zette mijn bril af en wreef over mijn gezicht met mijn handen. Aan deze informatie had ik niets. Mijn voorgangers waren shit. Maar zijn lengte weten ze tot op de fucking millimeter, hoe weet ik niet en het kan me ook niets schelen.

Ik schudde mijn hoofd nog eens en dronk van het glas. Ik hield van het brandende gevoel. Bij drank en bij sporten, als je heel hard gaat beginnen lopen alsof het lijkt dat je longen in brand staan vind ik een zalig gevoel.