Edward

12 | Vriendelijk

Big angry man in the doorway there.

12 | Vriendelijk

Nadat hij uitgelachen was zette hij zich neer achter zijn bureau, hij keek naar de papieren en nam er een paar en keek daarna naar me. Ik stond nog steeds recht, hij deed het teken dat ik moest gaan zitten maar ik bleef recht staan.

"We zijn hier niet om gezellig te praten Harry." Zei ik, hij likte zijn lippen. "Zet je gewoon neer Elizabeth, daarmee doe je toch niets?" Hij begon pist te worden, maar ik bleef nog steeds recht staan.

Ik schudde mijn hoofd. "Ik zit al genoeg neer." Antwoorde ik, hij zei niets en keek weer naar de papieren. Hij legde ze neer voor me op het bureau, ik keek even naar het papier en dan naar hem. "Je moet dit ondertekenen." Zei hij, ik fronste.

"Ik onderteken niets." Antwoorde ik kort. "Dat zeggen alleen mensen die iets te verbergen houden." Zei hij. Ik lachte zonder enige humor. "Kijk naar jouw Edward." Zei ik, zijn gezicht werd hard. "Dat is iets anders." Zei hij en ik rolde mijn ogen. "Is het niet, ik onderteken niets." Herhaalde ik.

Het was een tijd stil en we keken elkaar aan, de deur vloog open. Geen van ons beide schrokken, ik keek om en zag een jongen staan met een short en zonder t-shirt. Hij keek me even aan en keek daarna naar Harry.

Ik begon naar de deur te stappen maar Harry riep mijn naam waardoor ik me omdraaide. "Naar waar ga je?" Hij stond nu recht en had een frons. "Ik wacht buiten." Antwoorde ik en deed de deur achter me dicht.

Ik leunde tegen de muur en wachtte. Ik denk dat ik al een halfuur aan het wachten ben en ik zie ofwel mannen langs komen zonder t-shirt en in een short ofwel gewoon aangekleed.

De deur ging open en keek op, ik was ondertussen op de grond gaan zitten. De jongen stapte naar buiten en ging naar de dubbele deuren. Harry stak zijn hoofd door de deuropening en keek langs beide kanten en daarna naar beneden. Ik zette me recht en hij ging weer naar binnen, ik volgde hem naar binnen en deed de deur weer dicht achter me.

Hij zat weer neer achter zijn bureau en ik zette me neer in één van de stoelen en ze waren even comfortabel als ze eruitzagen. Hij nam de papieren weer en legde ze neer voor me. "Als ik nee zeg is het nee." Ik begon pist te worden, maar hij leek ook pist te worden.

"Ik ben geen geduldig persoon Elizabeth." Zei hij. "Ik ook niet." Zei ik en hij rolde met zijn ogen. "Ik teken niets, je hebt je research over me gedaan en ik heb je dingen verteld die alleen mijn vader weet. Als dat niet genoeg voor je is heb je pech want ik ga niet smeken." Ik stond op en opende de deer en smeet hem luid dicht achter me.

Ik stapte de gang door en deed de deur open waar we daarnet door liepen, ik hoorde een deur in de gang ruig open gaan en weer dicht geslagen worden. Ik opende de deur waar we door gingen, ik hoorde luide voetstappen en deed de deur dicht achter me. Marjolijn keek naar me maar zei niets. Ik hoorde de deur open gaan toen ik net de deur voor naar buiten te gaan open deed, ik voelde bijna de vrijheid. Maar ik voelde ook iemand mijn pols vast nemen en ze bijna verbrijzelen.

Ik bleef met mijn gezicht door de glazen deur kijken en zag mensen langs lopen met ofwel koffie in hun hand of een koffer. Ik voelde zijn adem tegen mijn oor en de haartjes in mijn nek en op mijn armen gingen overeind staan. Zijn ademhaling was diep en als hij inademde voelde ik zijn borst telkens tegen mijn rug.

"Dit is al de tweede keer dat ik achter je aanloop." Fluisterde hij, zijn stem laag en gevuld met woede. "Ik heb nooit gezegd dat je dat moest." Zei ik, zijn grip rond mijn pols werd harder en ik beet om zijn tanden dat ik niet met mijn vuist in zijn kruis sloeg.

"Kom terug mee naar mijn bureau en ik laat je niets teken, je gaat tonen waarvoor je gekomen bent en ik ga niet vriendelijk tegen je zijn." Hij fluisterde nog steeds alsof hij een geheim vertelde ik lachte zacht en draaide me om, hij liet eindelijk pols los. "Was je tevoren dan vriendelijk?" Vroeg ik, ik wachtte niet op een antwoord en liep lang hem opnieuw naar de deur.

Ik voelde Marjolijn kijken maar keek haar richting niet uit, ik hoorde Harry's voetstappen wat achter me en ik opende de deur en stapte de gang op. Harry kwam naast me lopen. "Door die deuren." Hij wees voor ons. Hij liep voor me en deed de deur open, ik hield opnieuw mijn hand omdat ik wist dat hij het niet voor me ging openhouden.

De plaats was enorm, er waren 4 boksringen in iedere hoek één en er waren hier en daar boks zakken en gewichten. Er waren enkel jongens te zien die ofwel tegen elkaar aan het trainen waren buiten de ringen of gewichten aan het heffen waren, sommige deden push ups of sloegen tegen de boks zakken.

Harry keek tevreden rond. "Zijn dit ook mannen van The Rippers?" Vroeg ik niet al te luid, hij keek naar me en schudde zijn hoofd. "Nee, als cover geven we boks les." We stapte naar de linkerhoek. "Warm maar even op, ik ga iemand zoeken waartegen je kan vechten." En daarmee ging hij weg. Ik begon met touwtjespringen en eindigde er mee toen Harry toe kwam met de jongen die toen we aan het praten waren binnen kwam.

"Ga maar in de ring staan." Zei Harry. Ik nam mijn bokshandschoenen en boksbeugel en deed eerst mijn boksbeugel in en deed daarna mijn bokshandschoenen aan en ging de ring in.