Edward

11 | Sleten

I think stupid people were put on this planet to test my anger management skills.

11 | Sleten

Nadat Harry de deur uitgestormd was draaide ik de deur dicht en deed de lichten uit. Ik kleedde me om in mijn pyjama en kroop onder de lakens. Mijn ogen waren zwaar maar ik kon maar niet inslaap vallen, ik zuchtte en deed de lakens van me af en ging naar de living. Ik deed de lichten aan en nam het lege glas van Harry en bracht het naar de keuken, ik nam een nieuw glas en opende de kast en nam de fles Metaxa.

Ik ging weer naar de living en zette het glas en de fles neer op het salontafel. Ik zette me neer op het tapijt en leunde met mijn rug tegen de zetel, ik draaide de dop van de fles en goot wat in het glas en deed het daarna weer dicht. Ik bracht het glas naar mijn lippen en nam een slok en zette het weer neer tegen de glazen tafel.

Ik leunde met mijn hoofd naar achter en deed mijn ogen dicht, ik opende ze weer en dronk mijn glas leeg. Ik wou graag nog een glas inschenken maar ik besloot om het niet te doen, ik wou geen kater hebben zodra ik wakker werd.

Ik zette me recht en nam de fles Metaxa en in mijn ander hand nam ik mijn leeg glas. Ik zette het glas bij dat van Harry en waste beide af en droogde ze af en zette ze weer weg. De fles zette ik weer op zijn plaats, ik deed alle lichten uit en legde me weer onder de lakens.

* * *

"Hou je kop." Zei ik tegen mijn wekker die maar bleef afgaan, ik probeerde hem al de hele tijd blindelings uit te zetten maar het ging niet. Ik begon pist te worden en duwde hem gewoon van mijn nachtkastje af, hij viel neer op de grond en hij stopte.

Ik keek over de rand van mijn bed om te kijken of hij kapot was maar hij leek nog intact. Ik raapte hem op en plaatste hem weer op het nachtkastje, ik deed de lakens van me af en ging naar de keuken waar ik het koffie machine opzette. Ik ging terug naar mijn kamer en nam mijn sportkleding en deed het aan, ik deed mijn haren weer in een hoge staart en maakte een zak met een handdoek en water en nam hem mee naar de keuken.

Ik nam een tas en vulde hem met koffie en melk, ik dronk hem snel leeg en goot de rest van mijn koffie in de thermos zodat ik straks verder kon drinken. Ik nam mijn gsm en zocht naar het adres dat Harry achtergelaten had, het was 20 minuten stappen dus besloot ik om een taxi te bellen. Ik nam de trappen naar beneden en wachtte op de taxi, toen dacht ik er weer aan om wanten, een muts en een sjaal te kopen.

* * *

Ik betaalde de man en stapte uit de taxi en nam mijn zak er daarna uit. Ik stapte het gebouw binnen en keek nog eens of het wel het juiste adres was, ik duwde de glazen deur open en zag een zwart harige vrouw achter een bureau zitten. Haar haren waren strak in een staart gedaan, haar bruine ogen keken in die van mij toen ik voor haar bureau gaan staan was.

"Kan ik helpen?" Vroeg ze, haar stem was hoog en haar ogen keken geïrriteerd naar me. "Ik kom voor Harry." Zei ik, de vrouw begon te lachen. Ik leunde met mijn handen op haar bureau en hief een wenkbrauw op. "Wat." Beet ik, ze stopte met lachen en bekeek me beoordelend aan.

"Harry wilt niet dat zijn sletten naar hier komen." Ze was zo serieus dat ik begon te lachen. "Wat doe jij hier dan?" Vroeg ik met een lach, ze keek geschokt naar me. Haar mond hing open, ze kneep haar ogen fijn. Ze opende haar mond om iets terug te antwoorden maar Harry's stem onderbrak haar. "Ze is hier voor mij Mariolijn, ik heb gezegd dat je haar gewoon binnen moest laten." Hij klonk geïrriteerd.

Ik keek weg van haar en zag dat hij geen contactlenzen in had en zijn haren los en kwamen tot over zijn schouders. Hij droeg een zwart hemd wet witte bloemen op en je kon de tattoos weer zie die zijn huid versierde.

"Sorry Harry." Ze ontweek zijn blik en deed weer verder met wat ze ook bezig was.

Hij keek naar me en dan naar Mariolijn, ik volgde zijn blik en zag dat haar bruine ogen geïrriteerd naar me keken. "Beth?" Trok Harry mijn aandacht, ik keek naar Harry en hoorde Mariolijn geïrriteerd zuchten. Ik balde mijn vuisten en ging naar haar toe. "Is er een probleem?" Zei ik op een lage toon, ik wou haar slaan maar hield me in. "Ja." Beet ze. Ik deed mijn hoofd schuin. "Waarom zou Harry een bitch zoals jij willen?" Haar stem was gevuld met walging.

"Harry," ik keek om mijn schouder en zag dat hij wegkeek van mijn kont, hij grijnsde en ik rolde mijn ogen. "Je lieftallige secretaresse vraagt waarom jij een bitch zoals mij zou willen." Ik keek weer naar haar met een glimlach en zag dat haar ogen gevuld waren met angst. "Zou jij willen antwoorden?" Ik keek nog een keer over mijn schouder en zag dat zijn ogen boos naar Mariolijn keken. Ik hoorde zijn voetstappen dichter komen en ze stopte naast me.

Misschien ben ik een bitch omdat ik dat deed maar eerlijk gezegd voed het geweldig en ik heb er geen spijt van.

"Als ze je niet bevalt heb je pech, ze gaat vaker komen. En ze is geen bitch, ze is gewoon-" hij zocht naar woorden en keek even naar me. "Zeer moeilijk." Hij bleef een tijd naar me kijken en keek dan naar Mariolijn die steeds tussen Harry en mij keek. "Ga aan het werk en bied je excuses aan." Beet hij en stapte weg.

Ze mompelde een sorry en ik ging naar hem toe. "Wat was dat?" Vroeg hij, hij onderdrukte zijn lach maar je kon horen dat hij er plezier in had. Hij opende een deur en ik hield hem tegen zodat hij niet toe zou vallen nadat hij erdoor was en losliet. "Ze is enorm irritant." Zei ik en liet de deur achter me dicht vallen.

We waren in een gang aan het stappen waar overal deuren waren, op het einde was een dubbele deur waar bovenaan ramen in waren. Je zag dat er jongens aan het trainen waren.

Hij opende een deur waar Harry S. opstond en liep naar binnen. "Wat zei ze dat je zo geïrriteerd was?" Dit keer had hij wel een lach, ik rolde mijn ogen. "Ze zei, en ik citeer: 'Harry wilt niet dat zijn sletten naar hier komen.' Wat denkt ze niet." Zei ik geërgerd.

Ik deed de deur dicht en keek rond. Het was een soort bureau, tegen de muur voor me stond een grote kast die de muur innam. Aan de linker kant stond een tv en een tafeltje met drank en glazen op, aan de linkerkant was een raam die naar buiten keek. Ik het midden stond een bureau met papieren over verspreid en daarachter een bureaustoel. Voor de bureau stonden twee stoelen die er comfortabel uitzagen. De kamer was simpel wit, ik keek om mijn schouder maar het enige wat te zien was, was de deur. Geen foto's of schilderijen.

"En wat zei jij?" hij leek nieuwsgierig te zijn naar mijn antwoord. "Wat doe jij hier dan?" Herhaalde ik, zijn lach vulde de kamer. Zijn ogen waren fijngeknepen en hij boog wat voorover terwijl hij zijn buik vast hield, een lach vormde op mijn gezicht.