Edward

20 | Sleutels

She's stuck between who she is, who she wants to be, and who she should be.

20 | Sleutels

Toen ik wakker werd zag ik dat ik in mijn bed lag en niet op de grond van de lift. Ik zette me meteen recht waardoor mijn hoofd draaide. Ik wachtte tot het over was en smeet de lakens van me af, ik had nog steeds hetzelfde aan als gisteren en voelde me opgelucht.

Ik ging uit mijn bed en keek rond maar zag niets liggen van een papiertje ofzo. Ik weet dat Harry me naar hier gebracht had, het laatste wat ik me herinnerde was dat ik even wakker werd omdat Harry het moeilijk had met de deur open te doen terwijl hij me vast had. Toen hij door had dat ik even wakker was zei hij dat ik terug moest gaan slapen en ik sliep meteen.

Toen ik naar de living ging, zag ik daar ook niets liggen. Waarom verwachtte ik ook dat Harry iets had achtergelaten? Ik zuchtte en ging met mijn hand door mijn haar. Dit ben ik niet, ik zoek niet achter papiertjes die mannen achterlaten omdat ze me naar mijn bed droegen.

Ik besloot om me wat af te reageren en deed een joggingbroek en een t-shirt aan en nam mijn loopschoenen en deed ze aan. Ik ging in de badkamer, deed mijn haar in een paardenstaart en poetste mijn tanden en waste mijn gezicht daarna.

Toen ik klaar was zocht naar mijn sleutels en zag dat ze nergens te zien waren, dit meen je niet. Ik zocht overal maar vond ze nog steeds niet, ik voelde me lastiger worden met de minuut en besloot om Harry te bellen om te vragen waar ze waren.

"Hallo?" Vroeg hij, zijn stem was zwaarder dan gewoonlijk dus was hij waarschijnlijk net wakker. "Waar zijn mijn sleutels?" Vroeg ik, hij lachte. "Jij ook een goeie morgen Beth." Mompelde hij, ik rolde mijn ogen en antwoorde niet. "Eum," Zei hij en ik hoorde allerlei dingen aan zijn kant. "Ah, ik heb ze blijkbaar mee genomen. Ik zal ze komen brengen." Zei hij. "Goed." antzoorde ik en legde af.

Ik zette me neer in de living en wachtte op Harry. Na 30 minuten te wachten was hij er nog steeds niet, ik nam mijn gsm en keek of hij een bericht had gestuurd maar natuurlijk was er niets. Ik ging naar mijn kamer en nam mijn zakmes en stak hem in mijn joggingsbroek en ritste mijn zak dicht.

Toen ik het bekende geluid van sleutels tegen de deur hoorde ging ik mijn kamer uit. Harry stond in mijn living of moet ik eerder Edward zeggen want hij was weer Edward.

Hij had twee bekers met koffie vast en een zak van de bakker met koffiekoeken in waarschijnlijk. Ik hoop dat dit niet voor mijn is en dat hij een afspraak heeft ofzo.

"Ik heb koffie en eten mee. Je klonk chagrijnig aan de telefoon dus dacht ik dat je dit wel kon gebruiken." Hij was weer vriendelijk zoals gisteren avond en ik voelde me zo verward. We horen niet vriendelijk te zijn tegen elkaar, hij moet net sceptisch zijn omdat ik opeens in zijn leven kwam.

"Ik was chagrijnig omdat ik mijn sleutels niet vond en ik wil gaan lopen. Ik heb hier geen tijd voor." Zei ik, hij rolde zijn ogen en zette zich neer in mijn zetel en ik fronste. "Wat doe je? Ik zei net dat ik hier geen tijd voor heb." Siste ik geïrriteerd.

Hij keek me serieus aan en mijn frons werd dieper. "Wat?" Vroeg ik, hij keek door het raam naar buiten en zuchtte. "De rest willen je ontmoeten, de jongens van The Rippers." Zei hij en ik voelde mijn hart sneller beginnen slaan.

"Waarom?" Vroeg ik, het ging allemaal veel te snel. "Ik heb over je verteld, wat je kon. En herinner je Louis nog?" Vroeg hij. Meteen kwam de jongen met de blauwe ogen in mijn gedachten en ik knikte. "Hij was best onder de indruk van je boks talent en nog iemand anders ook maar hij is niet van belang." Zei hij en hief zijn schouders op.

"Iemand van The Rippers doet aan kunst als dekmantel en we gaan naar de opening van zijn galerij." Ging hij verder. "Het is morgen al dus gaan we vandaag gaan kijken naar een jurk voor jou." Zei hij en ik voelde me al wat opgeluchter omdat er mensen bij waren.

"Om welk uur?" Vroeg ik. "Wat om welk uur? De galerij of te gaan kijken voor een kleed?" Vroeg hij en dronk van zijn koffie. "Beide." antwoorde ik en hij zette zijn koffie neer en nam de andere beker die voor mij bestemd was en hield hem naar me uit.

Ik keek er enkel naar. "Ik weet wel dat je hem wilt." Zei hij met een grijs terwijl hij er zachtjes mee schudde. Ik kreeg een kleine lach en nam het uit zijn hand. "Dankje." Zei ik en dronk ervan.

"Jij en je koffieverslaving. En als antwoord op je vragen, het begint morgen om 20 uur. En we gaan straks best shoppen, past 14 uur?" Vroeg hij, ik knikte enkel.

"Kan je dan gaan? Ik wil nog gaan joggen." Zei ik en zette de koffie neer op het salontafel. "Of ik wacht hier op je dan kunnen we samen gaan." Zei hij, ik schudde mijn hoofd. "Of jij kunt naar huis gaan." Zei ik en kruiste mijn armen. "Ook goed." Zei hij en stond op en nam zijn koffie en koffiekoeken.

We gingen samen de deur uit en ik deed de deur dicht en stak mijn sleutel in mijn broekzak en riste de zak dicht, Harry stond al aan de lift te wachten en ik ging naast hem staan.

"Wat dacht je ervan als ik mee ging lopen?" Vroeg hij, ik keek naar hem met een frons en hief mijn schouders op en keek weer naar de ijzeren deuren.

"Als je me bij kan houden." Zei ik, de deuren gingen open en Harry stapte als eerste naar binnen en ik volgde hem.

"Jouw tempo stelt niets voor." Zei hij met een grijns, ik duwde op de nul en kruiste mijn armen over elkaar en grijnsde terug. "We zullen wel zien Edward, ik ga al wat lopen terwijl jij je omkleed." Zei ik en rolde mijn ogen.

De lift stopte en de deuren schoven open, ik ging als eerste buiten en we stapte zij aan zij naar buiten tot hij zich naar me draaide. "Je niet te moe maken hé, Beth." Zei hij terwijl hij knipoogde en weg stapte.

Aan die man geraak ik nooit niet vanaf.