Edward

10 | "Ik breng je naar huis."

Just because her eyes don't tear, doesn't mean her heart doesn't cry.

10 | "Ik breng je naar huis."

"We vinden niets over je moeder, of je vader." Hij had een frons. "Of naaste familie." Mijn maag kromp in elkaar en mijn handen werden klam. "Je vind niets over hun omdat ze dood zijn. Ik ben geadopteerd geweest." Antwoorde ik eerlijk, weinig mensen wisten het. Alleen de baas omdat hij me geadopteerd had toen ik 11 was en Alex.

"Oh." Hoorde ik hem zacht zeggen, ik keek niet op van mijn glas. Alle pijnlijke herinneringen kwamen terug en ik wou beginnen wenen maar wou niet zwak lijken dus beet ik op de binnenkant van mijn wang, dacht aan andere dingen en dronk mijn glas leeg.

Ik schraapte mijn keel en keek op, ik probeerde zo koud mogelijk te kijken. "Nog vragen?" Vroeg ik, hij had een frons en bestudeerde mijn gezicht. "Hoe?" Vroeg hij, ik balde mijn vuisten onder de tafel en probeerde kalm te blijven. "Gaat je niks aan." Mijn stem trilde en ik voelde de warmte zich over mijn lichaam verspreiden, mijn handen wouden zo graag iets slaan en het liefst van al zijn gezicht.

Ik keek weg van Harry en nam diep adem, ik plaatste mijn handen op tafel en hees me van de zetel af.

"Elizabeth." Zei hij, ik nam nog eens diep adem en keek naar hem. Hij legde zijn hand op die van mij waardoor ik wat in elkaar kromp. Ik hield nooit van aanrakingen.

"Het is oké om pijn te hebben." Zijn stem was zacht, ik rolde mijn ogen. "Maar het is niet oké om zwak te zijn." Ik trok mijn hand weg en deed mijn jas aan. "Ik vind je niet zwak." Zei hij, ik lachte bitter. "Je kent me niet." Zei ik en ritste mijn jas dicht, hij stond ook op en deed zijn jas aan. "Misschien." Gaf hij toe en ritste ook zijn jas dicht. We stapte samen door de pub en ik zag mensen naar ons staren.

Toen we buiten kwamen rilde ik even, binnen was het lekker warm en buiten was het ondertussen aan het regen. "Ik breng je naar huis." Zei hij, ik begon te protesteren maar hij onderbrak me. "Dat was geen vraag Beth." Zei hij en stapte door de regen, hij stapte over en ik volgde hem. Hij opende de deur van een zwarte range rover en ik stapte in en deed de deur dicht. De auto rook naar hem en was net, er lagen geen lege of volle flessen wat ik eigenlijk wel verwacht had. De deur van de bestuurder ging open en hij zette zich neer en deed de deur dicht en startte daarna de auto en reed de parkeerplaats uit.

Ik zei wanneer hij een straat in moest maar voor de rest zeiden we niets, hij parkeerde zich. "Dankje Harry," ik opende de deur en stapte uit. "En groene ogen gaan je beter." zei ik en deed de deur dicht.

Het was nog steeds aan het regen en ik begon te stappen, ik hoorde nog een deur dichtslaan en keek om. Hij kwam snel aangestapt, ik keek hem vragend aan. "We zijn nog niet uitgepraat." Antwoorde hij simpel en stapte door.

Ik stapte verder. "Dus je besluit om het gesprek bij mij verder te zetten?" Zei ik, hij knikte. We stapte naar binnen en ik stopte. "En je besluit om jezelf uit te nodigen?" Vroeg ik. "Ja, jij ging het niet vragen." Zei hij en duwde op de liftknop. Ik keek hem verbaast aan. "Ik wil niet dat je dat je bij me binnen komt." Zei ik, hij begon te lachen en stapte de lift in maar ik bleef staan. Hij hield de lift tegen.

"Wat valt er nog te zeggen?" Vroeg ik en stapte dan toch de lift in. Ik had genoeg wapens in huis.

Ik duwde op de twee en de deuren schoven niet veel later dicht, ik leunde tegen de wand en Harry tegen de andere. "Ik heb nog een paar vragen en dingen die ik wil weten." Zei hij en ik knikte. "Oké." Zuchtte ik uit. Ik was moe en wilde het liefst van al dat het zo snel mogelijk over ging zijn.

Ik opende mijn ogen toen de deuren open schoven en stapte uit, ik voelde zijn ogen op mijn kont branden. "Stop met naar mijn kont te staren of je komt niet binnen." Zei ik en nam mijn sleutels, ik hoorde hem grinniken en hij kwam naast me lopen.

Toen we aan mijn deur waren stak ik de sleutels in het slot en draaide hem open, ik ging naar binnen en hij deed de deur dicht. "Schoenen uit." Zei ik en deed mijn schoenen uit, hij keek weg van waar hij ook naar aan het kijken was en deed zijn schoenen uit.

"Iets drinken?" Vroeg ik. "Cola." Zei hij en zette zich neer in de zetel. "Er is alleen water, melk of koffie." Zei ik. Hij fronste en ik deed mijn armen over elkaar "Liefst vandaag nog." Zei ik. "Water." Antwoorde hij en deed zijn jas uit. Ik ritste de mijne al los onderweg naar de keuken en nam een glas en vulde hem met water.

Ik ging naar de living en zag Harry nog steeds op dezelfde plek zitten en rond kijken, hij keek naar me toen ik binnen kwam. Ik gaf hem zijn glas en deed mijn jas uit. "Het is hier warm." Zei hij, ik hing mijn jas weg en zette me neer in de hoek van de zetel. Momenteel vond ik het lastig dat ik geen tweede zetel had. Hij draaide zich naar me en ik sloeg mijn armen om mijn lichaam heen, ik had het nog steeds fris.

"Wie zijn je adoptieouders?" Vroeg hij. "Mijn adoptiemoeder is omgekomen in een ongeluk." Zei ik, ik kreeg een frons. "Met de fiets omvergereden door een zatlap." Ik voelde me leeg, de enige die het wist was de baas en Alex. "Ze heette Annabelle Casper. En de laatste keer dat ik met mijn adoptievader sprak hete hij Stephen Casper, hij verandert vaak van naam en we praten niet echt vaak." Zei ik, het is de waarheid. Mijn adoptiemoeder heette echt zo en mij adoptievader zijn echte naam weet ik niet meer, ik spreek hem enkel aan als baas. Niet als vader, hij heeft gezegd dat ik te oud ben geworden om hem zo nog te noemen.

Zijn ogen toonde medelijden. "Kijk niet zo." Zei ik, hij fronste. "Eliza-" Maar ik onderbrak hem. "Nog andere vragen?" Vroeg ik, ik begon ongeduldig te worden. "Ik wil weten wat je al kan en wat je niet kan. En je komt trainen bij ons zodat ik je kan opvolgen." Zei hij, hij nam zijn glas en dronk er van. "Oké." Zei ik, hij zette het glas neer. "Kom morgen langs om 9 uur." Hij nam een bik en een papiertje uit zijn jaszak en ik vroeg me af of hij het altijd bij zich had.

Hij schreef iets op en gaf het papiertje daarna aan me. "Dit is het adres, je zegt maar dat je voor Harry komt." Ik keek naar het adres en knikte.

"Heb je iets over Liam gevonden?" Vroeg ik, de vraag spookte al een tijd in mijn hoofd rond. Zijn gezicht werd strak. "Nee," Hij rolde zijn ogen. "Waarom doe je dan zo over hem?" Ik werd pist. "Ik heb gewoon een hekel aan hem." Zei hij, hij stond op en deed zijn jas aan. "Goedenavond Beth." Zei hij, nadat hij zijn schoenen aan deed en de deur uit ging.