Edward

4 | Barry Lyga

Women who read are dangerous.

4 | Barry Lyga

Ik zette me neer in mijn stoel en maakte meteen mijn veiligheidsgordel vast, tot mijn geluk zat ik aan het gangpad. Het is maar een uur en dertig minuten vliegen, en ik hoopte dat er niet al te veel turbulentie is. Niet voor mij maar voor de kinderen, meestal beginnen ze te wennen en ik krijg er altijd barstende hoofdpijn van. Ik nam mijn handtas en nam er mijn boek uit. Mijn bloed van Barry Lyga.

"Sorry, kan ik door?" Vroeg een diepe mannenstem. Ik keek niet op van mijn pagina, nogal geïrriteerd want ik haatte het als mensen me stoorde terwijl ik aan het lezen was. Ik deed m'n benen opzij zodat hij langs kwam, ik zette me weer normaal en las verder toen hij neer zat. "Ik moet ook nog door." Zei een andere mannenstem, hij sprak traag en diep. Ik keek op en keek in de groene ogen van een jongen. Weer deed ik mijn benen opzij, hij zette zich neer naast me. Ik hoorde zijn gordel klikken en daarna niets meer dus begon ik weer te lezen.

"Welk boek lees je?" Vroeg de jongen met de trage stem, ik had liever dat hij zweeg.

"Mijn bloed van Barry Lyga." Zei ik zonder naar hem te kijken. "Het is onbeleefd als je mensen niet aankijkt als je tegen hun praat." Zijn stem klonk koud, ik knikte. "Ik ben wel opgevoed, ik weet wat beleefdheid is en wat niet." Op het einde keek ik in zijn groene ogen die even koud waren als zijn stem.

Ik las weer verder aangezien hij niets meer zei en gewoon bleef kijken, zo was het heel de vlucht.

Toen ze melde dat we gingen landen las ik nog even verder tot we de grond raakte, ik stak mijn boek weg en maakte mijn gordel los. "Was het interessant om te zien hoe ik een boek las?" Vroeg ik, ik keek naar de stoel voor me maar uit mijn ooghoek zag ik dat hij zijn hoofd naar me toe draaide.

"Wat ik vooral interessant vond was dat je een glimlach kreeg bij bepaalde delen. Wat me zorgen baarde is dat het boek over een seriemoordenaar gaat die mensen bewerkt met een mes." Zei hij, zijn gezicht was nog steeds emotieloos. Ik wist dat het hem geen zorgen baarde, maar de man naast hem leunde naar voren en keek me angstig aan. "Als je het boek gelezen had, weet je dat er sarcasme in komt. Ik hou van sarcasme." Zei ik.

Iets in zijn ogen glom en ik kon er niet aan doen maar ik denk dat hij een moordenaar is, hij is koud en toont geen emoties. Hij wou de man naast hem bang krijgen, hij was zo zelfverzekerd en wou tonen hoe dominant hij was. Hij is bijna zoals mij.

Iedereen begon recht te staan dus stond ik ook op, ik nam mijn zak en schoof mee met de rij door tot we het vliegtuig uit waren. Het leek net een zwerm mieren die door elkaar heen liepen, geen coördinatie, niets.

Ik ging naar de plek waar we onze bagage moesten ophalen en daar stond ik een tijd te wachtte, het was een knal rode koffer die tussen de zwarte koffers opviel. Ik nam hem van de band af en rolde ermee naar buiten. Ik zag iemand staan met mijn naam op een bordje, ik stapte naar de man toe en volgde hem daarna naar de taxi.

Terwijl hij mijn koffer in de kofferbak legde zette ik me achteraan neer en nam mijn gsm uit de zak van mijn jas. Ik deed de vliegtuigstand uit en stuurde een sms naar Alex.

Whoo ik leef nog. Vergeet niet wat ik zei voor ik vertrok. -Beth.

13:06     25/07/2017

De man die met de taxi reed stapte in er reed weg, het duurde maar 15 minuten ongeveer voor hij stopte voor een appartementsblok. Ik stapte uit en de man deed hetzelfde, hij nam mijn koffer gaf hem aan me er stapte daarna weer in en reed weg. Zo ging het altijd.

Ik nam mijn sleutels uit mijn zak en ging het gebouw binnen, ik drukte op de knop van de lift en wachtte. Mijn gsm trilde in mijn jaszak, ik nam hem eruit en opende het bericht dat van Alex was.

Whoo, dan moet ik je lijk niet identificeren. En nee Beth, ik zal het niet vergeten -Alex

13:23     25/07/2017

Goed, als er iets is ga naar mijn vader of bel me. -Beth

13:23    25/07/2017

De deuren van de lift schoven open en ik stak mijn gsm weg en stapte naar binnen. Ik drukte op nummer 2 en hield mijn koffer naast me, toen de liftdeuren open schoven stapte ik de gang op. Ik zat in nummer 29, op het einde van de gang.

Toen ik voor de deur stond stak ik de sleutel in het sleutelgat en draaide hem open. De muren waren wit en de tegels waren ook wit. De kasten, stoelen en tafel waren van een donkerbruin hout. De zetel was donkerbruin en het salontafel was van glas, onder het salontafel was een zwarte mat die ook nog onder de zetel ging.

De keuken was donkerbruin en weer waren de vloer en muren wit. De badkamer had een groot wit bad en de tegels waren ook wit. De wastafel was donkergrijs met een spiegel boven, en de wc was wit. De kamer was wit en de vloer ook net zoals overal in het appartement. De kleerkast, bed en bijpassende nachtkastjes die bruin waren. Onder het bed lag een zwart tapijt waarvoor ik blij was want ik haatte het als mijn voeten meteen de koude grond raakte in de ochtend.

Ik maakte mijn valies leeg en keek waar al mijn geweren waren. Ze waren zowat overal verspreid in het appartement, hier en daar lagen ook een paar messen.

Toen ik in de keuken kasten keek vond ik enkel een mes. Ik herinnerd me toen we naar mijn appartement reden dat ik een broodjeszaak gezien had en besloot op daarnaar toe te gaan.

Ik hield mijn zwarte jeans aan maar besloot om een pul over mijn t-shirt te trekken. Ik nam een bordeaux gebreide pul en deed hem aan. Ik deed mijn leren jas erover aan en stak mijn portemonnee en sleutels in beide zakken van de jas. Ik nam mijn gsm uit de jas die ik tevoren aan had en keek of ik een bericht had.

Ja mama. Hoe is het daar? Appartement of huis -Alex

13:32     25/07/2017

Appartement en het is kil hier, zoals bij ons. Maar ik meen het Alexander, als ik weet dat er iets was en je niets deed krijg je een preek aan je ziekenhuis bed. -Beth

14:08      25/07/2017

Ik stak mijn gsm weer weg en ging de gang op en draaide de deur dicht. Ik stapte tot op het einde van de gang en drukte op de knop van de lift en wachtte weer.