Edward

24 | Bespioneren

I care. I will always care.

24 |Bespioneren

*Harry*

Ik zocht Niall en toen ik hem vond stapte ik naar hem toe en zette me neer op de kruk naast hem. "Waar is Beth?" Vroeg Niall toen hij rond keek voor haar. "Voor die tekening van je en bij Liam." Zei ik en deed het teken naar de barman dat ik wou bestellen.

"Wat? Laat je haar alleen bij hem?" Vroeg hij met een frons. Ik lachte om wat hij zei. "Niall, ze is praktisch mij maar in vrouwelijke versie." Zei ik, zijn mond viel open. Ik dacht dat Louis het hem al had verteld of één van de andere jongens.

Toen de barman aan kwam bestelde ik een whisky en Niall nam er ook nog één. "Waarom moesten we naar hier komen?" Vroeg Beth die tussen Niall en mij kwam staan. "Louis." Zei Niall en nam een slok van zijn glas. "Maar ik leg het straks wel uit, kunnen jullie me een lift geven? Ik heb misschien een beetje te veel gedronken." Zei hij en lachte daarna.

Ik rolde mijn ogen en zuchtte waardoor hij harder begon te lachen en me op mijn been sloeg. Niall was iemand die luid lachte en in zijn handen begon te klappen of mensen sloeg. Beth kreeg een lach op haar gezicht, "Tuurlijk brengen we je naar huis Niall." Zei ze, hij glimlachte breed naar haar.

"Wat heb je tegen Liam gezegd?" Vroeg ik waardoor ze naar me keek. "Dat ik naar mijn date moest." Zei ze wat me liet lachen, ik geloofde niet dat ze dat tegen hem zou zeggen. "Ik meen het Harry." Zei ze en rolde haar ogen. "Oooh zo cute." Zei Niall waardoor Beth en ik hem aankeken. Hij zei niets meer en dronk zijn glas leeg.

"Ik haal de auto neem jij Niall mee naar buiten?" Vroeg ik, ze knikte en nam Niall' s arm vast en hij knipoogde naar haar waardoor ze lachte.

***

We waren bij Niall thuis en zaten rond de tafel met ons drieën en Louis. Blijkbaar was 'dronken Niall' een list om ons naar hier te brengen zonder argwaan te wekken bij mensen. Blijkbaar gebeurt het vaker dat artiesten tijdens hun kunstgaleries dronken worden.

"Elizabeth, jij kent Liam toch" Vroeg Louis meteen, ze fronste en knikte. "Ja." Antwoordde ze, ze verbeterde hem niet eens toen hij haar naam volledig zei waarvoor ik blij was.

"We hebben een vermoede dat hij een spion is." Zei Louis en keek haar aandachtig aan. Ik keek even naar haar en zag dat ze emotieloos naar Louis terug keek. "Ik heb begrepen dat je wilt leren van Harry?" Vroeg hij, ze knikte opnieuw.

"Dan moet je ons kunnen bewijzen dat we je kunnen vertrouwen." Zei hij, ze kreeg een lach op haar gezicht. "Je wilt dat ik hem ga bespioneren." Zei ze. "Je neemt me de woorden uit mijn mond." Zei hij met een grijns.

"Liam heeft Beth en mij al samen gezien waarschijnlijk. En hij was ook bij de kunstgalerij." Zei ik en zag Beth knikken. "Jullie moeten doen alsof jullie ruzie hebben, zorg ervoor dat hij het ziet of hoort gebeuren. Misschien best dat hij het ziet, misschien gaat hij daarna naar Elizabeth toe gaan om te vragen of alles oké is." Zei Louis wat me een slecht gevoel gaf. Het ging raar zijn om Beth niet meer wekelijks te zien.

"Oké, ik doe het. Hoe hou ik contact?" Vroeg ze. "Met Niall, Liam kan geen gsm's traceren." Zei louis, haar ogen vonden die van Niall en ze knikte. "Je hebt Niall leren kennen op de kunstgalerij waar Harry je als date mee uit nam, als hij je vraagt hoe ze bevriend zijn geworden zeg je dat je er niet naar gevraagd hebt. Jullie zullen elkaar over drie weken zien in het park waar Elizabeth altijd gaat joggen. Niall, jij gaat daar ook toevallig gaan joggen en je spreekt haar aan. Maximum 20 minuten praten." Legde Louis uit.

"Over drie weken pas?" Vroeg ik, iedereens ogen keken naar me en Louis kneep zijn ogen fijn. "Ja een probleem mee?" Vroeg hij. "Het lijkt gewoon weinig, wat als ze nuttige informatie heeft en ze het niet over de gsm kan zeggen?" Vroeg ik. Hij zuchtte. "Dan stuurt ze naar Niall om af te spreken." Zei hij geïrriteerd maar dat weerhield me niet. "En als Niall er niet is?" Vroeg ik. "Vind ik wel iemand en zwijg nu Harry." Grolde hij.

Het geluid van een gsm ging af en Louis nam zijn gsm. "Liam is vertrokken van de galerij, jij en Elizabeth vertrekken nu en maken ruzie. Begrepen." Hij keek naar Elizabeth die knikte en daarna naar mij, zijn blik was waarschuwend en ik gaf en korte knik.

We stonden op en gingen meteen naar de auto, toen we onze riemen hadden aangedaan reed ik weg.

"Nerveus?" Vroeg ik, het was veel te stil in de auto en het maakte me oncomfortabel. "Nee, ik heb het al vaker gedaan." Haar blik was naar buiten gericht en ik kreeg een frons. "Is het altijd al goed afgelopen?" Vroeg ik, dit keer was ze stil en ik keek naar haar maar haar ogen keken al naar mij.

"We weten allebei dat niets zonder ongelukken gaat." Haar stem was zachter dan normaal en mijn maag kromp ineen. "Het komt wel goed Harry." Probeerde ze me te verzekeren, maar iets voelde niet goed.

"Dat weet je niet zeker." Ik klonk waarschijnlijk pessimistisch maar het kon me niet schelen. Zoals ze al zei, niets gaat zonder ongelukken. "Nee, inderdaad Harry. Maar het is nu zo." Zei ze en kruiste haar armen over elkaar heen. Ik zette de verwarming honger omdat ik wist dat ze het koud had.

"Beloof me dat je me belt als je denkt dat Liam je iets gaat aandoen." Ze draaide zich zo snel naar me dat ik even schrok. "Dat kan ik niet doen Harry, je hebt Louis gehoord. Ik moet Niall contacteren als er iets is." Ik balde mijn handen om het stuur. "Weet ik maar Niall is geen moordenaar." Zei ik, ze was stil en ik keek even naar haar.

Ze zat naar me toe gedraaid en keek naar me met een frons. "Ik wel, ik kan mezelf perfect verdedigen." Zei ze kalm, ik zuchtte en ging met mijn hand door mijn haren.

"Weet ik Elizabeth, maar wat als je al die tijd een vermoeden had en niets laat weten? En wat als hij in je appartement binnenkomt als je slaapt?" Vroeg ik. Ze lachte even tot ik haar boos aan keek. "Ik slaap toch amper Harry, ik heb een mes tegen zijn keel gedrukt voor hij mijn kamer binnen is."

Ze heeft inderdaad gelijk, zoals ik al eerder deze avond zei tegen Niall. Ze is praktisch mij in een vrouwelijke versie.

"Ik zal je bellen wanneer het echt nodig is, goed?" Vroeg ze, om eerlijk te zijn voelde ik me opgelucht dat ze het zelf voorstelde.

"Dankje Beth."