Edward

17 | Nerveus

You've become so damaged that when someone tries to give what you deserve, you have no fucking idea how to respond.

17 | Nerveus

We stapte binnen en er kwam meteen een ober naar ons toe gestapt. "Gereserveerd op Edward H." Zei Harry toen de ober dicht genoeg was, de ober slikte duidelijk en nam een boek en keek naar de namen. "Tafel voor twee achteraan in de hoek?" Vroeg hij en keek op eerst naar mij en daarna naar Harry, ik zelf keek ook naar Harry die enkel knikte.

"Deze kant op Meneer." Zei de ober, we volgde hem door het restaurant. Het eten rook zo lekken en het water kwam me in de mond. We kwamen bij de tafel achteraan. "Ik doe haar stoel." Zei Harry, de ober knikte en bleef aan de tafel staan wachten.

Hij schoof mijn stoel naar achteren en ik zette me neer. "Dankje." Zei ik, hij knikte en zette zich voor me neer. "Een fles water en een glas whisky." Zei Harry, terwijl hij naar me bleef kijken. "Merk Meneer?" Vroeg de ober, Harry keek weg van me. "verras me." Zei hij en keek weer naar me.

"Wat wil jij?" Vroeg hij. Ik was verbaast hoe vriendelijk hij was. "Eum." Ik keek weg van Harry en keek naar de ober. "Heeft u Metaxa?" Vroeg ik, de jongen schudde zijn hoofd. "Sorry mevrouw." Zei hij. "Ook een glas whisky, hetzelfde als hem." Zei ik, de jongen knikte en ging weg.

"Ik voel je starten." Zei ik en keek op van het bestek. "We zijn in een vrij land, ik mag zo veel staren naar je als ik maar wil." Zei hij. "Niet met een contactverbod." Zei ik. Om de een of andere reden begon hij te lachen, hij sloeg zijn hand over zijn mond zodat het minder luid klonk.

Toen hij uitgelachen was had hij nog steeds een lach op zijn gezicht. "Alsof dat me zou tegenhouden Beth." Voor ik kon antwoorden kwam de ober met onze drank, hij zette twee glazen met een bruin liquid in voor ons en de fles water op tafel.

"Heeft u uw keuzen gemaakt?" Vroeg hij en keek naar mij en daarna naar Harry. "Nog niet." Antwoorde hij, de ober knikte en ging weer weg.

We namen de menu's en keken wat we wouden eten, ik had als eerste gekozen wat ik wou en legde de menu neer.

Ik voelde gestaar en keek rond, bepaalde mensen waren naar ons aan het kijken en aan het fluisteren. "Waarom fluisteren ze?" Vroeg ik en keek naar Harry. "Ze weten wie ik ben." Zei hij simpel en keek verder naar het menu alsof het hem niet uit maakte dat iedereen wist dat hij bij The Rippers zat.

"We moeten hier weg, wat als de politie komt?" Vroeg ik al fluisterend. Hij kreeg een lach en keek eindelijk op. "Ik heb meer macht dan de politie." Zei hij en dronk van zijn glas whisky. Ik zei niets meer en wachtte tot hij gekozen had.

"Weet je wat je gaat nemen?" Vroeg hij, ik knikte. Hij stak zijn hand op en de ober kwam naar ons toe, we bestelde ons eten en hij ging daarna weer weg.

"Vertel over jezelf." Hoorde ik Harry zeggen, ik keek op van de whisky. Ik keek hem een tijd aan en wou antwoorden dat hij al genoeg wist maar ik wou zijn humeur niet verpesten. Hij was eens vriendelijk wat ik enorm verdacht vond en vroeg me af wat hem bezielde.

"Wat wil je weten?" Vroeg ik. Hij likte zijn lippen en steunde met zijn ellenboog op de tafel en liet zijn hoofd op zijn vuist steunen. "Je favoriete seizoen?" Zijn vraag verbaasde me, het was een vraag die nog nooit iemand aan me gesteld had en ze was ook zo onschuldig en zo niet Harry. "En niet voor het werk, we laten het werk even vallen." Zei hij.

"Winter." Antwoorde ik na een tijd. "Waarom?" Vroeg hij. "Ik vind het rustgeven om de sneeuw te zien rondwarrelen, het lijd me even af van alles wat er rond me is. Als kind mocht ik er nooit in spelen, ik deed het stiekem achter de rug van mijn vader. Maar dan werd ik steeds gestraft, erger dan de ander keren. Zodra het weer begon te sneeuwen zat ik gewoon achter het raam toe te kijken." Antwoorde ik, ik nam de whisky en dronk er van. "Je adoptievader?" Vroeg Harry met een frons, ik knikte.

Er werd een bord voor me neer gezet en ik kwam uit mijn trans, ik knipperde een paar keer met mijn ogen en zei dankje tegen de ober. Hij zette Harry' s bord neer en ging weg.

"Elizabeth?" Ik keek op naar Harry toen hij mijn naam zei. "Alles oké?" Vroeg hij, hij had een frons op zijn voorhoofd. "Ja, smakelijk." Zei ik en nam het bestek op en begon te eten.

Mijn honger was eigenlijk meestendeels over, de herinneringen aan mijn vader spookte door mijn hoofd en het verpeste mijn etenslust. Ik probeerde zo veel mogelijk te eten maar het stak tegen.

"Is het niet goed? Wil je iets anders eten? Ik roep de ober t-" Begon Harry. "Nee. Het eten is lekker, mijn honger is gewoon over." Zei ik, hij fronste opnieuw en ik keek weg van zijn bruine ogen en dronk mijn glas whisky leeg. Ik nam de fles water die hij ook besteld had en draaide de dop er af. "Water?" Vroeg ik, hij knikte en ik goot in en daarna ook bij mij.

Ik keek naar mijn glas water en luisterde naar de geluiden om me heen. Het bestek dat telkens tegen de borden ketst, mensen die aan het praten waren of aan het lachen waren. Mensen die rond liepen, de stoelen die verschoven. Harry die zijn glas tegen de glazen fles aanbotst.

Ik keek op bij het laatst geluid en zag dat zijn bruine ogen al naar mij keken.

"Alles oké?" Vroeg hij nog eens. Ik knikte. "Gewoon moe." Het was een leugen dat ik vaak gebruikte als ik omringd was door mensen en gerust gelaten wou worden.

"Wil je door gaan?" Vroeg hij, ik werd nerveus van zijn gedrag. "Edward," Ik keek hem streng aan waardoor hij dieper fronste. "Laat het." Zei ik en dronk van mijn water.

"Je gedrag maakt me nerveus." Sprak ik mijn gedachten. Hij stopte met kauwen en keek naar me, hij slikte door. "Hoe bedoel je?" Hij toonde geen emotie. "Je bent vriendelijk." Zei ik, mijn antwoord maakte hem aan het fronzen. "Dus?" Vroeg hij. "Ik ben het niet gewoon dat mensen die me kennen vriendelijk tegen me zijn." Zei ik.