Edward

16 | Koud

Words don't have the power to hurt you, unless the person who said them means a lot to you.

16 | Koud

"Ga je omkleden." Zei hij, ik plaatste mijn handen in mijn heupen. "Ga je alsjeblieft omkleden Beth." Vroeg hij vriendelijk, ik kreeg een lach en liet mijn handen vallen. "Waarom eigenlijk?" Vroeg ik.

"Je hebt geen eten en het is al 19 uur." Antwoordde hij. "En we gaan iets eten dus doe iets mooi aan." Zei hij. "Een jeans en een blouse?" Vroeg ik, hij rolde zijn ogen en liep langs me. Ik draaide me en liep achter hem. "Dat is mijn kamer." Zei ik eerder voor hem tegen te houden maar hij deed de deur open en ging naar binnen.

Hij ging naar mijn kleedkast en deed de deuren open, ik bleef in de deuropening staan en keek hoe hij door mijn kleren ging. Hij stopte met kleren opzij te schuiven en nam er een paars kleed uit met een paar pailletten op. Hij draaide het kleed naar me toe zodat ik de voorkant kon zien.

"Wat dacht je hiervan?" Vroeg hij. "Het verbaast me dat je het vraagt." Antwoordde ik, hij fronste. "Ik probeer gewoon vriendelijk te zijn Elizabeth." Zei hij, zijn stem zacht en ging mijn kamer uit.

Binnenin voelde ik iets aan me knagen en het voelde vervelend aan, ik was het niet gewoon wat ik op dit moment voelde maar ik had de drang om sorry te zeggen tegen Harry. Ik kleedde me snel om en kamde mijn haren en deed daarna mascara op.

Ik ging terug naar mijn kamer en deed mijn zwarte pumps aan. Ik ben blij dat we gingen gaan eten, ik had echt honger.

Ik ging naar de living en zag dat Harry weer een dot in had en zijn contactlenzen, hij draaide zich om en keek even naar me. "Klaar?" Vroeg hij, ik knikte. Ik zocht snel een handtas en stak er zoals gewoonlijk mijn zakmes in en mijn portemonnee en nog een paar dingen. Daarna deed ik mijn sjaal en wanten toen ik klaar was keek in maar Harry die me raar aankeek.

"Ik zou die wanten en die sjaal achterwege laten." Zei hij. "Ik vind ze mooi." Antwoorde ik en deed de deur open en ging op de gang staan, Harry deed de lichten uit en deed daarna de deur dicht. "Zijn ze ook. Maar ze gaan niet bij je kleed." Zei hij terwijl ik de deur dicht draaide.

Ik keek naar mijn kaki handschoenen. "Ik laat ze wel in je auto liggen." Zei ik en stapte naar de lift. Harry duwde op de liftknop en we wachtte in stilte tot de lift er was.

De liftdeuren schoven open en er stond een mevrouw rond de dertig in met een klein meisje dat ongeveer zes jaar was. We lachte vriendelijk naar de vrouw en gingen erbij staan. Toen de deuren openschoven lieten we de vrouw en het meisje als eerste er uit en daarna volgde wij.

Ik volgde hem naar zijn range rover en stapte in, de lederen zetels waren koud en ik trok mijn kleed wat meer over mijn benen. Harry' s deur sloeg dicht en hij deed meteen zijn gordel om, hij startte de auto en reed de parkeerplaats uit.

"Heb je koud?" Vroeg hij. "Nee." Loog ik, ik had het nog steeds koud maar wou het gewoon niet toe geven. "Elizabeth, je hebt kippenvel." Zijn ogen waren op de baan gefixeerd en toen hij mijn blik voelde keek hij even mijn kant op en daarna weer voor hem. Hij nam het stuur met zijn andere hand vast en duwde op een knop.

Toen het warmer begon te worden had ik pas door dat hij de verwarming had opgezet. "Dankje." Zei ik, Harry keek mijn kant op. "Graag gedaan." Zei hij en keek weer naar de baan. "Je weet dat je me nu Edward moet noemen, net zoals iedere keer dat we buiten komen." Zei hij, ik keek naar hem. "Weet ik." Ik keek daarna terug naar buiten.

"Hoe ben je er opgekomen om Edward te zijn?" Vroeg ik, hoe meer ik wist hoe beter. Ik zag hem uit mijn ooghoeken naar me kijken en dan weer naar de baan. "Het was een idee van James." Zei hij en keek even naar me. "Wie is James?" Vroeg ik, hij fronste. "Je kent hem." Zei hij geïrriteerd. Ik fronste ook, ik begon na te denken maar kende geen James.

"Dus, hebben jullie geen codenamen?" Vroeg hij. "Nee, we krijgen wel ieder een advocaat." Zei ik en zette me beter. "Iedereen?" Vroeg hij. "Ja, ik ben blij dat ik Alex heb. De rest zijn.." Ik dacht na over welke woorden ik zou gebruiken voor de lieftallige collega's van Alex. "Je geeft je advocaat een bijnaam?" "Hij is ook een vriend." Verdedigde ik mezelf.

"Dus hoe zijn de rest?" Vroeg hij. "Irritant." Antwoorde ik. "Ik denk dat er overal wel zo iemand zit." Zei hij en parkeerde zich. Ik maakt mijn gordel los "En bij jullie is dat James?" Vroeg ik en keek naar hem alleen om te zien dat hij al aan het kijken was. "Ja, en bij jullie?" Vroeg hij. "Jens." Zei ik en opende mijn deur en stapte uit, ik smeet snel mijn sjaal en wanten op de zetel. Ik sloeg de deur dicht en ik hoorde Harry's deur ook dichtslaan.

"Waarom vind je die Jens irritant?" Vroeg hij toen we naast elkaar op het voetpad liepen, het was maar een paar minuten stappen tot we bij het restaurant waren. "Je weet al genoeg over me, vertel eens iets over jezelf." Zei ik en stak mijn handen in de zakken van mijn jas. Er liepen een paar mensen rond maar niet zo veel, ik voelde hem staren en keek weg van de huizen. Hij had een frons op zijn voorhoofd en zijn ogen keken me onderzoekend aan. "Wat?" Vroeg ik, ik had zelf ook een frons gekregen.

"Er valt niet veel te zeggen." Zei hij kort en begon stevig door te stappen, ik bleef op mijn tempo stappen. Ik had geen zin om mijn enkel te breken of wat dan ook. Aan de deur van het restaurant bleef hij staan en draaide zich om, je kon duidelijk aan zijn gezicht zien dat hij pist was.

Ik keek naar hem en hij keek me boos aan. "Wat?" Beet hij, ik balde mijn vuisten en forceerde een glimlach op mijn gezicht en ik hoopte dat hij het kon zien dat het geforceerd was.

"Ik ben hier niet gekomen om jouw fleurige lach te zien." Zei ik en ging naar binnen, ik had zo'n honger dat ik wel een paard kon eten. Ik hoorde hem een paar scheldwoorden zeggen maar negeerde ze en ging naar binnen.

Ik rilde toen ik de warmte binnen kwam, ik bleef binnen staan wachtte op Harry en niet veel later hoorde ik de deur open gaan en daarna weer dicht slaan. "Dankje om te wachten." Zei hij, ik weet niet of hij het sarcastisch bedoelde of het echt meende. Ik had geen tijd om erover nat te denken want hij plaatste zijn hand op mijn onderrug en begeleide me het restaurant binnen.